Του Ροζή Νικόλαου
Ήταν αρχές Αύγουστου του 1996, 24 χρόνια πριν, όταν διακόσιοι μοτοσυκλετιστές ξεκινούν από το Βερολίνο με προορισμό την Κύπρο σε μια πορεία διαμαρτυρίας για την 22η επέτειο της τουρκικής εισβολής.
Στις 10 Αυγούστου φθάνουν στην Μεγαλόνησο. Έπειτα από πιέσεις η πορεία εντός της Κύπρου ακυρώνεται. Κάποιοι διαφώνησαν και προχώρησαν στην νεκρή ζώνη του ΟΗΕ.
Εις εξ αυτών ο Τάσος Ισαάκ. Στο σημείο συγκεντρώνονται ταυτόχρονα Τούρκοι πολίτες του ψευδοκράτους με ρόπαλα και λοστούς. Ο Τάσος Ισαάκ σε προσπάθεια να βοηθήσει έναν φίλο του ξυλοκοπείται άγρια μέχρι θανάτου. Στις 14 Αυγούστου, ημέρα που κηδεύεται ο Ισαάκ το κλίμα είναι φορτισμένο από οργή και συγκίνηση στην Κύπρο και το πανελλήνιο καθώς συμπίπτει και με την ημέρα μνήμης της κατάληψης της Αμμοχώστου.
Ομάδα Ελληνοκυπρίων προσέγγισε το οδόφραγμα της Δερύνειας για να καταθέσει στεφάνια και λουλούδια στο σημείο δολοφονίας του Ισαάκ. Ταυτόχρονα, εμφανίζεται και ομάδα Γκρίζων Λύκων η οποία σε συνεννόηση με τις αρχές του ψευδοκράτους ξεκινά πετροπόλεμο. Με ένα τσιγάρο στο στόμα, αγνοώντας τους συγκεντρωμένους και τους κυανόκρανους του ΟΗΕ που προσπαθούν να τον αποτρέψουν, ο 26χρονος ξάδελφος του Τάσου Ισαάκ, Σολωμός Σολωμού τρέχει στο οδόφραγμα με περίσσια παλικαριά και επιχειρεί να κατεβάσει την υψωμένη σημαία των εισβολέων. Την στιγμή που βρίσκεται σκαρφαλωμένος στον ιστό χωρίς κανέναν εμφανή φόβο, ταγμένος στον σκοπό του, πυροβολείται εν ψυχρώ από ελεύθερους σκοπευτές των τουρκικών αρχών και πέφτει νεκρός από το κοντάρι. Ο Σολωμός περνά εκείνη την ημέρα στην αιωνιότητα.
Αυτή η πράξη αυτοθυσίας κάνει τον Σολωμό εθνικό σύμβολο της ελευθερίας, της αυταπάρνησης, του ρομαντισμού και της ανιδιοτέλειας της εθνικής συνείδησης. Ένα σύμβολο που τόσο έχει ανάγκη ο λαός μας και ιδιαίτερα οι νέοι που δεν έζησαν την εισβολ, σε μια εποχή που οι γειτόνοι μας ζητάνε μερτικό και ενδοτικές θέσεις κυριαρχούν συχνά στον δημόσιο διάλογο για τα εθνικά θέματα. Ο Σολωμός Σολωμού με την ηρωική του πράξη κατάφερε να εκθέσει τότε τους Τούρκους διεθνώς. Κατόρθωσε και έκανε αντιληπτό πως η Κύπρος παραμένει υπό κατοχή και είναι πάγιο δόγμα της τουρκικής πολιτικής η επιβολή στους Έλληνες της Κύπρου χωρίς μάλιστα να διστάζουν ακόμα και να χρησιμοποιήσουν σφαίρες ως μέτρο αντιμετώπισης ενός νέου, άοπλου, ακίνδυνου διαδηλωτή που αντιτάχθηκε στη σημαία των κατακτητών οι οποίοι δολοφόνησαν τον ξάδελφο του. Μέχρι σήμερα, αν και πέρασαν 26 χρόνια, οι δολοφόνοι παραμένουν ατιμώρητοι παρά τα διεθνή εντάλματα.
Οφείλουμε λοιπόν να τιμούμε τον Σολωμό Σολωμού και τον Τάσο Ισαάκ και να μην ξεχνάμε, ειδικά σήμερα που οι προκλήσεις των Τούρκων κλιμακώνονται απέναντι μας, πάντα στη βάση του ίδιου δόγματος.
Τη μνήμη κρατάνε ζωντανή και τα τραγούδια που έχουν αφιερωθεί στους δύο αυτούς ήρωες της Κύπρου με πιο χαρακτηριστική περίπτωση τους στίχους που έγραψε ο στιχουργός Άλκης Αλκαίος για το τραγούδι «Πάντα γελαστοί», που μελοποίησε ο Θάνος Μικρούτσικος και τραγούδησε ο Δημήτρης Μητροπάνος:
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Νικόλαος Ροζής,
Μηχανικός Η/Υ
Πρόεδρος ΟΝΝΕΔ Λαμίας
