Σαν σήμερα, στις 16 Ιουνίου 1945, ο Άρης Βελουχιώτης, ή Αθανάσιος Κλάρας, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, αποφάσισε να τερματίσει τη ζωή του, όταν βρέθηκε περικυκλωμένος από παραστρατιωτικές ομάδες και μονάδες του Στρατού στη Μεσούντα της Άρτας.
Πρόκειται για μία ηγετική και ταυτόχρονα ξεχωριστή μορφή της Εθνικής Αντίστασης κατά την περίοδο της γερμανοϊταλικής κατοχής, υποστράτηγος του ΕΛΑΣ και σημαίνον στέλεχος του Κομμουνιστικού Κινήματος στην Ελλάδα.
Στο Αρχείο των Φυλακών Αιγίνης που φυλάσσεται στην Κεντρική Υπηρεσία των Γ.Α.Κ., εντοπίζεται η εγγραφή στο ποινολόγιο των Εγκληματικών Φυλακών Αιγίνης του έτους 1937 του κατάδικου Αθανάσιου Κλάρα.
Ο ίδιος καταδικάζεται από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Δράμας σε τρίμηνη φυλάκιση για πλαστογραφία δημόσιου μαρτυρικού και μεταφέρεται το Δεκέμβριο του 1937 στις φυλακές Αίγινας.
Η εγγραφή στο ποινολόγιο των Εγκληματικών Φυλακών Αιγίνης, όπως παρουσιάζεται από τα Γενικά Αρχεία του Κράτους τμήμα Φθιώτιδας
Το τέλος του Άρη
Γεννήθηκε στη Λαμία. Το πραγματικό του όνομα ήταν Θανάσης Κλάρας και ήταν η μεγαλύτερη φυσιογνωμία του αντιστασιακού αγώνα.
Ο άνθρωπος που πίστεψε και οργάνωσε το αντάρτικο και στέλεχος του ΚΚΕ για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η δράση του στην αντίσταση ήταν πλούσια και αποτελεί ένα ιστορικό πρόσωπο με πολλούς υποστηρικτές, αλλά και επικριτές, ανάμεσα στους ιδεολογικούς του αντιπάλους.
Σαν σήμερα, ο Βελουχιώτης είχε κυκλωθεί δυτικά και ανατολικά στο φαράγγι του Φάγγου, μαζί με κάποιους πιστούς συντρόφους του.
Τον καταδίωκαν ομάδες της Εθνοφυλακής, αλλά και τμήμα του Ελληνικού Στρατού. Η ομάδα του ήταν ολιγάριθμη και το μέρος ήταν τέτοιο που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν.
Ο Βελουχιώτης διαισθανόμενος το τέλος, όπως ανέφεραν αργότερα οι σύντροφοί του, αυτοκτόνησε πριν να τον συλλάβουν. Για τον τρόπο που ο αρχικαπετάνιος του ΕΛΑΣ έδωσε τέλος στη ζωή του, υπάρχουν δύο διαφορετικές εκδοχές.
Η επικρατέστερη είναι ότι αυτοπυροβολήθηκε και η δεύτερη υποστηρίζει ότι σκοτώθηκε με χειροβομβίδα. Ακόμα και οι ακριβείς λόγοι που τον οδήγησαν στην αυτοχειρία δεν έχουν αποσαφηνιστεί, μιας και ο ίδιος δεν άφησε πίσω του κάποιο στοιχείο που να εξηγεί τη σκέψη του.
