Ενώ η ιατροδικαστική επιστήμη έχει κεντρικό ρόλο στη σωματική κακοποίηση παιδιών, στη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών αλλά και στη διερεύνηση αιφνίδιων και βίαιων θανάτων παιδιών, στην Ελλάδα παρατηρείται το πρωτοφανές για την ιατροδικαστική ειδικότητα να είναι «απούσα» από τα παιδιατρικά νοσοκομεία της χώρας
Δραματικές ελλείψεις ιατροδικαστών σε ό,τι αφορά τις δημόσιες παιδιατρικές δομές «αποκάλυψε» η θλιβερή υπόθεση της κακοποίησης των παιδιών μέσα στην οικογένειά τους, στη Λέρο. Το γεγονός ότι τα παιδιά που κακοποιήθηκαν μεταφέρθηκαν στην Αθήνα αλλά σε νοσοκομείο που δεν διαθέτει ιατροδικαστή είναι απολύτως ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στον ιδιαίτερα ευαίσθητο αυτό τομέα, επισημαίνει η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία (ΕΙΕ) και ζητεί το αυτονόητο από την πολιτεία: να εκπληρώσει τη βασική της υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία και να δημιουργήσει σε κάθε νομό ιατροδικαστικές δομές που να μπορεί να προσφύγει όποιος το έχει ανάγκη.
«Κάθε κράτος που σέβεται τους πολίτες του οφείλει να παρέχει σε αυτούς δημόσιες ιατροδικαστικές δομές. Σε αυτές τις δομές οι υπηρεσίες θα πρέπει να παρέχονται δωρεάν και οι πολίτες θα πρέπει να έχουν εύκολη πρόσβαση σε αυτές. Δυστυχώς όμως ακόμα και σήμερα, που οι πολίτες είναι οικονομικά εξασθενημένοι, αναγκάζονται και για έναν απλό ξυλοδαρμό να πληρώνουν ολόκληρο ταξίδι για να πάνε στην πλησιέστερη ιατροδικαστική δομή. Αν βέβαια έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν κάτι τέτοιο» αναφέρει στην ανακοίνωσή της η Ελληνική Ιατροδικαστική Εταιρία.
Η σκληρή πραγματικότητα με την οποία βρίσκονται συνήθως αντιμέτωποι οι Έλληνες, σε περίπτωση που τίθεται θέμα παροχής ιατροδικαστικών υπηρεσιών, είναι να μην μπορούν να τις έχουν: η ταλαιπωρία, ψυχική και οικονομική, που συνεπάγεται η αναζήτηση ιατροδικαστή σε δημόσια δομή, λειτουργεί τελείως αποτρεπτικά.
Κι ενώ η ιατροδικαστική επιστήμη έχει κεντρικό ρόλο στη σωματική κακοποίηση παιδιών, στη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών αλλά και στη διερεύνηση αιφνίδιων και βίαιων θανάτων παιδιών, στην Ελλάδα παρατηρείται το πρωτοφανές για την ιατροδικαστική ειδικότητα να είναι «απούσα» από τα παιδιατρικά νοσοκομεία της χώρας.
Αποτέλεσμα είναι στα περιστατικά κακοποιήσεων τα παιδιά να γίνονται «μπαλάκια» μεταξύ κλινικών και δομών μέχρι να φθάσουν στον ιατροδικαστή. Μάλιστα δεν είναι λίγες οι φορές που περιστατικά χάνονται στην πορεία καθώς τελικά δεν υπάρχει ολοκληρωμένη ιατροδικαστική διερεύνηση.
Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρίας Δρ. Γρηγόρης Λέων υπογραμμίζει πως είναι απαράδεκτες οι ελλείψεις στη διερεύνηση της παιδικής κακοποίησης. «Αρκεί κάποιος να δει ότι σύμφωνα με την «Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056», το 2016 υπήρξαν συνολικά 717 καταγγελίες σοβαρών περιστατικών κακοποίησης παιδιών. Οι καταγγελίες μάλιστα αφορούσαν στο σύνολό τους 1.413 παιδιά. Αν δούμε όμως πόσα παιδιά έχουν καταλήξει τον ίδιο χρόνο σε ιατροδικαστικές δομές, αυτά εκτιμώνται σε λιγότερο από το 10% των συγκεκριμένων καταγγελιών» εξηγεί ο ειδικός την τεράστια απόσταση που χωρίζει τον αριθμό των καταγγελιών με τον αριθμό των παιδιών που τελικά εξετάζονται από ιατροδικαστή.
Σύμφωνα με τον κ. Λέων, «η πολιτεία θα πρέπει να εκπληρώσει τη βασική της υποχρέωση απέναντι στην κοινωνία και να δημιουργήσει σε κάθε νομό ιατροδικαστικές δομές που να μπορεί να προσφύγει αυτός που το έχει ανάγκη. Ειδικά για τα παιδιά αυτή η ανάγκη είναι επιτακτική. Κάθε ημέρα που περνάει, αυξάνεται ο αριθμός των παιδιών που βιώνουν την κακοποίηση και τα οποία χωρίς την ιατροδικαστική διερεύνηση θα παραμένουν θύματα όσο αντέχουν…».
