Ο ολυμπιονίκης της άρσης βαρών Πύρρος Δήμας σε συνέντευή του, μεταξύ άλλων, ανέφερε και την αντιμετώπιση που δέχτηκε τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «μου δείχνουν την έξοδο με κάθε τρόποκ»
Ο κ. Δήμας λέει χαρακτηριστικά: «Εδώ δεν με θέλουν. Γιατί δεν είμαι δικός τους. Γιατί πολιτικά στάθηκα απέναντί τους. Γιατί πρέπει να βγω από τη μέση». Οι Αμερικανοί τον «άρπαξαν» για τα επόμενα 8 χρόνια και για άλλα 8 μετά αν καταφέρουν να αναλάβουν τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2028. Ο κ. Δήμας είναι ήδη ο τεχνικός δευθυντής της ομάδας άρσης βαρών των ΗΠΑ με έδρα το Κολοράντο.
«Ο Έλληνας γίνεται κάθε μέρα όλο και πιο φτωχός και ζει ένα δράμα δίχως ορατό τέλος. Ο κόσμος με αγαπάει. Με σέβεται και μου το δείχνει στο δρόμο. Άλλοι όμως δεν με σεβάστηκαν και με διώχνουν από την πατρίδα μου» λέει χαρακτηριστικά.
Σχετικά με τη θρυλική ομάδα της άρσης βαρών λέει: «Τίποτα δεν έμεινε. Ο Βαλέριος Λεωνίδης δουλεύει ως προπονητής της Εθνικής χωρίς να πληρώνεται. Ο Κόκκας και ο Τζελίλης έχουν αποσυρθεί εντελώς. Ούτε ξέρω τι κάνουν. Όλοι οι άλλοι χάθηκαν».
«Θα μπορούσαμε να ξαναζήσουμε το όνειρο εάν άλλαζαν εντελώς οι συνθήκες που επικρατούν στο άθλημα. Υπάρχουν πολλά παιδιά στην Ελλάδα, μεγάλα ταλέντα στην άρση βαρών, αλλά παλεύουν ολομόναχα και αβοήθητα. Δεν τα στηρίζει κανένας. Μόνο οι γονείς τους» λέει.
Σημειώνεται ότι από το 2012 οι Αμερικανοί κυνηγούν τον Πύρρο για να τον κάνουν δικό τους. Εκείνη τη χρονιά ο ίδιος, καλεσμένος των Ελλήνων ομογενών των ΗΠΑ, τιμήθηκε με μεγάλες τελετές και ο Αμερικανός παράγοντας και προπονητής της άρσης βαρών, Μάικ Γκατόνε που πλέον θα είναι συνεργάτης του, έκανε για πρώτη φορά την πρόταση στον Πύρρο.
«Δεν είπα τότε το ναι», θυμάται εκείνος. «Τα παιδιά ήταν όλα μικρότερα κατά πέντε χρόνια, υπήρχε και η πρόταση από τον Ευάγγελο Βενιζέλο να βάλω και τη δική μου πλάτη στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας και δεν ένιωθα έτοιμος να κάνω το αποφασιστικό βήμα για την Αμερική».
Στο ερώτημα πώς θα νιώσει όταν χρειαστεί να αγωνιστεί εναντίον της Ελλάδας, απαντάει ότι «η άρση βαρών δεν είναι ποδόσφαιρο. Δεν έχουμε αντιπαλότητα μεταξύ μας ούτε οι αθλητές ούτε οι προπονητές. Μοναδικός μας αντίπαλος είναι τα κιλά που πρέπει να σηκώσουμε. Θα αφηγηθώ ένα γεγονός που έζησα πριν από λίγο καιρό. Ήταν στη διάρκεια των Διεθνών Αγώνων άρσης βαρών στην Ταϊλάνδη. Στα 91 κιλά αγωνιζόταν πρώτος ο Αμερικανός αθλητής, δηλαδή της δικής μας ομάδας. Και δεύτερος ήταν ο Έλληνας, ο Βαγγέλλης Γαλιατσάτος. Λίγο πριν ανέβει τον πλησίασα και του έδωσα κάποιες οδηγίες. Του είπα πώς να σηκώσει τα βάρη. Να είναι ήρεμος, χαλαρός, συγκεντρωμένος».
