Με τη νίκη του στον τελικό των 200 μέτρων μεικτό, ο Αμερικανός σούπερσταρ της κολύμβησης Μάικλ Φέλπς κατέκτησε το 22ο χρυσό μετάλλιο της καριέρας του και το 13ο συνολικά σε ατομικό αγώνισμα (έχει 9 μετάλλια σε ομαδικές σκυταλοδρομίες).
Και αφού έχει καταρρίψει κάθε ρεκόρ στη σύγχρονη κολύμβηση, είπε να ξεπεράσει και την επίδοση ενός αρχαίου Έλληνα πρωταθλητή που κρατά περίπου 2.000 χρόνια.
Σύμφωνα με το BBC και το δημοσιογράφο John Kelly, με τη σημερινή του νίκη, ο Φελπς ξεπέρασε τους 12 μεμονωμένους τίτλους που είχε κερδίσει ο Λεωνίδας της Ρόδου, πριν δύο περίπου χιλιετίες. Ο Λεωνίδας της Ρόδου διαγωνίστηκε σε τέσσερις διαδοχικούς Ολυμπιακούς αγώνες (164 π.χ., 160 π.χ., 156 και 152 π.χ), κερδίζοντας σε κάθε μία από αυτές τρεις διαφορετικούς αγώνες δρόμου.
Ένας αθλητής, εξηγεί το BBC, που κατάφερνε να βγει πρώτος σε τρεις διαφορετικούς αγώνες γινόταν γνωστός ως τριαστής. Στην αρχαιότητα υπήρξαν μόλις επτά αθλητές που κατάφεραν να κερδίσουν τον τίτλο του τριαστή, με τον Λεωνίδα να το πετυχαίνει σε παραπάνω από μία περιπτώσεις. Αξιοθαύμαστο μάλιστα είναι το γεγονός πως ο Ροδίτης αθλητής ήταν 36 ετών όταν το κατάφερε την τέταρτη φορά, όντας πέντε χρόνια μεγαλύτερος απ’ όσο είναι ο Φελπς σήμερα.
Τα αθλήματα στα οποία θριάμβευσε ο Λεωνίδας ήταν το στάδιο (σ.σ. γρήγορο σπριντ σε απόσταση 180μ), ο δίαυλος, (σ.σ. επίσης αγώνας ταχύτητας, αλλά με διπλάσια διαδρομή απ’ ότι το στάδιο) και η οπλιτοδρομία. Αντίθετα με τα περισσότερα αγωνίσματα, όπου οι αθλητές ήταν σχεδόν γυμνοί, η οπλιτοδρομία απαιτούσε θωράκιση, βαρύ εξοπλισμό μάχης, πιθανώς ένα κράνος, θώρακα, πανοπλίες κνήμης και μια ασπίδα από μπρούτζο και ξύλο.
«Έσπασε τη διάκριση (σ.σ. ο Λεωνίδας) μεταξύ των σπρίντερ και των αθλητών αντοχής« λέει ωλ Γκάντλετζ, καθηγητής της Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Μέχρι τότε, ο αγώνας με πλήρη εξάρτηση δεν θεωρούνταν κατάλληλος για δρομείς ταχύτητας.
«Για να αγωνιστείς σε όλα αυτά τα αθλήματα,το ένα μετά το άλλο, ήταν ένα μεγάλο κατόρθωμα» είπε λέει η Τζάντιθ Σόουντλινγκ, ανώτερη επιμελητής στο Βρετανικό Μουσείο. «Έτρεχαν με πανοπλία, ενώ η θερμοκρασία ήταν 40 ° C. Οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά δυσάρεστες και απαιτούσαν τελείως διαφορετική εκγύμναση και γυμναστικές δεξιότητες».
Υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία για το Λεωνίδα εξήγησε ο Πωλ Γκάντλετζ, ενώ η μορφή του δεν υπάρχει σε κανένα αγγείο ή τοιχογραφία. Αλλά, όπως αναφέρει το BBC, το όνομά του – που προέρχεται από την ελληνική λέξη λιοντάρι – υποδηλώνει ότι ήταν ένας διακεκριμένος άνθρωπος. «Πρόκειται για αριστοκράτη, μάλλον πλούσιο, πιθανότατα με καταγωγή από οικογένεια αθλητών,» τόνισε ο Γκάντλετζ.
Η Ρόδος είχε μια ισχυρή αθλητική παράδοση. Ένα άλλος μεγάλος Ολυμπιονίκης από το νησί ήταν ο πυγμάχος Διαγόρας, ο οποίος ξεκίνησε μια δυναστεία αθλητών. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν χρυσά, αργυρά ή χάλκινα μετάλλια. Ο νικητής έπαιρνε ένα απλό στεφάνι ελιάς (κότινο).
Ο Λεωνίδας μετά το θάνατό του «λατρεύτηκε ως τοπική θεότητα» στη Ρόδο, είπε η Σάουντλινγκ. Επίσης μνημονεύοταν στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία. Ο Παυσανίας τον περιέγραψε ως «τον πιο διάσημο δρομέα». Τον 3ο αιώνα, έγραψε γι αυτόν ο Φιλόστρατος ο Αθηναίος στον «Γυμναστικό». Ένα άγαλμά του στη Ρόδο φέρει την επιγραφή: «Είχε την ταχύτητα ενός Θεού».
