Είναι κάποια πλάσματα που μοιάζουν σαν αερικά. Έχουν πάντα μια αισιοδοξία, μια αύρα φωτεινή και μια αστείρευτη δοτικότητα που σου φτιάχνει τη διάθεση.
Ένα τέτοιο πλάσμα, είναι η Ντίνα. Η μινιόν φουρνάρισσα, το πιο αναγνωρίσιμο ίσως πρόσωπο της πόλης, που για 40 χρόνια, ξημερώνει και βραδιάζει, μαζί μας, στο ίδιο σημείο της πλατείας Λαού. Όχι μόνο για να χορτάσει την πείνα μας αλλά κυρίως για να φορτίσει τις μπαταρίες μας με θετική ενέργεια…
Φουρνάρισσα από έρωτα! Και τι έρωτα! Αστείρευτο και ζυμωμένο με αγάπη, αφοσίωση και πάθος για τη ζωή. Ξεκίνησε να δουλεύει στον φούρνο Ζιώγα το καλοκαίρι μετά το Λύκειο -και καλά- για να μαζέψει χαρτζιλίκι για τις σπουδές στην Αρχαιολογία, όπως είπε στον μπαμπά. Αλλά ο Νίκος γιός του ιδιοκτήτη, την έκανε… να δαγκώσει τη λαμαρίνα.
40 χρόνια πέρασαν από τότε. Καθημερινά εκεί, με τον αγαπημένο της Νίκο. Στο φούρνο μεγάλωσαν μαζί. Εκεί μεγάλωσαν και την μονάκριβη Ηλιάνα της. Εκεί, μεγαλώνουν τώρα και την μικρούλα μονάκριβη…της μονάκριβης τους.
Δεν υπάρχει άνθρωπος ντόπιος ή ξένος, Έλληνας ή αλλοδαπός, άσημος ή διάσημος που να μην έχει περάσει τη βόλτα του από την οδό Αποστόλου Κουνούπη, για να απολαύσει κάτι από τα δεκάδες αλμυρά και γλυκά προϊόντα Ζιώγα.
Σκέψου, πώς κάποια χρονιά που ο Αντώνης Ρέμος τραγούδησε σε νυχτερινό κέντρο της Λαμίας, τελειώνοντας το πρόγραμμα του, ρώτησε από το μικρόφωνο που μπορεί να φάει -ως γνήσιος Σαλονικιός- κάτι σε σφολιάτα. Στη Ντίνααα του φώναξε ο κόσμος. Και ήρθε. Και αν και ήταν σε δίαιτα… έφαγε πολύ τελικά.
“Δουλεύω από παιδί, νύχτα μέρα. Τα μάτια μου έχουν δει πολλά. Και όλα αυτά έχουν φτιάξει τη φιλοσοφία της ζωής μου. Πρόβλημα είναι μόνο η υγεία. Όλα τα άλλα λύνονται και αν δεν λύνονται, κόβονται. Και τότε πάμε για άλλα… Με ρωτάς γιατί πάντα χαμογελάω. Γιατί έτσι λειτουργώ και έτσι πιστεύω. Ότι η ζωή δεν μου χρωστάει χαμόγελα αν δεν της χαμογελάσω….”
Αυτή είναι η ιστορία της Ντίνας. . Της Ντίνας που θες δεν θες, σε συμπαρασύρει με το κέφι και την αιώνια παιδικότητα της….
Γεια σου Ντίνα, πάντα χαρούμενη και κεφάτη! Συμμαθήτρια από το 4ο Λύκειο.