Η θλιβερή πραγματικοτητα που βιώνουμε τις τελευταίες 10 μέρες γονείς και μαθητές στο σχολείο μας ,προσφέρεται και ως τροφή για σκέψη .
Ως τίτλο θα έβαζα :
«Ένα παιδί ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα ,στην φαντασία και στο παράλογο»
Ο κόσμος των ενηλίκων δεν είναι όπως θεωρητικά φαίνεται . Οι έννοιες υπευθυνότητα ,ωριμότητα και ισορροπία λόγων και έργων λείπουν από πολλούς από εμάς τους γονείς και δυστυχως και από πολλούς εκπαιδευτικούς και δη σε θέσεις που ασκούν διοίκηση .
Όσο μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου ,δρούσα με γνώμονα την αγάπη προς τον συνάνθρωπο ,γιατί θεωρούσα πως η αγάπη είναι αρκετή για να γιατρέψει «πασαν νοσον».
Για σκεφτείτε το στη πράξη …σκύβοντας με απόλυτη ειλικρίνεια στην ψυχή μας . Αν αγαπάς ..συγχωρείς ,αν αγαπάς …βρίσκεις τρόπους προσέγγισης και διόδου επικοινωνίας .Και βρίσκεις γιατί πολύ απλά η αγάπη όλα τα μπορεί ,μακριά από εγωισμούς ,εμπάθειες και μικροπρέπειες .
Τα γεγονότα όμως έρχονται να με διαψεύσουν . Πώς γίνεται εκπαιδευτικοί να υποτιμούν την δύναμή τους και την ισχυρή επίδραση που ασκούν πάνω στις ψυχές των μαθητών τους ,επειδή έτυχε να κληθούν να ασκήσουν διοίκηση ; Πώς μπόρεσαν να απομακρυνθούν συναισθηματικά τόσο εύκολα ενώ είναι τόσο όμορφη η πρόκληση που προσφέρεται με την επαφή τους με τον μαθητή και κατ´ επέκταση με το παιδί καθ´ αυτό .
Μου είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσω την στάση των πολιτικών προσώπων στο πρόβλημά μας …αλλά μου είναι εντελώς αδυνατο να μπω στο μυαλό των ΔΔΕ και Περιφερειακής Διευθύντριας και να τους κατανοήσω όταν αφήνουν να σέρνεται μια κατάσταση που αφορά τον τομέα τους και εχει να κάνει με ΠΑΙΔΙΑ .
Και πώς να κρυφτείς απ´ τα παιδιά ,έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα όπως είπε και ο Σαββοπουλος ...😔
Μια ΜΑΝΑ που ανησυχεί όπως όλες οι ΜΑΝΑΔΕΣ της γης
