Οι πρωταγωνιστές του φαβορί των Οσκαρ συζητούν για την εμπειρία τους από το φιλμ «Τα Πνεύματα του Ινισέριν», που προβάλλεται από τη Feelgood και ακολουθεί δύο Ιρλανδούς κολλητούς οι οποίοι καταλήγουν απόλυτοι εχθροί
Με μια ποικιλία ρόλων, από blockbuster, όπως τις «Minority Report», «Miami Vice» και «Φανταστικά ζώα και πού βρίσκονται», έως πιο εναλλακτικές, όπως «Ο θάνατος του ιερού ελαφιού», «Crazy Heart» και «Tigerland», ο Κόλιν Φάρελ, ένας από τους πιο διάσημους Ιρλανδούς ηθοποιούς, δεν χρειάζεται συστάσεις. Η καριέρα του παρουσιάζει μια ευρεία κλίμακα, με τον ίδιο να έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον καταξιωμένων σκηνοθετών, όπως o δικός μας Γιώργος Λάνθιμος, ο Στιβ ΜακΚουίν και ο Τέρενς Μάλικ.
Ο έτερος θησαυρός με το όνομα Μπρένταν Γκλίσον έχει ήδη κερδίσει τρία βραβεία IFTA, δυο των Βρετανικών Ανεξάρτητων Βραβείων Κινηματογράφου και ένα Emmy, αν και όλοι θα τον θυμούνται από τις συμμετοχές του σε blockbuster ταινίες όπως της σειράς του Χάρι Πότερ και σε αξέχαστους ρόλους όπως στα «Braveheart», «Συμμορίες της Νέας Υόρκης» και «Η τραγωδία του Μάκβεθ». Εχει επίσης αποσπάσει ένα Emmy για την εμφάνισή του ως Ουίστον Τσόρτσιλ στη σειρά ντοκιμαντέρ «Into the storm».
Ο Γκλίσον είχε συνεργαστεί για πρώτη φορά με τον Μάρτιν ΜακNτόνα στο «Six Shooter» και λίγα χρόνια αργότερα, το 2008, προέκυψε η κινηματογραφική συνύπαρξη με τον Φάρελ, στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία «Αποστολή στην Μπριζ», όπου ερμήνευαν δύο επαγγελματίες δολοφόνους που ταξιδεύουν στη βελγική πόλη σε μυστική αποστολή μέχρι που όλα τινάζονται στον αέρα. Σκοτεινό, με το γνωστό κυνικό ιρλανδέζικο χιούμορ, το «Αποστολή στην Μπριζ» έδωσε την κινηματογραφική σφραγίδα του ΜακΝτόνα που επιστέφθηκε με μια υποψηφιότητα για Οσκαρ Σεναρίου και απέσπασε θερμές κριτικές για την ερμηνεία των δυο ηθοποιών – με τον Φάρελ μάλιστα να κερδίζει τη Χρυσή Σφαίρα.
Ο Φάρελ συνεργάστηκε και πάλι με τον ΜακΝτόνα το 2012 πρωταγωνιστώντας στους «Επτά ψυχοπαθείς» και τώρα βρίσκεται ξανά με τον Γκλίσον, 14 χρόνια μετά, και πάλι υπό τις οδηγίες του ίδιου σκηνοθέτη. Η ταινία «Τα Πνεύματα του Ινισέριν», υποψήφια για 9 Οσκαρ, αφηγείται την ιστορία του αγρότη Πάντρικ, του οποίου η βασική διασκέδαση είναι να πίνει μπίρες στην παμπ με τον κολλητό του Κολμ, μια φιλία που ο τελευταίος ξαφνικά κάποια μέρα τού την αρνείται. Πληγωμένος, μπερδεμένος και προφανώς θυμωμένος, ο Πάντρικ προσπαθεί να καταλάβει πού ακριβώς οφείλεται αυτή η αλλαγή στη στάση του – όπως και οι υπόλοιποι κάτοικοι του Ινισέριν που διακρίνονται στην ομίχλη.
Gala: Αλήθεια, πώς νιώσατε όταν έφτασε στο inbox σας ένα νέο σενάριο από τον Μάρτιν ΜακΝτόνα;
Μπρένταν Γκλίσον: Αυτό είναι από τα πράγματα που περιμένει κανείς με αγωνία. Για πρώτη φορά είχα συνεργαστεί με τον Μάρτιν σε μια μικρού μήκους ταινία και από τότε αναρωτιόμουν αν θα ήθελε να σκηνοθετήσει ένα δικό του σενάριο, κάτι που μου επιβεβαίωσε στην πορεία. Από την πρώτη στιγμή είχα καταλάβει ότι γνώριζε ακριβώς πώς έπρεπε να ζωντανέψει το σενάριο κινηματογραφικά. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο ότι γι’ αυτή την εξαίσια και απόλυτα τολμηρή ταινία μικρού μήκους, γύρισε σπίτι αγκαλιά με ένα Οσκαρ. Επίσης, είχε τύχει να συνεργαστεί στο παρελθόν μαζί του ο γιος μου, οπότε πάντα ήθελα να δουλέψω μαζί του. Οταν προέκυψε, είχαμε ήδη πολύ καλή επικοινωνία, η οποία απογειώθηκε όταν μπήκε στην παρέα και ο Κόλιν. Ηταν όνειρο. Το σενάριο ήταν εκπληκτικό. Μάλιστα, όταν πήρα την πρώτη εκδοχή, θυμήθηκα τα αγόρια μου όταν έβγαινε νέο βιβλίο του Χάρι Πότερ και αγόραζαν δύο αντίτυπα γιατί δεν μπορούσαν να περιμένουν πότε θα το τελειώσει ο ένας για να το δώσει στον άλλον. Κάτι αντίστοιχο μου συμβαίνει με τα σενάρια του Μάρτιν, εξαφανίζομαι μέχρι να τα τελειώσω.
Κόλιν Φάρελ: Ξέρω ότι δεν είμαι ο πρώτος που το λέει, αλλά ο Μάρτιν είναι εξαιρετικός συγγραφέας. Είναι απολαυστικά τόσο τα θεατρικά όσο και οι ταινίες του και σ’ αυτό συμφωνούν όλοι από τον χώρο του σινεμά και του θεάτρου που γνωρίζουν τη δουλειά του. Ακριβώς, λοιπόν, επειδή θεωρείται μία από τις πιο έξοχες φωνές στο σινεμά και το θέατρο, είναι πολύ σημαντικό για έναν ηθοποιό που αναζητά κάτι αυθεντικό, που να εκφράζει με μοναδικό τρόπο τις σκέψεις και τα αισθήματα όχι μόνο των χαρακτήρων, αλλά και ολόκληρων κόσμων, να συνεργάζεται μαζί του. Είναι υπέροχο να διαβάζεις σενάρια που αποκαλύπτουν και σφραγίζουν έναν ολόκληρο κόσμο αλλά έχουν και αισθητική. Ειδικά αυτό το σενάριο μου αποκάλυψε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από αυτούς όπου είχα βρεθεί μέχρι τότε, ακόμα και από τις προηγούμενες συνεργασίες μου με τον Μάρτιν στο «Επτά ψυχοπαθείς» και την «Αποστολή στην Μπριζ», αν και είναι κοινός ο τρόπος που συνδέει το κωμικό με το τραγικό. Παρότι ξέρει πόσο σκοτεινός μπορεί να είναι μερικές φορές ο κόσμος, την ίδια στιγμή σού δείχνει με μια κάποια αντικειμενικότητα -που είναι πολύ δύσκολη όταν βρίσκεσαι ο ίδιος σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της απώλειας και του πόνου- ότι δεν χρειάζεται να χάνεις την αίσθηση του χιούμορ σου. Επίσης, μου αρέσει που δεν τρέφει κακία, ότι από τα γραπτά του απουσιάζει εντελώς ο φθόνος. Βέβαια, κάποιοι χαρακτήρες του μπορεί να γίνουν απίστευτα κακοί και κάποια γεγονότα είναι ανήκουστα, αλλά ποτέ δεν θα δεις τον συγγραφέα να διακατέχεται από κακία. Το καταλαβαίνεις από το ύφος του κειμένου.
G.: Πάντως, η αλήθεια είναι ότι ο τόνος ανάμεσα στους χαρακτήρες που ερμηνεύετε ως πρωταγωνιστές δεν είναι τόσο φιλικός όσο στην «Αποστολή στην Μπριζ».
ΜΠ.ΓΚ.: Ναι, για να το πω κομψά, όχι μόνο δεν είναι φιλικός, είναι σκληρός. Ωστόσο, αυτό το εχθρικό κλίμα δεν επηρέασε τις σχέσεις μας πέρα από το πλατό, επειδή ακριβώς καταλάβαμε ότι δεν χρειάζεται να είμαστε έτσι στην πραγματικότητα για να είμαστε πειστικοί στη μεγάλη οθόνη.
Κ.Φ.: Η αλήθεια είναι ότι φοβόμουν κάπως ότι θα πάψεις να μου μιλάς.
ΜΠ.ΓΚ.: Αλήθεια;
Κ.Φ.: Απλώς αναρωτιόμουν. Δεν ήξερα πώς θα δεις το σενάριο, το οποίο έμοιαζε στα μάτια μας με βουνό και πώς ακριβώς θα ήθελες να το ανέβεις. Και δεν ήταν μόνο για εμάς, αλλά για όλους. Οπότε, ναι, ήμουν ανήσυχος. Αλλά όταν σε είδα, Μπρένταν, ηρέμησα. Δεν ήθελα να ανταλλάσσουμε όλη την ώρα αγκαλιές, δεν έχω τέτοιες ανασφάλειες, αλλά ήθελα να κρατήσουμε ζωντανό το κλίμα που είχαμε στην «Αποστολή στην Μπριζ», που ήταν αυτό της αμοιβαίας εκτίμησης, σεβασμού και αγάπης. Και φοβόμουν πως αυτό διακυβεύεται από αυτό το πρότζεκτ, αλλά ευτυχώς δεν συνέβη. Καταλαβαίναμε πότε ήθελε ο καθένας από τους δύο να αποσυρθεί στη γωνία του. Δεν είμαστε από αυτούς που χαράζουν γραμμές συμπεριφοράς πάνω στην άμμο και είναι ψυχολογικά μικροπρεπείς.
protothema.gr
