Αν πιστεύετε ότι η αντίσταση των πολιτών ενάντια στην επέλαση της αιολικής βιομηχανίας στα βουνά, έχει φρενάρει λόγω της υπόθεσης των Αγράφων, πλανάστε.
Στο χάρτη της ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας), προστέθηκαν αιτήσεις εταιρειών για κατασκευή αιολικών εγκαταστάσεων στην Οίτη, για την οποία υπάρχουν ήδη προηγούμενες αιτήσεις. Οι αιτήσεις αφορούν την κορυφογραμμή από τα Πυργάκια (η κορυφή πάνω από τις Βρύζες στο δρόμο Παύλιανης – Μουσουνίτσας) μέχρι τις κορυφές πάνω από την Πυρρά Ηρακλέους και την Καταβόθρα και την κορυφογραμμή που ξεκινά από την ψηλότερη κορυφή της Οίτης, τον Πύργο και φεύγει προς τα βόρεια πάνω από το Νεοχώρι (περιοχή Πύργος – Βλιτοτσούμαρο). Όλα αυτά λίγο έξω από τα όρια του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Οίτης (και όταν λέμε έξω, εννοούμε λίγα ….μέτρα, όχι τίποτε χιλιόμετρα).
Το Κεντρικό Συμβούλιο Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης του ΥΠΕΚΑ που συνεδρίασε πρόσφατα, μετά την αρνητική γνωμοδότηση του Φορέα Διαχείρισης Εθνικού Δρυμού Οίτης, ανέβαλε τη λήψη απόφασης για τη δεύτερη περίπτωση, καθώς σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, απαιτείται Ειδική Ορνιθολογική Μελέτη (ΕΟΜ) για την αδειοδότηση αιολικών πάρκων σε περιοχές που χαρακτηρίζονται ως Σημαντικές Περιοχές για τα Πουλιά (Important Bird Areas – IBAs) όπως είναι η Οίτη (κωδικός περιοχής GR104), την οποία η εταιρεία δεν είχε.
Αξίζει να αναφερθεί ότι εδώ και χρόνια εκκρεμεί η έγκριση της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης καθώς και η προώθηση Προεδρικού Διατάγματος ώστε να καθοριστούν τα όρια του Εθνικού Πάρκου Οίτης, αλλά και οι χρήσεις για την ευρύτερη περιοχή. Η καθυστέρηση αυτή ξεπερνά τα …20 χρόνια, κάτι που μάλλον ελάχιστους στεναχώρησε.
Τα πιο πάνω φυσικά είναι μια σταγόνα από το χείμαρρο που απειλεί την Ελληνική Φύση. Για παράδειγμα η Οίτη είναι ήδη επιβαρυμένη από εξορύξεις βωξίτη, όπως και η Γκιώνα απέναντι, η οποία γλίτωσε από τα αιολικά γιατί προορίζεται να ολοκληρωθεί η μετατροπή της σε ένα απέραντο ανοιχτό μεταλλείο βωξίτη (εταιρείες κάνουν έρευνες για νέα κοιτάσματα που θα εξορυχτούν επιφανειακά!), ενώ όλα τα ρέματα της περιοχής (σε Παύλιανη, Στρώμη, Πυρρά, Μουσουνίτσα κ.α.) είναι προορισμένα για υδροηλεκτρικά.
Από την «άλλη πλευρά», αυτή των πολιτών και των κοινωνικών κινημάτων, κάτι φαίνεται να ξυπνά. Άνθρωποι από δεκάδες κινήσεις και ομάδες από όλη την Ελλάδα, από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη, γέμισαν το ΣΚ που μας πέρασε το αμφιθέατρο της Νομικής Σχολής Αθηνών και εκεί ακούστηκαν απόψεις για όλες σχεδόν τις παραμέτρους του ενεργειακού ζητήματος όπως αυτό εμφανίζεται σήμερα σε τοπικό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Το σημείο που συμφώνησαν όλοι ήταν «να μην καταλήξουμε να ζουν οι άνθρωποι στα κενά που απομένουν από την κατάληψη των ενεργειακών επιχειρήσεων στο έδαφος».
Γιατί κακά τα ψέματα, αν δεν υπάρξει αντίδραση, αυτό θα είναι το μέλλον.
