Ο Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς παραμένει εκτός αγώνων απ’ τις 22 Νοεμβρίου και τον τραυματισμό του στο μηρό στο ματς με τη Νάπολι, έχοντας υποστεί υποτροπή στο ίδιο σημείο πριν από δέκα μέρες. Αυτό που του λείπει, ωστόσο, περισσότερο κι απ’ την επιστροφή του στο γήπεδο, είναι η οικογένειά του που παραμένει στη Σουηδία, την ώρα που ο ίδιος είναι «εγκλωβισμένος» στο Μιλάνο, όπως τόνισε σε συνέντευξή του την Πέμπτη (24/12).
«Μου λείπουν πάρα πολύ οι δικοί μου άνθρωποι, θα ήθελα να είμαι μαζί με τη σύζυγό μου και τους δύο γιους μου, Μαξιμιλιάν και Βίνσεντ, που είναι 14 και 13 ετών και ζουν στην Σουηδία. Ήθελα να πάω να τους δω αλλά ο Πιόλι μου είπε πως δεν μπορώ να μετακινηθώ και πως έχω και μία οικογένεια στο Μιλανέλο. Λέει ότι εκεί έχω 2 παιδιά και εδώ έχω 25 και με χρειάζονται» τόνισε ο 39χρονος άσος και πρόσθεσε για την ανταγωνιστικότητα που δείχνει ακόμη και στις προπονήσεις:
«Εάν τρελαίνομαι όταν κάνει λάθος πάσα ένας συμπαίκτης μου; Ναι, πάντα, ακόμα και στην προπόνηση. Το πρόβλημα το έχει αυτός που δεν θυμώνει. Εάν κάνω λάθος εγώ; Εγώ δεν κάνω λάθη ποτέ. Το ταλέντο είναι χρήσιμο αν το καλλιεργείς. Χρειάζεται να δουλέψεις, να δουλέψεις, να δουλέψεις, χρειάζονται θυσίες. Δεν είναι τίποτα τα 90 λεπτά του αγώνα αν δεν έχεις προπονηθεί όλες τις ημέρες και για πάρα πολλές ώρες».
Για το αν μπορεί να φτάσει η (προσώρας πρωτοπόρος και αήττητη) Μίλαν στην κατάκτηση της εφετινής Serie A, ο Ιμπραΐμοβιτς, είπε: «Θα πρέπει να αρχίσουμε καλά στο 2021 και να βλέπουμε το κάθε ματς ξεχωριστά, σαν να ήταν το τελευταίο.
Θα πρέπει να είμαστε… πεινασμένοι, όλες τις ημέρες, κάθε στιγμή. Το σκουντέτο θα πρέπει να έχουμε το θάρρος να το ονειρευόμαστε. Μέχρι πότε θα παίζω; Όλοι αυτό με ρωτούν, η απάντηση είναι πάντα η ίδια: Μέχρι να καταφέρνω να κάνω αυτό που κάνω τώρα. Σε ποιον δεν θα άρεσε να παίζει στο Champions League; Αν μπορέσω να μείνω, θέλω να αγωνιστώ».
Ο Σουηδός σούπερ σταρ αναφέρθηκε και στην προσωπική εμπειρία του απ’ τον κορονοϊό, χρησιμοποιώντας τον δικό του… ξεχωριστό τρόπο για να περιγράψει τις ημέρες της καραντίνας. «Όταν μου συνέβη στην αρχή, ήμουν ήρεμος. Χτύπησε όλο τον κόσμο, έφτασε και σε εμένα. Ήμουν στο σπίτι και περίμενα να δω τι θα μου συμβεί. Είχα πονοκέφαλο, όχι πολύ δυνατό αλλά ενοχλητικό. Έχασα επίσης τη γεύση μου. Ήμουν όλες τις ώρες στο σπίτι, δεν μπορούσα να βγω, δεν μπορούσα να προπονηθώ καλά.
Είναι τρομερό να είσαι στο ίδιο μέρος συνέχεια. Από ένα σημείο και έπειτα άρχισα να μιλώ με το σπίτι και να δίνω… ονόματα στους τοίχους. Είχε μπει στο μυαλό μου. Αυτός ο ιός είναι τρομερός και δεν έχει νικηθεί. Πρέπει να φοράμε πάντα μάσκες και να κρατάμε πάντα αποστάσεις».
