Ο Ρουβίκωνας έσπευσε, με ανακοίνωση του, να απαντήσει στις φήμες περί σύστασης κόμματος που είχαν διακινηθεί τις προηγούμενες ημέρες.
Διεκρινίζει λοιπόν πως “Ποτέ δεν θα κατέβουμε στις εκλογές, ποτέ δεν θα γίνουμε κόμμα, τελεία. Ημασταν είμαστε και θα είμαστε εκτός αστικής δημοκρατίας. Είμαστε απέναντι στην αστική δημοκρατία. Και καλούμε τους καταπιεζόμενους και τους εκμεταλλευόμενους να κάνουν το ίδιο”.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Ρουβίκωνα:
“Το Σάββατο 20/5 η συλλογικότητά μας οργανώνει στο Κ*ΒΟΞ μια εκδήλωση/συζήτηση για να παρουσιάσει το κείμενο της πολιτικής της ταυτότητας. Το κείμενο έχει αναρτηθεί δημόσια εδώ. Μεχρι πρόσφατα είχαμε μάθει ότι γίναμε πολιτιστικός σύλλογος. Εδώ και 2 ημέρες στα ΜΜΕ έχει δημιουργηθεί ένα κλίμα υστερίας ότι ο Ρουβίκωνας μετατρέπεται σε πολιτικό κόμμα, και μάλιστα ίσως κατέβει και στις εκλογές. Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό για το ζήτημα απόσπασμα απο το κείμενό μας. “Η άρνησή μας να χρησιμοποιήσουμε μέσα που με μια επιφανειακή ανάγνωση θα μας έδιναν μεγαλύτερες δυνατότητες και αποτελεσματικότητα φαίνεται αφελής. Πολλοί μας ρωτούν για παράδειγμα: γιατί δεν φτιάχνετε κόμμα, γιατί δεν κατεβαίνετε στις εκλογές; Γιατί αφήνετε ανεκμετάλλευτες τις θεσμικές δυνατότητες και τα μέσα που προσφέρει η αστική δημοκρατία; Απαντάμε: Ακόμα και αν πετύχουμε να μην μας διαφθείρουν (και η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι αναπόφευκτο), η χρήση αυτών των μέσων φέρνει ήττα. Και μόνο αυτά που πρέπει να κάνεις για να μπορέσεις να εισπράξεις τις “ωφέλειες” σε δένουν χειροπόδαρα αλλά και σου αφαιρούν το «ηθικό πλεονέκτημα». Κάνουν και εσένα θύμα της καχυποψίας της κοινωνίας απέναντι στα καθεστωτικά μονοπάτια. Αλλά δεν είναι αυτά τα πιο σημαντικά για την άρνηση από τους αναρχικούς των θεμελιωδών μέσων της άλλης πλευράς. Την ελευθερία, την αυτοδιεύθυνση και τον κομμουνισμό μαζί, αυτό που εμείς λέμε αναρχία, τα θέλουμε τώρα, κι ακριβώς επειδή δεν είμαστε ρομαντικοί, γνωρίζουμε ότι η οικοδόμησή τους με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να στριμωχτεί σε μια κορυφαία επαναστατική στιγμή. Συνεχίζει μετά από την επανάσταση αλλά υπάρχει και πριν από αυτή. Με την «πραγματοποίηση της αναρχίας” όσο και όπου περισσότερο μπορούμε, από την λειτουργία μιας πολιτικής ομάδας μέχρι την συνέλευση σε μια γειτονιά, από την κολεκτίβα ως τις προσωπικές σχέσεις δημιουργούμε υλική απόδειξη ότι οι απελευθερωτικές ιδέες είναι εφικτές. Έτσι κερδίζουμε και το δικαίωμα να ζητήσουμε από τον οποιονδήποτε να ρισκάρει τόσα πολλά για να παλέψει μαζί μας γιαυτές Να το πούμε αλλιώς, αν επιλέγεις να είσαι σαν το κράτος, αν εξαρτάσαι από τον χώρο που το ίδιο το κράτος διαλέγει να σου δώσει, γιατί να το αμφισβητήσει ο οποιοσδήποτε άλλος, γιατί καν να θεωρήσει λογική την κατάργηση του; Σε ένα κόσμο αιώνων εξουσίας και εκμετάλλευσης το να αποδείξεις ότι υπάρχει τρόπος χωρίς αυτές είναι το άλφα και το ωμέγα. Για τον ίδιο λόγο είναι που δεν εκμεταλλευόμαστε την ταχύτητα στις αποφάσεις που θα πρόσφερε μια θεσμισμένη ηγεσία και μια ιεραρχία στις οργανώσεις μας. Για τον ίδιο λόγο καταπολεμούμε τις εκφάνσεις του εξουσιαστικού/εκμεταλλευτικού πολιτισμού στις σχέσεις και τις διαδικασίες μας και αρνούμαστε την “ευκολία” που προσφέρουν τα στερεότυπά του. Γιατί χωρίς αυτές τις αρνήσεις, ακόμα κι αν κρατήσουμε την πίστη μας στην αναρχία, ακόμα κι αν αδιαφορήσουμε για την ασυνέπεια λόγων και έργων, θα έχουμε εμείς πρώτοι από όλους αποδείξει, ότι αυτά που θεωρούμε εφικτά και αναγκαία είναι αποκλειστικά και μόνο επιθυμητά. Κι όταν έρχεται η ώρα του λογαριασμού, γιατί πάντα οι επιλογές αξιολογούνται, βλέπουμε πως το μοντέλο δουλεύει.” Το πρώτο συμπέρασμα είναι η βαθιά πιστη των ΜΜΕ ότι το κοινό ή οι αναγνώστες είναι εντελώς ηλίθιοι και θα αρκεστούν να δουν ένα τίτλο χωρίς να ασχοληθούν με το περιεχόμενο. Αν και ο τρόπος που το παραμορφωμένο είδωλο της κοινωνίας που ονομάζεται “κοινή γνώμη” χειραγωγείται τα τελευταία χρόνια δεν κάνει την ιδέα εντελώς παράλογη εντούτοις είναι δείγμα αποθράσυνσης η άνεση που ΜΜΕ παρουσιάζουν το μαύρο άσπρο. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο συκοφάντησης αλλά και προσβολής μας (αφού είναι προσβλητική για αναρχικούς κάθε ιδέα εμπλοκής στο κοινοβουλευτικό έλος). Νομίζουμε όμως τελικά ότι είναι πιο περίπλοκο. Κάποια μέσα πράγματι μπορεί για λόγους πολεμικής να προχώρησαν σε συνειδητή διαστρέβλωση των όσων γράφουμε. Οι εχθροί είναι εχθροί. Άλλα, ψάχνοντας το εύκολο “κλικ”, και άρα διαφημίσεις, πόνταραν στο παράδοξο της συνύπαρξης στην ίδια πρόταση των λέξεων “αναρχικοί” και “κάλπες”. Κρίμα που δεν πρόσθεσαν και την λέξη “σοκ” στην αρχή. Μια τρίτη κατηγορία είναι οι πολιτικά αναλφάβητοι δημοσιογράφοι που ταυτίζουν κάθε μορφή πολιτικού σχηματισμού με αυτή του κόμματος. Η καθεστωτική λογική είναι μινιμαλιστική και δεν μπορεί να οδηγεί αλλού παρά μόνο στην αστική δημοκρατία που μέσω της οποίας, κάποιος “καλός κόσμος”, βγάζει το παντεσπάνι του χωρίς να πολυσκοτίζεται για θεωρίες. Τέλος υπάρχουν και τα μπλοκάκια των 300€ (αν και όποτε τα ιντερνετικά αφεντικά τους τα δίνουν κι αυτά) που πίσω απο μια οθόνη κοιτάνε να φουλάρουν με ειδήσεις το site κοπιάροντας ότι γυαλιστερό περνάει μπροστά τους. Σκλάβοι στις ιντερνετικές γαλέρες δεν έχουν κανένα λόγο ούτε το περιεχόμενο των ειδήσεων να διαβάζουν, ούτε να νοιάζονται για το κύρος του κάθε αφεντικού-πολιτικού παραγοντίσκου. Σε αυτό τον κόσμο όμως εμείς λέμε να διαβάσει το κείμενό μας. Όχι για να διορθώσει κάποια είδηση αλλά γιατί τον αφορά.
Για να τελειώνουμε. Ημασταν είμαστε και θα είμαστε εκτός αστικής δημοκρατίας. Είμαστε απέναντι στην αστική δημοκρατία. Και καλούμε τους καταπιεζόμενους και τους εκμεταλλευόμενους να κάνουν το ίδιο. Ποτέ δεν θα κατέβουμε στις εκλογές, ποτέ δεν θα γίνουμε κόμμα, τελεία.”
