Από τον Μητροπολιτικό Ναό στις 15:00 η νεκρώσιμος Ακολουθία – Σε αυστηρά οικογενειακό κύκλο η ταφή του στο Α’ Νεκροταφείο
Η νεκρώσιμος ακολουθία του Παύλου Γιαννακόπουλου θα γίνει την Τετάρτη 13 Ιουνίου στις 15:00, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών, εκεί όπου όσοι επιθυμούν θα αποδώσουν φόρο τιμής στον σπουδαίο άνθρωπο που γιγάντωσε τον μπασκετικό Παναθηναϊκό.
Αναλυτικά η σχετική ανακοίνωση:
«H οικογένεια του Παύλου Γιαννακόπουλου ενημερώνει πως η νεκρώσιμος ακολουθία θα τελεστεί την Τετάρτη 13 Ιουνίου στις 15:00, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών.
Όσοι επιθυμούν να αποδώσουν φόρο τιμής θα έχουν την ευκαιρία να αποχαιρετήσουν τον Παύλο Γιαννακόπουλο στο λαϊκό προσκύνημα στο Ναό Θεοτόκου Γοργοεπήκοου και Αγίου Ελευθερίου(εντός του περιβάλλοντος χώρου της Ιεράς Μητρόπολης Αθηνών) από τις 08:00-13:30.
Η ταφή θα πραγματοποιηθεί στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών σε αυστηρά οικογενειακό κύκλο».
Από τα ξημερώματα της Κυριακής ο ελληνικός αθλητισμός είναι φτωχότερος, καθώς σε ηλικία 89 ετών ο Παύλος Γιαννακόπουλος, ο άνθρωπος που δημιούργησε τη μπασκετική αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού άφησε την τελευταία του πνοή.
«Θα ‘θελα να ‘ξερα ποιος μας κάνει αυτό το κακόγουστο αστείο», είχε αναρωτηθεί ο σπουδαίος Ευγένιος Ιονέσκο, αναφερόμενος στον θάνατο κι η αλήθεια είναι πως στο άκουσμα της είδησης της απώλειας του πατριάρχη της οικογένειας, κανείς δεν ήθελε να το πιστέψει.
Δύο μήνες μετά το θάνατο του μικρότερου αδερφού Κώστα Γιαννακόπουλου, ο Παύλος βρέθηκε στη γειτονιά των αγγέλων, αφήνοντας πίσω του το γιο του Δημήτρη και τον αδερφό του Θανάση να συνεχίσουν το έργο του.
Η τραγική ειρωνεία; Ο σπουδαίος επιχειρηματίας και παράγοντας πέθανε την ημέρα που συμπλήρωνε 47 χρόνια ως ενεργός παράγοντας του συλλόγου που λάτρεψε, καθώς στις 10 Ιουνίου 1971 εντάχθηκε για πρώτη φόρα ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Παναθηναϊκού.
Γεννημένος το 1929 ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας, από μικρός απέκτησε την αγάπη για τη δουλειά του πατέρα του Δημήτρη (από τα μέσα της δεκαετίας του ’20 είχε ανοίξει ένα από τα πρώτα φαρμακεία της Αθήνας), αλλά και για τον Παναθηναϊκό.
Μια αγάπη που γεννήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’40 όταν η Ελλάδα προσπαθούσε ακόμη να σταθεί στα πόδια της και το ποδόσφαιρο ήταν το αποκούμπι σχεδόν όλων. Ο Παύλος, ο Θανάσης κι ο Κώστας, συνόδευαν κάθε Κυριακή στο γήπεδο τον πατέρα τους ενώ ο ίδιος έχει εκμυστηρευτεί πως προκειμένου να μην κινδυνέψουν να χάσουν κάποιο αγώνα του Παναθηναϊκού φρόντιζαν να είναι τυπικοί στις υποχρεώσεις τους.
Κι αφού ξεπέρασε την απώλεια του πατέρα του το 1950 και σιγά, σιγά μαζί με τα αδέρφια του έχτισε από την αρχή την οικογενειακή επιχείρηση (αρχικά με την επωνυμία «ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ» κι από το 1971 ως «ΒΙΑΝΕΞ») ο Παύλος Γιαννακόπουλος στα 42 του χρόνια αποφάσισε να ασχοληθεί ενεργά και με τον παιδικό και παντοτινό του έρωτα. Τον Παναθηναϊκό!
Λίγες ημέρες μετά τον τελικό του Γουέμπλεϊ ο Σπαρτιάτης επιχειρηματίας εισέρχεται στο διοικητικό συμβούλιο του Παναθηναϊκού, υλοποιώντας ένα ακόμη μεγάλο του όνειρο, αλλά παρόλο που είχε γιγαντωθεί πλέον επιχειρηματικά παρέμενε πάντα ένας απλός άνθρωπος με μια μεγάλη καρδιά…
Κι αυτή του η συμπεριφορά ανταμείβεται δύο χρόνια αργότερα, κι ενώ πλέον ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός είχε υποσκελιστεί από τον Ολυμπιακό και ένιωθε τον κίνδυνο του ανερχόμενου ΠΑΟΚ, καθώς στις εκλογές που έγιναν εν μέσω αντεγκλήσεων ο ίδιος αναδεικνύεται πρώτος σε ψήφους.
Παρόλο που στηρίζει όλα τα τμήματα και βοηθάει απλόχερα τους πάντες, οι εσωτερικές έριδες τον ανατρέπουν κι ο ίδιος απογοητευμένος απέχει από την επόμενη ψηφοφορία…
Παρά την πικρία του εξακολουθεί να στηρίζει οικονομικά τον ερασιτέχνη Παναθηναϊκό και στα μέσα της δεκαετίας του ’70 φάνταζε ως ο επόμενος ηγέτης της ποδοσφαιρικής ομάδας, αλλά η μεγάλη αλλαγή με την μετατροπή των ομάδων σε Ανώνυμες Εταιρίες το 1978 έφερε και την ανατροπή καθώς στο προσκήνιο εμφανίστηκαν οι αδελφοί Βαρδινογιάννη… Οι τελευταίοι πήραν τελικά την πλειοψηφία των μετοχών κι ο Παύλος Γιαννακόπουλος ναι μεν παρέμεινε κοντά στον σύλλογο, αλλά σε ένα πολύ πιο διακριτό ρόλο… Μόνο που όσοι τον γνώριζαν ήξερα πολύ καλά ότι η μη απόκτηση της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ήταν ο μεγάλος του καημός…
Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα (κατά τη διάρκεια της οποίας στήριζε όλα τα τμήματα του συλλόγου) πείθεται και πάλι να ασχοληθεί με τα κοινά του ΠΑΟ και λίγο μετά τον ανέλπιστο θρίαμβο της Εθνικής στο Ευρωμπάσκετ 1987 μαζί με τον αδελφό του Θανάση αναλαμβάνουν τον μπασκετικό Παναθηναϊκό…
Και κάπως έτσι άρχισε το χτίσιμο μιας πραγματικής αυτοκρατορίας, για την οποία όμως δαπανήθηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια… Κι αν στην αρχή φαινόταν να δίνονται τζάμπα, ο πεισματάρης Γιαννακόπουλος όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερο παθιαζόταν με το μπάσκετ, ντύνοντας στα πράσινα σιγά, σιγά τεράστιους αθλητές… Μέχρι και τον Νίκο Γκάλη έντυσε στα πράσινα στην προσπάθεια του να δει τον Παναθηναϊκό στην κορυφή (με τη λίστα να είναι πραγματικά ατελείωτη), ενώ το 1996 τάραξε την μπασκετική κοινωνία φέρνοντας στην Ελλάδα τον Ντομινίκ Γουίλκινς!
Ένα χρόνο αργότερα στο Παρίσι έπαιρνε την πρώτη μεγάλη του χαρά, καθώς με τον Αμερικανό στην σύνθεση του (αλλά χάρις στη περίφημη τάπα του Βράνκοβιτς στον Μοντέρο) ο Παναθηναϊκός στεφόταν πρωταθλητής Ευρώπης!
Κι αυτή η πρώτη κούπα ήταν ο θεμέλιος λίθος για την ομάδα όνειρο που δημιούργησε ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς προσθέτοντας άλλα 5 Ευρωπαϊκά τρόπαια και δεκάδες εγχώριους τίτλους και καθιστώντας τον Παναθηναϊκό ως σημείο αναφοράς στην ιστορία του Ευρωπαϊκού (και όχι μόνο) μπάσκετ.
Κι οι αριθμοί στην προκειμένη περίπτωση τα λένε όλα αφού στα 30 χρόνια που ο Παύλος Γιαννακόππουλος διοίκησε τον Παναθηναϊκό (πριν παραδώσει την σκυτάλη στο μοναχογιό του Δημήτρη) το τριφύλλι κατέκτησε:
Κατακτήσεις τίτλων του Παναθηναϊκού επί ημερών του Παύλου Γιαννακόπουλου:
Διηπειρωτικό Κύπελλο: 1996
Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1996, 2000, 2002, 2007, 2009, 2011
Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2010, 2011
Κύπελλα Ελλάδας: 1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2012
«Όλα αυτά τα χρόνια έχω ζήσει ξεχωριστές στιγμές στον Παναθηναϊκό, τον σύλλογο που αγαπώ και υπηρετώ με όλες μου τις δυνάμεις», συνήθιζε να λέει όταν κάποιος του υπενθύμιζε τα κατορθώματα του ως ηγέτης της ομάδας.
Τώρα πια στη γειτονιά των αγγέλων, θα βλέπει και θα καμαρώνει από ψηλά το δημιούργημα του και ποιος ξέρει, αυτός ο δαιμόνιος Σπαρτιάτης θα μπορέσει επιτέλους να πάρει και την υπογραφή του τεράστιου Ντράζεν Πέτροβιτς ο οποίος λίγο πριν γίνει κι αυτός μέλος του πράσινου γαλαξία έχασε τη ζωή του σε τροχαίο… Κι ήταν 7 Ιουνίου όταν χάθηκε ο «Μότσαρτ». Τελικά όχι μόνο ο Ιονέσκο, αλλά όλοι θα θέλαμε να ξέραμε ποιος μας κάνει αυτό το κακόγουστο αστείο…
πηγή protothema
