Έζησαν και οι δύο τους στην κόλαση των Γερμανικών στρατοπέδων συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Συνελήφθησαν στο χωριό Καρούτες στην περιοχή της Φωκίδας και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στην οδό Μέρλιν στο Χαϊδάρι. Εκεί οι Γερμανοί τους ανέκριναν, χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους, κι αφού δεν συνεργάστηκαν τους έβαλαν σε ένα τρένο για ζώα μαζί με άλλους και τους μετέφεραν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Στάθης Ασημακόπουλος, 96 ετών σήμερα και ο Λουκάς Κόκκινος, 90 ετών, πέθαιναν αργά και βασανιστικά κάθε ημέρα που περνούσε από τη στιγμή που οι Γερμανοί τους μετέφεραν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ήξεραν πως αργά ή γρήγορα θα έρθει η σειρά τους. Όμως κάτι τους κράτησε ζωντανούς μέχρι να τους απελευθερώσουν οι σύμμαχοι εκείνη την εποχή. Το διάστημα από το χειμώνα του 1944 μέχρι και την άνοιξη του 1945 όπου άρχισε η επιστροφή τους προς την Ελλάδα δεν θα το ξεχάσουν ποτέ. Όπως λένε οι ίδιοι δεν μπορούν και να το ξεχάσουν αλλά θέλουν να γνωρίζει ο κόσμος αυτά τα οποία πέρασαν, για να θυμούνται οι επόμενες γενεές. Και γι’ αυτό άλλωστε κατάφεραν να αποτυπώσουν τις αναμνήσεις τους πάνω σε χαρτιά τα οποία αργότερα έγιναν βιβλία που τυπώθηκαν σε αρκετά αντίτυπα.
Όχι εμπορικά βιβλία…αλλά σκόρπιες αναμνήσεις που χρειάζεται γερό στομάχι για να τις διαβάσεις.Στις σελίδες αυτές περιγράφουν τα πάντα μέρα τη μέρα, ώρα την ώρα. Περιγράφουν το πολυήμερο μαρτυρικό σιδηροδρομικό ταξίδι, τη διαβίωση στον χώρο των στρατοπέδων, τα σχεδόν υπερρεαλιστικά καθημερινά τεκταινόμενα, την εξοντωτική δουλειά, τη διαρκή πείνα, το αφόρητο κρύο, τις περίπλοκες ανθρώπινες σχέσεις, την εξαθλίωση, την αρρώστια, την αδιάκοπη αναμέτρηση με τον θάνατο, τις αδιάκοπες ψυχικές μεταπτώσεις.
Ο Λουκάς Κόκκινος έτρωγε σκουπίδια μαζί με σκυλιά, ενώ αναγκάστηκε να βγάζει τα χρυσά δόντια από νεκρούς και ετοιμοθάνατους κρατούμενους υπό την απειλή του όπλου προκειμένου να επιβιώσει.Ο Στάθης Ασημακόπουλος μεταξύ άλλων έβλεπε καθημερινά στην κρεμάλα να φεύγουν συγκρατούμενοι του, ενώ προσευχόταν να μην κάνει κάποιο λάθος στην εργασία του και τον εκτελέσουν.
Το zougla.gr, τους επισκέφθηκε στα σπίτια τους στην Άμφισσα όπου ζουν από τότε που επέστρεψαν στην Ελλάδα. Κάποιοι δεν επέστρεψαν ποτέ, φίλοι τους και γνωστοί τους. Πέθαναν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή τους σκότωσαν οι Γερμανοί. Μπροστά στο φακό της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας, με υπομονή, συγκίνηση και προσπάθεια θυμούνται εκ νέου τη φρίκη που έζησαν. Kαι οι δύο έχουν τιμηθεί από την πολιτεία.
Διαβάστε την συνέχεια στο… zougla.gr
Ρεπορτάζ: Χρήστος Μαζάνης
Κάμερα: Νίκος Χριστοφάκης
Μοντάζ: Αποστόλης Μαρούσης
