Επί αιώνες απασχόλησε απλούς πολίτες αλλά και ειδικούς ερευνητές: Πώς μια κοινωνία της εποχής του χαλκού, κατόρθωσε να κατασκευάσει ένα τέτοιου μεγέθους και αντοχής δημιούργημα, όπως η Πυραμίδα της Γκίζας, το μόνο από τα Επτά Θαύματα του αρχαίου κόσμου που σώζεται έως τις ημέρες μας;
Τώρα οι αρχαιολόγοι ισχυρίζονται πως έχουν στα χέρια τους συναρπαστικές αποδείξεις για το πώς οι αρχαίοι Αιγύπτιοι μετέφεραν χιλιάδες τόνους πέτρες από ασβεστόλιθο και γρανίτη σε απόσταση 500 μιλίων, ώστε να χτίσουν την Πυραμίδα του Χέοπα, γύρω στα 2.600 π.Χ.
Με ύψος σχεδόν 147 μέτρα, ήταν η μεγαλύτερη από όλες τις Πυραμίδες και μάλιστα μέχρι τον Μεσαίωνα, ήταν το μεγαλύτερο οικοδόμημα όλης της ανθρωπότητας. Τώρα, η ανακάλυψη ενός αρχαίου παπύρου, ενός τελετουργικού σκάφους και ενός έξυπνου συστήματος υδραυλικών έχουν ρίξει φως στην κατασκευή αυτού του οικοδομήματος.
Όπως αναφέρει το protothema.gr, η λεπτομερής αρχαιολογική ανάλυση έδειξε πως χιλιάδες εργάτες μετέφεαν 170.000 τόνους ασβεστόλιθου κατά μήκος του Νείλου, μέσα σε ξύλινες βάρκες, που ήταν μεταξύ τους δεμένες με σκοινιά, διαμέσου ενός ειδικά κατασκευασμένου συστήματος καναλιών, σε ένα επίσης ειδικά κατασκευασμένο «λιμάνι», ελάχιστα μέτρα μακριά από τις Πυραμίδες.
Τώρα όμως, ένας αρχαίος πάπυρος, φωτίζει ακόμα περισσότερες πτυχές της διαδικασίας. Έχει γραφτεί από τον Μερέρ, που θεωρείται πως ήταν επιστάτης περίπου 40 εργατών ειδικών ικανοτήτων και είναι το μόνο γραπτό ντοκουμέντο της διαδικασίας μεταφοράς του ασβεστόλιθου από την Τούρα στην Γκίζα.
Ο ίδιος περιγράφει ακόμα πως οι εργάτες του απασχολήθηκαν και στην διαμόρφωση του τοπίου, ανοίγοντας γιγαντιαία αναχώματα για να εκτρέψουν το νερό από τον Νείλο και να το διοχετεύσουν προς την Πυραμίδα, μέσω επίσης κατασκευασμένων καναλιών.
Αρχαιολόγοι που εργάζονται στην Γκίζα άλλωστε εντόπισαν ίχνη αυτών των αρχαίων καναλιών που ήταν το «κλειδί» για την μεταφορά των ογκόλιθων, ενώ με την βοήθεια ειδικών ακτίνων λέιζερ μπόρεσαν να προσομοιάσουν τα αρχαία σκάφη των Αιγυπτίων και να διαπιστώσουν πώς ακριβώς έγινε η μεταφορά.
