Η ώρα του «Mozart Projekt» ήταν η στιγμή για την οποία αδημονούν οι σαράντα εργαζόμενοι στη δομή Haus Abendfrieden στο Bielefeld της Γερμανίας. «Η δουλειά σε γηροκομείο είναι απαιτητική, γι’ αυτό χρειαζόμαστε δραστηριότητες που καταπολεμούν το στρες» η Ελληνίδα νοσηλεύτρια, που μέχρι προ εξαμήνου εργαζόταν στην εν λόγω δομή, Βίκυ Πολύζου, ιθύνων νους της πρωτοβουλίας. «Κάθε Τετάρτη απόγευμα ένας μουσικός μας δίδασκε τύμπανα, έτσι εμείς εκτονωνόμασταν και δενόμασταν ως ομάδα». Αυτή είναι μία από τις πολλές καλές ιδέες που έχει υλοποιήσει η νεαρή Ελληνίδα, που μετέβη τον Σεπτέμβριο του 2013 στη Γερμανία. «Εργάστηκα για έξι μήνες ως βοηθός νοσηλεύτριας, έως ότου αναγνωριστεί το ελληνικό πτυχίο μου και τελειοποιήσω τα γερμανικά μου, κατόπιν αναβαθμίστηκα σε νοσηλεύτρια και έναν χρόνο αργότερα σε προϊσταμένη του γηροκομείου», περιγράφει η 29χρονη επαγγελματίας από τη Μακρακώμη Φθιώτιδας. Ούσα ευχαριστημένη από την εργασιακή της καθημερινότητα και έχοντας αφήσει πίσω της το άγχος του βιοπορισμού, η 29χρονη Ελληνίδα αρχίζει να εμπλουτίζει το βιογραφικό της και να ξετυλίγει τα ταλέντα της. Ετσι, ξεκινά ένα μεταπτυχιακό για τη διοίκηση μονάδων υγείας, με αποτέλεσμα σύντομα να βρεθεί σε θέση προϊσταμένης στη γηριατρική πτέρυγα νοσοκομείου, που ανήκει στην Ευαγγελική Εκκλησία, όπως και το γηροκομείο.
«Γνωρίζοντας το Mozart Projekt ο προϊστάμενός μου με έστειλε σε έναν διαγωνισμό εθνικής εμβέλειας για την καλύτερη μάνατζερ υγείας στη Γερμανία» διηγείται η Βίκυ, που επελέγη μέσα στην πρώτη δεκάδα. Ωστόσο, δεν επαναπαύεται. «Εχω δημιουργήσει, μαζί με δύο Ελληνες designers, τον Χρήστο Ουζούνη και τον Στέφανο Γούτσιο (sardela creative studio), ένα επιτραπέζιο παιχνίδι με το όνομα CA.SI.NO (Care and Sign Now), το οποίο έχει τη δομή της monopoly και απευθύνεται σε νοσηλευτές, προκειμένου να τους βοηθήσει να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους στο γραφειοκρατικό σκέλος της δουλειάς τους, όπως τη λήψη ιστορικού και τη δημιουργία του ηλεκτρονικού φακέλου». Νικητής βγαίνει εκείνος που έχει στήσει το καλύτερο πλάνο υγείας.
«Υπάρχει μεγάλη ζήτηση για νοσηλευτές σε όλη τη Γερμανία, επομένως η πρόκληση δεν είναι η εύρεση μιας διαθέσιμης θέσης, αλλά ενός καλού εργοδότη, ο οποίος θα έχει και την απαραίτητη υπομονή για την αρχική περίοδο της ένταξης ενός ξένου στη νέα δουλειά, αλλά και τις δομές ένταξης για νοσηλευτές/τριες από το εξωτερικό», σχολιάζει στην «Κ» ο κ. Δημήτρης Αρσένης, επικεφαλής της Euromedicals, μιας ελληνογερμανικής εταιρείας ευρέσεως εργασίας στον κλάδο της υγείας. «Εμείς αναλαμβάνουμε όχι μόνο τη γλωσσική προετοιμασία, αλλά και όλα τα απαραίτητα για το νέο ξεκίνημα, υπηρεσίες που είναι δωρεάν για τους υποψηφίους». Οπως επισημαίνει ο κ. Αρσένης, οι Ελληνες νοσηλευτές χαίρουν μεγάλης εκτίμησης στη Γερμανία.
Η ανταμοιβή
«Για ό,τι προσπαθώ η Γερμανία με ανταμείβει». Η 26χρονη Αννα Γατούδη, προϊσταμένη από τον Απρίλιο στο καρδιοχειρουργικό τμήμα του Deutsches Herzzentrum στο Μόναχο, δεν κρύβει την ικανοποίησή της για την ανέλιξή της. Η 26χρόνη Λαρισαία είναι η μοναδική μη Γερμανίδα προϊσταμένη μεταξύ των δέκα συνολικά όλου του νοσοκομείου και φυσικά η… νεότερη. Η Αννα πήρε το «βάπτισμα του πυρός» στη Γερμανία, όταν βρέθηκε από τα ΤΕΙ Λάρισας στο Βερολίνο το 2013 για δύο εξάμηνα ως φοιτήτρια Erasmus. «Παρά τις αρχικές δυσκολίες ήταν μια υπέροχη εμπειρία». Η τότε φοιτήτρια Νοσηλευτικής επιστρέφει στην Ελλάδα για να δώσει τα τελευταία της μαθήματα και αναζητεί τρόπους να πραγματοποιήσει την πρακτική της και πάλι στη Γερμανία. «Αρχικά μέσω του DAAD παρακολούθησα στο Freiburg ένα γλωσσικό σεμινάριο για επαγγελματίες υγείας, όπου εξοικειώθηκα με την ιατρική ορολογία, ενώ εν συνεχεία μέσω του προγράμματος Erasmus Placement και με τη βοήθεια της εταιρείας Euromedicals έκανα την πρακτική μου άσκηση στο καρδιολογικό κέντρο, όπου παραμένω έως σήμερα» αναφέρει η Αννα. Προτού μεταβεί στην Ελλάδα για την ορκωμοσία, είχε ήδη δεχθεί πρόταση για δουλειά. «Εργάστηκα ως νοσηλεύτρια στους θαλάμους του καρδιοχειρουργικού τμήματος έως τον Δεκέμβριο του 2017, εν συνεχεία προήχθη σε εργαλειοδότρια στο χειρουργείο», διηγείται η Αννα. «Τα ωράρια, βέβαια, ήταν πολύ απαιτητικά και στα δύο πόστα· ως νοσηλευτές εργαζόμαστε δεκάωρες βραδινές βάρδιες, ενώ ως εργαλειοδότρια όφειλα να είμαι επί ποδός οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ή της νύχτας». Καθώς η Αννα ενδιαφέρεται πολύ για το management, ξεκινάει ένα εξ αποστάσεως μεταπτυχιακό για τη διοίκηση δομών υγείας σε Πανεπιστήμιο της Κύπρου.
«Η πρόταση να αναλάβω ως προϊσταμένη ήρθε στα τέλη Μαρτίου» εξηγεί, «είμαι πλέον υπεύθυνη για τους ασθενείς 29 κλινών και για 25 εργαζομένους, ενώ μαζί μου συνδιαλέγονται και οι θεράποντες ιατροί». Από τους 25 εργαζομένους της πτέρυγας, οι περισσότεροι είναι γύρω στα τριάντα, λιγότεροι γύρω στα σαράντα και δύο άνω των εξήντα, ενώ Γερμανοί είναι μόνον έξι. «Το ωράριό μου είναι πλέον σταθερά πρωινό, ενώ δεν εργάζομαι τα Σαββατοκύριακα» διευκρινίζει. «Η πρόταση ήρθε μια στιγμή που αμφιταλαντευόμουν να επιστρέψω στην Ελλάδα και με βοήθησε να κατασταλάξω», παραδέχεται η νεαρή Λαρισαία, «κατέκτησα τον στόχο μου και αντιλήφθηκα ότι η ζωή μου πλέον είναι εδώ». Στο Μόναχο έχει πλέον έναν ευρύ κύκλο, το καλοκαίρι χαλαρώνει κάνοντας ποδήλατο στα δύο μεγάλα πάρκα της βαυαρικής πρωτεύουσας, τον χειμώνα πάει για σκι στη γειτονική Αυστρία. «Οι συμφοιτητές μου στην Ελλάδα ψάχνουν δουλειά, φλερτάρουν με την ιδέα του εξωτερικού, αλλά καθώς τους φοβίζουν τα γερμανικά, “κυνηγούν” μόνον θέσεις στην Αγγλία, όπου είναι πιο δύσκολα» σχολιάζει η Αννα, που ως παιδί ονειρευόταν να γίνει γιατρός. «Δεν φανταζόμουν ομολογουμένως ποτέ μια τέτοια εξέλιξη στο εξωτερικό».
πηγή kathimerini
