Έχουμε δει οπισθοδρομικά και απολυταρχικά κοινωνικά “κινήματα” να στελεχώνονται κυρίως από νέους. Το γεγονός ότι κάποιος είναι “νέος” δεν του αποδίδει αυτομάτως και προοδευτικά χαρακτηριστικά.
Η Χρυσή Αυγή ήταν γεμάτη πιτσιρικάδες με παραστρατιωτικές ψευδαισθήσεις. Οι ανόητοι φονταμενταλιστές που ζώνονται εκρηκτικά, είναι σχεδόν όλοι νεαροί. Προοδευτικούς και ανοιχτούς ανθρώπους βρίσκει κανείς σε όλες τις ηλικίες.
Τα πρόσφατα γεγονότα υπερμετάδοσης της Πανδημίας με ευθύνη κάποιων νεαρών ατόμων, δεν θα ήταν χρήσιμο να τα μελετήσουμε μόνο με βάση την παράμετρο της νεανικής ανεμελιάς.
Η διείσδυση ακραίων απόψεων στη σκέψη των νέων μας, μπορεί να μην είναι εμφανής με την πρώτη ματιά. Όμως, η παντελής αδιαφορία για τους αδύναμους, τους ταλαιπωρημένους, τους ασθενείς και τους υπερήλικες, είναι ένα τυπικό χαρακτηριστικό όσων φλερτάρουν με τα άκρα.
Γνωστές οι αγριότητες των Ναζί ενάντια στους ανάπηρους και η άρνηση της ΕΣΣΔ να φιλοξενήσει τους Παραολυμπιακούς Αγώνες ως αγώνες “άχρηστων”.
Πιθανολογώ ότι η πλήρης αδιαφορία κάποιων-όχι όλων- νεαρών για τη διάδοση της Πανδημίας στις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, θα πρέπει νε ειδωθεί και αντιμετωπιστεί ως ένα φαινόμενο υποκρυπτόμενης διείσδυσης ακραίων απόψεων στην ευάλωτη νεανική σκέψη. Η κατάρρευση της Παιδείας έχει μείζονα ρόλο σε αυτό.
Και όπως αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς, ίσως επιβάλλεται μεταστροφή στον τρόπο αντιμετώπισης αυτών των συμπεριφορών. Δεν είναι απλή ανεμελιά.
Αγαπητέ μου Ιατρέ σε χαιρετώ!
Πρώτον, δεν είναι ξεκάθαρα τα «πράγματα» με τον ιό (δεν συμπίπτουν πολλοί επιστήμονες με τα λεγόμενα κάποιον).
Δεύτερον υπάρχουν στο διαδίκτυο, αναφορές για τον «επικίνδυνο» ιό, από χρόνια πριν (ότι θα έρθει).
Τρίτον, οι πολιτικές ηγεσίες μετά το 1974, δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη σε πολλούς Έλληνες.
Τέταρτον, παρομοίως, πάρα πολλοί Ιατροί, «εγκατέλειψαν» το ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ & μετεβλήθησαν σε «επιχειρηματίες» (φαρμακοβιομηχανίες, εταιρίες κ.λ.π).
Πέμπτον, η Ελληνική Παιδεία με τις τόσες κακές παρεμβάσεις, δεν καλλιεργεί στην νεότητα τις αρετές του πολίτη, ούτε του Έλληνα!
Έκτον, οι Εκπαιδευτικοί, έχουν εγκαταλείψει, με όλα αυτά, την αποστολή τους, «σπρώχνοντας» τα παιδιά στα φροντιστήρια.
Έβδομον, η οικογένεια δέχεται συνεχείς «επιθέσεις», από Κυβερνήσεις, ΜΜΕ, νόμους, κ.λ.π., σχετικά με την διαπαιδαγώγηση των τέκνων τους.
Όγδοων, Ο εναγκαλισμός της Ελληνικής κοινωνίας, με τον δυτικό τρόπο ζωής, χωρίς έλεγχο….
Ένατων, & συνεχίζει….
Άραγε η νεότητα πταιει (σε ένα βαθμό ναί)? Η ένα σύστημα (πολιτικό, επιστημονικό, κ.λ.π)?
Σας πειράζει που οι νέοι δεν μασάνε το παραμύθι του κοροιδοιού και δεν υπακούν στα φιρμάνια της ανθελληνικής κυβέρνησης.