Υπάρχουν αρκετοί τρόποι να χρησιμοποιήσεις μία είδηση ώστε να προκαλέσεις εντυπώσεις. Την Δευτέρα η Λαμία έφερε την τέταρτη ισοπαλία σε ισάριθμους εντός έδρας αγώνες. Από αυτή τήν είδηση προκύπτουν αδιαμφισβήτητα γεγονότα:
- Η Λαμία έχει να χάσει στο ΔΑΚΛ από τις 21 Απριλίου και το 1-3 του Ολυμπιακού.
- Η Λαμία έχει να νικήσει στο ΔΑΚΛ από τις 30 Μαρτίου και το 1-0 επί του Πανιωνίου.
- Η Λαμία τη φετινή σεζόν δεν έχει νικήσει και δεν έχει χάσει κανένα παιχνίδι στην έδρα της με αντιπάλους ομάδες που πιθανό να τις βρει στα πλέι άουτ (Παναθηναϊκός, Πανιώνιος, Παναιτωλικός) και τον Ατρόμητο.
Ο τρόπος που διαχειρίζεται κανείς τις συγκεκριμένες ειδήσεις, αφορά το μήνυμα που θέλει να επικοινωνήσει. Αν θέλεις να περάσεις το μήνυμα στήριξης του αγωνιστικού σχεδιασμού, παρά τις ισοπαλίες, με τη (θετική) σκέψη πως η ομάδα την 6η αγωνιστική έχει τρεις αντιπάλους κάτω από εκείνη στη βαθμολογία, τότε προτάσσεται το αήττητο των 5 μηνών. Οι ισοπαλίες με Παναθηναϊκό, Ατρόμητο και Πανιώνιο είναι εντός προγράμματος αφού πρόκειται για ομάδες με «βαριά φανέλα» και στην ουσία το 0-0 με τον Παναιτωλικό, ήταν το πρώτο αποτέλεσμα που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «γκέλα».
Αν σκοπός είναι τονίσουμε τις αδυναμίες και να απομακρύνουμε τον προπονητή ως τον κύριο υπαίτιο που δεν ανταπεξήλθε στον αγωνιστικό σχεδιασμό, με αποτέλεσμα την απώλεια της νίκης σε παιχνίδια με χειρότερες ομάδες και άμεσους ανταγωνιστές στη μάχη της παραμονής (Πανιώνιος, Παναιτωλικός) προτάσσονται οι τέσσερις ισοπαλίες της φετινής σεζόν και η πενιχρή βαθμολογική συγκομιδή.
Τέλος, αν κάποιος θέλει να υπονοήσει πως δεν υπάρχει αγωνιστικός σχεδιασμός και πως οι αποφάσεις και οι κινήσεις του καλοκαιριού έγιναν τόσο πρόχειρα όσο και βεβιασμένα, τότε προτάσσεται το εξάμηνο που η ομάδα έχει να πάρει τους τρεις βαθμούς στην έδρα της.
Ανάλογη επικοινωνιακή διαχείριση μπορούν να έχουν και άλλα γεγονότα όπως η εμφανέστατη μείωση της προσέλευσης στους αγώνες. Στα τέσσερα αντίστοιχα ματς τη σεζόν 2017-18 είχαν κοπεί 9.213 εισιτήρια (μ.ο 2,303), το 2018-19 κόπηκαν 8.413 (μ.ο 2.103), για να φτάσουμε φέτος στα 6.215 (μ.ο 1.553).
Η εύκολη δικαιολογία είναι τα καιρικά φαινόμενα και το ακριβό εισιτήριο. Τα πράγματα δυσκολεύουν όμως στο θέμα της νοοτροπίας, τόσο της ΠΑΕ, όσο και της πόλης, των πολιτών και των φιλάθλων της. Και από τη στιγμή που δεν γίνεται καμία συζήτηση, καμία αυτοκριτική, με σκοπό τη δημιουργία στρατηγικής και στόχων, οι βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της ΠΑΕ, όπως η οργάνωση και οι υποδομές, συνιστούν (το λιγότερο) πολυτέλεια.
Όλα αυτά προϋποθέτουν την ύπαρξη εταιρικής στρατηγικής με βάθος ένα εύλογο χρονικό διάστημα (3-5 ετών), κάτι που ουδέποτε υπήρχε. Το μόνο που απασχολεί τα στελέχη της ομάδας είναι το αγωνιστικό κομμάτι. Για αυτό το λόγο κάθε κουβέντα αναφορικά με την πορεία της ομάδας στη μεγάλη κατηγορία, αφορά τον προπονητή, τους παίκτες, το μπάτζετ.
Σε αυτό το κομμάτι ο ΠΑΣ Λαμία δεν τα έχει πάει άσχημα. Η περσινή σεζόν έδειξε πως τα χρήματα του Πανουργιά Παπαϊωάννου και οι ορθολογικές μεταγραφικές κινήσεις αρκούν για να εγγυηθούν την παρουσία της ομάδας στη Super League.
Το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό δεν έκανε κανέναν σοφότερο, παρά την ισοπαλία. Το αγωνιστικό πλάνο του προπονητή παραμένει ορθολογικό με βάση το υλικό που καλείται να διαχειριστεί. Η δουλειά που γίνεται είναι εμφανής τόσο από την παραγωγή φάσεων, όσο και από το ικανοποιητικό τρανζίσιον, που ποτέ και σε καμία ομάδα δεν γίνεται χωρίς προπόνηση.
Το ίδιο εμφανής είναι και η έλλειψη δημιουργικού παίκτη στον άξονα. Η Λαμία δεν έχει ούτε Μπερτόλιο, ούτε Πίτι, ούτε καν Μπλάζιτς. Στηρίζεται σε δύο αμυντικά χαφ (Μπεχαράνο, Δημούτσος) που φημίζονται περισσότερο για το πάθος, την ενέργεια και την αγωνιστικότητα τους, παρά για τις δημιουργικές ικανότητες τους και σε παίκτες που μπορούν να παίξουν είτε στα άκρα (Ρόμανιτς, Βασιλόγιαννης, Σασί) είτε σε ρόλο δεύτερου φορ (Καραμάνος, Τσούκαλος).
Ο Τιρόνε στα 50 λεπτά που αγωνίστηκε δεν έδειξε κάποιο αξιοπρόσεχτο χαρακτηριστικό στο παιχνίδι του, ενώ ο Καραγιάννης που λογίζεται ως δημιουργικός ποδοσφαιριστής στη μεσαία γραμμή, δεν φαίνεται να υπολογίζεται.
Ο Αντωνίου εμπιστεύεται το σύστημα με τους τρεις στόπερ και τους δύο φουλ μπακ και προσπαθεί να προσαρμόσει την επίθεση της ομάδας στις ανάγκες των αναμετρήσεων. Στο παιχνίδι με τον Παναιτωλικό έβαλε τον Τιρόνε σε ρόλο δεκαριού και τον Ρόμανιτς περιφερειακό επιθετικό πίσω από τον φουνταριστό Καραμάνο, σε ένα σύστημα 3-5-2.
Αποτέλεσμα ήταν ο Ελληνας και ο Σέρβος να μην μπορούν να τροφοδοτηθούν σωστά από τον άξονα και να μην αποδώσουν τα αναμενόμενα. Στο 50’ η αλλαγή του Ισπανού από τον Τουράμ, διαμόρφωσε το σύστημα σε 3-4-3 στην επίθεση ή 5-4-1 στην άμυνα, με τους Καραμάνο και Ρόμανιτς να ξεκινούν από τα άκρα και να συγκλίνουν στην περιοχή πίσω από τον Βραζιλιάνο που έδινε μάχες με τα αντίπαλα στόπερ.
Η επιθετική ανάπτυξη μεταφέρθηκε στις πτέρυγες και η ομάδα έβγαλε αρκετές επικίνδυνες φάσεις, χωρίς όμως να έρθει το γκολ που (λογικά) θα έδινε τη νίκη και το τελικό αποτέλεσμα ήταν φυσιολογικό να βάζει στο κάδρο των ευθυνών τον προπονητή, ο οποίος δύσκολα θα ξεκινήσει και πάλι αναμέτρηση με τον Ισπανό σε ρόλο βασικού.
Ο Αντωνίου έχασε ένα ημίχρονο με τον Παναιτωλικό για να τσεκάρει αν μπορεί να λειτουργήσει η συγκεκριμένη ενδεκάδα με τον Τιρόνε σε ρόλο δεκαριού. Είναι πολύ νωρίς για να κριθεί αν ο Ισπανός μπορεί να βοηθήσει τόσο ουσιαστικά ώστε να αφήνει εκτός βασικού σχήματος τον Τουράμ, τον Βασιλόγιαννη, τον Ρόμανιτς ή τον Σασί (όταν επιστρέψει από τον τραυματισμό του), όμως αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται να είναι έτοιμος να προσφέρει.
Η Λαμία παρά το αρνητικό βαθμολογικό ξεκίνημα δεν χρειάζεται εν θερμώ αποφάσεις και φυσικά ούτε εφησυχασμός από την ύπαρξη (τουλάχιστον) δύο χειρότερων ομάδων από εκείνη. Το πρωτάθλημα θα κριθεί στον δεύτερο γύρο και στις εφτά αγωνιστικές των πλέι άουτ και συνεπώς ο αγωνιστικός σχεδιασμός της φετινής σεζόν δεν μπορεί να έχει τα ίδια χαρακτηριστικά με εκείνα των προηγούμενων.
Η αντικατάσταση του Αντωνίου δεν πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα. Σημείο κλειδί της φετινής σεζόν είναι το κενό μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου, και η μεταγραφική περίοδος του Ιανουαρίου με σκοπό η ομάδα να βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση τον Απρίλιο και τον Μάιο.
Όσο επιτακτική και να φαίνεται η μεταγραφή ενός δημιουργικού παίκτη στον άξονα, άλλο τόσο είναι και η απόκτηση ενός χαφ με χαρακτηριστικά του Μπλάζιτς (από τη στιγμή που ο Ανάκογλου δεν παίρνει ευκαιρίες) και ενός δεξιού φουλ μπακ που να μπορεί να αντικαταστήσει επαρκώς τον Σάλιακα, όταν εκείνος θα λείπει από το αρχικό σχήμα, ενώ και στη θέση του σέντερ φορ, μία ακόμα επιλογή ίσως να είναι επιβεβλημένη.
Υ.Γ: Η ονοματολογία που έχει ξεκινήσει σχετικά με τον αντικαταστάτη του Αντωνίου, γίνεται για να καλυφθούν οι ευθύνες που υπάρχουν στον σχεδιασμό του καλοκαιριού. Αυτές προέκυψαν, φυσικά, από τις κινήσεις της κυβέρνησης και των κουμπάρων-χορηγών της, με αποτέλεσμα την οικονομική ανασφάλεια των ανεξάρτητων (από μονοπωλιακό χρήμα και δανεικούς ποδοσφαιριστές) ΠΑΕ και την μείωση του μπάτζετ τους.
Υ.Γ1: Τυχόν επιλογή του Μπάμπη Τεννέ θα σημαίνει λευκή πετσέτα και έναρξη προγραμματισμού για τον υποβιβασμό. Εκτός αυτού ένα από τα μεγαλύτερα δεινά που άφησε πίσω της η περίοδος Τεννέ στην ομάδα, είναι το δίκτυο που είχε στηθεί από τον ίδιο όταν είχε αναλάβει εν λευκώ τα κλειδιά του μαγαζιού (είχε λόγο μέχρι και για τις εμπορικές συμφωνίες της ΠΑΕ). Ένα δίκτυο που δεν έχει «καθαρίσει» ακόμα μέσα στην ΠΑΕ, εκτίνεται μέχρι τις επιθέσεις γνωστού σάιτ, ενώ υπάρχουν άτομα που θα επιθυμούσαν την επιστροφή του στην Λαμία.
Υ.Γ2: Από τα ονόματα που ακούγονται, μόνο εκείνο του Γιάννη Πετράκη αποτελεί εχέγγυο για βήματα αγωνιστικής προόδου. Ο Έλληνας τεχνικός όμως, δεν συνηθίζει να αναλαμβάνει ομάδες μεσούσης της σεζόν και κυρίως στηρίζεται σε ξεκάθαρο πλάνο και σχεδιασμό που φτάνει σε βάθος τριετίας, ενώ δεν θεωρείται και η πιο οικονομική επιλογή.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ…ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ, ΕΙΔΩΜΕΝ…