Της Λίλιαν Χαχοπούλου / Τι παράγει η Λαμία; …. “τρύπες”!

«Τρύπες» παντού, ευθύνες πουθενά!

-Advertisement-

Αν με ρωτήσεις τι παράγει η Λαμία, η απάντηση που αυθόρμητα έρχεται στο μυαλό μου, είναι τρύπες. Τρύπες μαύρες. Τρύπες απροσδιόριστες. Τρύπες που ρουφάνε χρήματα του δημότη αλλά κανείς δεν ξέρει ακριβώς πόσα. Το ενδεχόμενο δε, τα χρήματα που κάνουν «φτερά» να επιστρέψουν τα ταμεία του Δήμου, ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Τρύπες λοιπόν, που όχι μόνο δεν κλείνουν αλλά ανοίγουν κι άλλες. Ως πότε;

Της Λίλιαν Χαχοπούλου

Αν γυρίσω το μυαλό μου πίσω στο χρόνο θα θυμηθώ την «τρύπα» του ΔΗΠΕΘΕΡ.( 1,5 εκατομμυρίων ευρώ)  καθώς και την μαύρη «τρύπα» της Πανελλήνιας Έκθεσης Λαμίας -αγνώστου υπέρογκου ποσού. Και οι δύο περιπτώσεις πήραν τον δρόμο της Δικαιοσύνης. Αποτέλεσμα -μέχρι στιγμής- τουλάχιστον; Κανένα. Μια δαιδαλώδης διαδικασία χωρίς (δυστυχώς) νόημα και αποτέλεσμα για τον δημότη.  Οι συγκεκριμένες υποθέσεις είναι απλώς οι πιο χαρακτηριστικές και όχι οι μοναδικές αφού μικρότερες και λιγότερο γνωστές τρύπες, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν…

Η τελευταία «τρύπα» ή «φέσι 370.000€» όπως χαρακτηρίστηκε ήταν αυτή του Τουριστικού Περιπτέρου του Αγίου Λουκά. Τα ερωτήματα πολλά. Κανείς δεν κατάλαβε τόσα χρόνια ότι  δεν καταβάλλονταν τα ενοίκια; Κανείς δεν κατάλαβε τόσα χρόνια ότι δεν τηρούνταν  τα συμφωνηθέντα μεταξύ του ιδιώτη και του Δήμου; Τότε γιατί υπάρχουν Διοικητικά Συμβούλια, Ελεγκτικά Συμβούλια, Νομικές και Οικονομικές Υπηρεσίες στους ΟΤΑ;  Δεν ελέγχουν; Δεν είναι ικανοί να διαπιστώσουν τις παραβάσεις; Δεν έχουν τα απαραίτητα εργαλεία; Έχουν μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα;

Αν ισχύει πάλι ισχύει ο ισχυρισμός της πλευράς του ιδιώτη ότι  τα ενοίκια συμψηφίζονταν με εκδηλώσεις του Δήμου που γίνονταν στον χώρο, δεν υπάρχουν τα απαραίτητα συμφωνητικά και παραστατικά; Κανείς δεν έλεγχε τα συμφωνηθέντα; Κανείς δεν παρακολουθούσε τα οικονομικά στοιχεία; Τι χρωστάει ο ιδιώτης, τι χρωστάει ο Δήμος, τι ποσό απομένει;

Και αυτή η υπόθεση, παραπέμπεται στη Δικαιοσύνη. Ε και; Για τον δημότη, μία από τα ίδια.

Φυσικά η Λαμία δεν πρωτοτυπεί στην κακοδιαχείριση. Σύμφωνα με τις εκθέσεις του Σώματος Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης, πρωταθλητές στη διαφθορά αποδεικνύονται οι Δήμοι και οι Επιχειρήσεις τους. Μια διαφθορά που συνήθως μένει στο απυρόβλητο. Μια διαφθορά που έχει γίνει καθεστώς και διαιωνίζεται. Που την αποδεχόμαστε γιατί μας βολεύει. Κυριολεκτικά.

Ζώντας στην Ελλάδα ξέρεις και θεωρείς φυσιολογικό και αυτονόητο, ότι ο εκάστοτε νικητής των εκλογών δικαιούται να χρησιμοποιεί το κράτος ή τον δήμο ως λάφυρο. Είναι κάτι σαν άγραφος νόμος ότι ο υπουργός, ο βουλευτής, ο δήμαρχος, θα διορίσει τα «δικά» του παιδιά, θα αναθέσει εργολαβίες στους δικούς του εργολάβους, θα “τακτοποιήσει” μεγαλύτερα ή μικρότερα απλά και καθημερινά αιτήματα των ψηφοφόρων που τον στήριξαν.

Το «βίσμα» το «ρουσφέτι», η «κλίκα»  το «κονέ» είναι οι πιο χαρακτηριστικές λέξεις που αντιπροσωπεύουν την πολιτική. Είναι λέξεις που έχουν αντικαταστήσει τις ιερές έννοιες Δημοκρατία, Ισονομία, Διαφάνεια, Συνείδηση, Καθήκον.

Και κάπως έτσι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και οι τρύπες ρουφάνε στη δίνη τους, τη χώρα, τις πόλεις, τις ζωές μας….