Είναι η γυναίκα που μεγάλωσε αναρίθμητα κορίτσια. Η μάνα της αγκαλιάς, της στοργής, της αυτοθυσίας. Αν και βιολογικά δεν έγινε ποτέ μητέρα, έγινε η μάνα – σύμβολο, που έκανε όχι μόνο τους κατοίκους της Λαμίας και της Φθιώτιδας αλλά και όλους τους Έλληνες, να υποκλιθούν στην προσφορά και στο μεγαλείο της ψυχής της!
Στις 30 Ιανουαρίου η Μητρόπολη Φθιώτιδας τιμά την Σταυρούλα Πελέκη
“Aυτή η μάνα με τα χιλιάδες παιδιά, η Αρχόντισσα της αγάπης και της στοργής, αξίζει την μεγαλύτερη τιμή και αναγνώριση…” Με τα λόγια αυτά, ο Μητροπολίτης Φθιώτιδας Συμεών ανακοίνωσε την πρόθεση του να απονείμει την ανώτατη τιμητική διάκριση της τοπικής εκκλησίας στην Σταυρούλα Πελέκη ενώ ζήτησε από το Δημοτικό Συμβούλιο Λαμιέων να αποφασίσει ομόφωνα και να της απονείμει το Χρυσό Κλειδί της πόλης.
Η ανακοίνωση του Μητροπολίτη έγινε στην διάρκεια της κοπής της Αγιοβασιλιάτικης πίτας του Όρφανοτροφείου Θηλέων του Συλλόγου «Ο Ευαγγελιστής Λουκάς», το οποίο μάλιστα χαρακτήρισε ως το «Σπίτι της Αγάπης». Κατά τη διάρκεια της τελετής, που έγινε παρουσία πλήθους πιστών και επισήμων κατέθεσε για μία ακόμη φορά την ευγνωμοσύνη της τοπικής Εκκλησίας και όλης της κοινωνίας στην Αρχόντισσα της αγάπης και της στοργής, στην μάνα με τα χιλιάδες παιδιά, στην ερίτιμο Διευθύντρια του Ιδρύματος κ. Σταυρούλα Πελέκη.
Ο κ. Συμεών ανακοίνωσε ότι στην προσεχή εορτή των Τριών Ιεραρχών, στις 30 Ιανουαρίου ε.ε. στην εορτή της εκπαίδευσης και της παιδείας, θα απονείμει την ανώτατη τιμητική διάκριση της τοπικής Εκκλησίας, τον Σταυρό της Ιεράς Μητροπόλεως Φθιώτιδος στην κ. Πελέκη, ως ένα ελάχιστο δείγμα ευγνωμοσύνης και τιμής στην αφιέρωσή της και στην ανεκτίμητη προσφορά της στην κοινωνία και στην Εκκλησία.
Ο κ. Συμεών επίσης, δημοσίως προσεκάλεσε και πρότεινε στον παριστάμενο Δήμαρχο Λαμιέων κ. Ευθύμιο Καραΐσκο, ο Δήμος Λαμιέων, με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού του Συμβουλίου, να απονείμει το «χρυσό Κλειδί της πόλεως» στην κ. Πελέκη, ως ελάχιστη αναγνώριση του έργου της εκ μέρους της τοπικής κοινωνίας της Λαμίας.
Ο Σεβασμιώτατος υπογράμμισε ότι: «Αυτή η μάνα κρατά τα κλειδιά της καρδιάς όλων των ανθρώπων, όχι μόνο της Λαμίας και της Φθιώτιδος, αλλά ολόκληρης της πατρίδας μας. Να μάθουμε να τιμάμε τους ανθρώπους της θυσίας και της προσφοράς όσο είναι εν ζωή. Αυτό είναι το χρέος μας. Δεν το έχει ανάγκη η κ. Σταυρούλα. Εμείς το έχουμε ανάγκη».
Η απόφαση του Σεβασμιωτάτου, αλλά και η πρόσκλησή του προς τον κ. Δήμαρχο έγινε δεκτή με παρατεταμένο χειροκρότημα και πολύ ενθουσιασμό από όλους τους παρισταμένους.
Πλησίαζε η δεύτερη Κυριακή του Μάη το 2017, όταν η Ρομίνα Ξύδα αφιέρωσε το άρθρο της για την γιορτή της μητέρας, στην δική μας Σταυρούλα…Τη Σταυρούλα της Λαμίας, της Φθιώτιδας και των εκατοντάδων κοριτσιών που μεγάλωσαν στα χέρια της. Κορίτσια ορφανά που κλείστηκαν σφιχτά στην αγκαλιά της και μεγάλωσαν, πρόκοψαν, παντρεύτηκαν και έκαναν δικά τους παιδιά.. Κορίτσια που οδηγήθηκαν στο Ίδρυμα Θηλέων της Λαμίας αλλά δεν ένιωσαν ποτέ ορφανά αφού η ζεστασιά της Σταυρούλας Πελέκη, μετέτρεψε το “ορφανοτροφείο” στο ζεστό τους σπιτικό.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε ανήμερα της γιορτής της μητέρας στις 12 Μαίου του 2017 στο Πρώτο Θέμα. Άνθρωποι από όλη την Ελλάδα αλλά και Έλληνες εκτός των συνόρων, “υποκλίθηκαν” στη μάνα Σταυρούλα με εκατοντάδες σχόλια. Στη μάνα που δεν γέννησε ποτέ δικό της παιδί αλλά στάθηκε καλύτερα από μάνα για εκατοντάδες κορίτσια μέχρι σήμερα. Το άρθρο συνεχίζει ακόμα και σήμερα πέντε χρόνια μετά να κάνει το γύρο του διαδικτύου και να συγκινεί κάθε άνθρωπο που διαβάζει την ιστορία της…
Η συνέντευξη όπως δημοσιεύτηκε στο Πρώτο Θέμα
Η διευθύντρια του Ορφανοτροφείου Θηλέων Λαμίας είναι μια γυναίκα-πρότυπο, από εκείνες που κάνουν τον κόσμο μας καλύτερο – Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, ας της αποδώσουμε την αναγνώριση που της αξίζει μαζί με λίγες αράδες αγάπης…
Σήμερα γιορτάζει η μάνα. Η δική μου, η δική σου, η «σαν τα παιδιά μου δεν βάζω άλλον κανέναν». Το στήριγμα στην ανάγκη, το χαμόγελο στη χαρά, το πείσμα στη δυσκολία. Η αγκαλιά του «σταμάτα ρε μαμά, με κάνεις και ντρέπομαι», το ξενύχτι του «γιατί άργησες τόσο παιδάκι μου;», οι τύψεις στην κοφτή απάντηση «έχω δουλειά θα σε πάρω μετά», η ανέξοδη κατάκτηση της πιο καθαρής αγάπης.
Ακόμη πιο πολύ, σήμερα γιορτάζει η μάνα του «δεν μπόρεσα να κάνω παιδιά αλλά σε λάτρεψα περισσότερο κι από παιδί μου» κι ακόμη περισσότερο η μάνα του «Δεν έφερα στον κόσμο παιδιά αλλά αγάπησα όλου του κόσμου τα παιδιά σαν να’ ταν δικά μου». Σ’ αυτήν, την τελευταία σπάνια κατηγορία μανάδων που κυριολεκτούν στο όνομα της μητρικής αγάπης, ανήκει η Σταυρούλα Πελέκη. Η διευθύντρια του Ορφανοτροφείου Θηλέων Λαμίας ή αλλιώς «η “πολυμάνα” με τις εκατοντάδες κόρες»…
Τα λόγια της φίλης και δημοσιογράφου από τη Λαμία, Λίλιαν Χαχοπούλου «Η Σταυρούλα Πελέκη είναι μια γυναίκα – σύμβολο για ολόκληρη τη Φθιώτιδα. Δεν υπάρχει όμοιά της στον κόσμο ολόκληρο. Αυτή είναι μάνα, και την Κυριακή οφείλουμε να την γιορτάσουμε ακριβώς όπως και τις δικές μας», ήταν η αφορμή για την αναζήτηση της. Μία αναζήτηση που οδήγησε σε τηλεφωνική συνάντηση κι σ΄ ένα «Μην γράψεις παιδάκι μου τίποτα για μένα. Δεν χρειάζεται. Δεν έχω κάνει κάτι παραπάνω απ’ όσα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος».
Δεν έχει κάνει τίποτα παραπάνω απ’ όσα μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος… Πόση ταπεινοφροσύνη χωρά στα λόγια και στην ψυχή αυτής της γυναίκας που πέρασε 65 ολόκληρα χρόνια μέσα στο Ορφανοτροφείο Θηλέων Λαμίας έχοντας αφιερώσει το «είναι» της στη «χαρά των παιδιών»; Πόσο μεγαλείο; Πόση αρχοντιά; Η «μάνα» αυτή ήταν μόλις 23 ετών όταν πέρασε το κατώφλι του εν λόγω ιδρύματος με την ιδιότητα της διευθύντριας. Οι δυσκολίες πολλές, το πτυχίο της δασκάλας που κρατούσε στα χέρια της και η ευκατάστατη οικογένειά της από τη Ναύπακτο, θα μπορούσαν εύκολα να της εξασφαλίσουν τη δυνατότητα μιας πιο εύκολης και πιο «ανώδυνης» εργασιακής θέσης. Εκείνη ωστόσο είχε άλλη άποψη. Παρά τις ανυπέρβλητες δυσκολίες και το το νεαρό της ηλικίας της αποφάσισε να μείνει στο ορφανοτροφείο, να παλέψει για την καλύτερη ζωή των ορφανών κοριτσιών και να μεταμορφωθεί στη νεράιδα που «όλα τα μπόρεσα για τα παιδιά που δεν είχαν γονείς».
Της επαναλαμβάνω τις σκέψεις μου, οι δικές της σταθερά προσανατολισμένες στα παιδιά της: «Το έχω ξαναπεί. Δεν είμαι η μάνα τους κι όταν με φωνάζουν “μαμά” τους λέω με ωραίο τρόπο πως καμιά γυναίκα δεν μπορεί να αναπληρώσει το κενό της μάνας. Έχουμε ένα κοριτσάκι το οποίο ήρθε κοντά μας όταν ήταν 6 μηνών. Όταν τη στείλαμε στο ιδιωτικό νηπιαγωγείο «Ονειροδρόμιο», το οποίο έχει φιλοξενήσει κι άλλα παιδιά μας και ευχαριστούμε πολύ τους ιδιοκτήτες γιαυτό, άκουγε τα άλλα παιδάκια να φωνάζουν τους γονείς τους “μαμά” και “μπαμπά”. Όταν επέστρεφε από το σχολείο αποκαλούσε την υποδιευθύντρια “μαμά” κι εμένα “μπαμπά”. Της είπα: “Έλα να κουβεντιάσουμε! Εγώ δεν είμαι μπαμπάς. Ο μπαμπάς είναι άνδρας. Φοράει παντελόνια. Έχει μουστάκια. Είναι ψιλός και αδύνατος. Εμένα θα με λες “κυρία”. Θυμάμαι πέρασε λίγος καιρός και μια μέρα με αγκάλιασε με τα μικροσκοπικά χεράκια της και μου είπε: «Δεν θέλω να σε λέω “κυρία”. Αφού δεν μπορώ να σε λέω “μπαμπά”, θέλω να σε λέω “μπαμπουδέλι”.» Πόση ανάγκη από αγάπη έχουν τα πουλάκια μου… Εγώ παιδιά δεν έκανα, αλλά νομίζω πως όλα τα παιδιά που πέρασαν από το ορφανοτροφείο, κοντά στα 540, τα αγάπησα σαν δικά μου. Τα τάισα, τα κοίμισα, τα βάφτισα, τα σπούδασα, τα πήγα νυφάδες στην εκκλησία με παρανυφάκια μικρότερα κοριτσάκια, για να αισθάνονται πως δεν είναι μόνες, ότι έχουν μία οικογένεια που πάντα θα τις αγαπά και θα τις νοιάζεται.»
«Χρωστάμε πολλά, αλλά τα αγγελούδια μου δεν θα πεινάσουν»
Η κουβέντα οδηγείται τώρα στο κρίσιμο ερώτημα του βιοπορισμού των κοριτσιών, ηλικίας από 3,5 έως 22 ετών, που ζουν σήμερα στο Ορφανοτροφείο Θηλέων Λαμίας και στον τρόπο που η «μάνα» τους τα βγάζει πέρα: «Να’ ναι καλά ο κόσμος, οι άγιοι Λαμιώτες, οι άγιοι Φθιώτες κι όλοι οι άγιοι των περιχώρων που μας βοηθάνε. Κάθε βδομάδα μας στέλνουν τρόφιμα, το μόνο που με ενδιαφέρει στην παρούσα φάση είναι να μην πεινάσουν τα αγγελούδια μου. Και δεν θα πεινάσουν», λέει η Σταυρούλα Πελέκη και συνεχίζει: «Οι συνθήκες με ανάγκασαν να κάνω έκκληση στην πολιτεία αλλά δεν με άκουσε κανείς. Αν χρωστάμε; Πολλά! Μας έχει τρελάνει η εφορία, πάνω από 96.000 το χρόνο.
Πληρώνουμε ΕΝΦΙΑ για ό,τι χωράφια μας έχει προσφέρει ο κόσμος _ βοσκοτόπια που κανείς δεν εκμεταλλεύεται _ και για 4 μαγαζιά στη Λαμία εκ των οποίων λαμβάνουμε ενοίκιο μόνο από ένα, για ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Σε κάποια από τις εκκλήσεις μου είχαν ανταποκριθεί τρία τέσσερα άτομα από την παρούσα (το 2017) κυβέρνηση. Ήρθαν εδώ. Τους παρακάλεσα: “Κάντε ό,τι μπορείτε για να μας βοηθήσετε, σας παρακαλώ”. Μου απάντησαν ότι το θέμα μας θα διευθετηθεί και ο ένας εξ αυτών μου έδωσε 450 ευρώ για τις ανάγκες των παιδιών. Πέρασαν μήνες, τους τηλεφώνησα, μου απάντησαν: “Κυρία Πελέκη, δεν μπορεί να γίνει τίποτα”.»
Οι απλοί άνθρωποι να είναι καλά. Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που από το υστέρημα τους προσφέρουν ό,τι μπορούν σ’ αυτά τα παιδιά. Μόνο αυτό το τελευταίο να γράψεις κορίτσι μου. Τίποτε άλλο. Και να κάνεις μία προσευχή για τα παιδιά μου…»
Της απαντώ ότι δεν θα σεβαστώ την επιθυμία της, όχι εξαιτίας του δημοσιογραφικού μου πόστου αλλά της ιδιότητάς μου ως μάνας. Πως το έργο της πρέπει να διαδοθεί και η ανάγκη των παιδιών της να αποτελέσει υπόθεση όλων μας. Επιμένει πως «όχι», την αποχαιρετώ με ένα «δεν γίνεται διαφορετικά».
Σήμερα γιορτάζει η μάνα. Εγώ, εσύ, η γνωστή, η άγνωστη, η «από τύχη», η «από πείσμα» ή «μετά από πολλές προσπάθειες», η «δεν μπόρεσα να κάνω παιδιά αλλά σε λάτρεψα περισσότερο κι από παιδί μου». Και πάνω από όλες αυτές τις μάνες, σήμερα, γιορτάζει η κυρία Σταυρούλα Πελέκη. Η «πολυμάνα» με τις εκατοντάδες κόρες…
Καλό είναι να μην μείνει μόνο στο βραβείο και να ενισχύσει το Ορφανοτροφειο.