Συγκλονίζει η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη: «Σε ψάχνω ψυχή μου και εσύ δεν είσαι εδώ…»

Θλίψη επικρατεί στην οικογένεια της Ελένης Τοπαλούδη. Η μητέρα της άτυχης φοιτήτριας που δολοφονήθηκε τον Νοέμβριο του 2018 με μία ανάρτησή της, μίλησε για μία ακόμη φορά για την Ελένη της που χάθηκε τόσο άδοξα.

-Advertisement-

«Κάποτε περίμενα με ανυπομονησία τις γιορτές. Σήμερα δεν περιμένω τίποτα. Κάποτε λαχταρούσαν να κάνουμε όλα τα έθιμα των γιορτών. Σήμερα δεν υπάρχει χαρά. Δεν υπάρχει χαρά για κάθε μέρα που ξημερώνει. Ο ήλιος προβάλλει, ανατέλει κι όμως το φως του δεν μπορεί να διαλύσει τα σκοτάδια της ψυχής μου. Κάθε στιγμή και ώρα φωνάζω το όνομά σου Ελένη, Ελένη, Ελένη, Ελένη. Αγγίζω με δέος ότι άγγιξαν τα χεράκια σου. Φυλάω σαν κόρη οφθαλμού κάθε τι δικό σου. Ακουμπάω Ελένη με πολύ πόνο στο μέρος της καρδιάς και το πιο μικρό πραγματάκι σου. Και νιώθω ότι είσαι στο κορμί μου και στην ψυχή μου.

Αναζητώ και ψάχνω το όμορφο γέλιο σου. Αναζητώ τα μάτια σου που πρόδιδαν την ομορφιά της ψυχής σου και της καλοσύνης σου. Αναζητώ την αγάπη σου. Φτώχυνε και άδειασε η ζωή μου από συναισθήματα. Νιώθω ότι είναι άδεια.

Άδεια ζωή, άδεια ψυχή. Ενα μεγάλο κενό. Σε ψάχνω ψυχή μου και εσύ δεν είσαι εδώ. Και ξαφνικά όλα γίνονται μακρινά; Κι όμως… Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω σαν οπτασία να είσαι στον αέρα που αναπνέω, να βρίσκεσαι κοντά μου. Προσπαθώ με απλωμένα χέρια να σε αγγίξω. Και τότε νιώθω θλίψη και πόνο στην ψυχή μου.

Είσαι εκεί; Το μόνο σίγουρο είναι ότι βρίσκεσαι μέσα στα στήθη μου. Τι κι αν δεν μπορώ να σε αγγίξω, τι κι αν τα μάτια μου δεν σε βλέπουν; Τι κι αν δεν μπορώ να αναπνεύσω; Εσύ Ελένη μου βρίσκεσαι εκεί στο μέρος της καρδιάς και πάντα θα είσαι εκεί. Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ!!! Αχ να ξερες!!!» έγραψε, μεταξύ άλλων, το Μεγάλο Σάββατο η μητέρα της Ελένης Τοπαλούδη.

Χθες, η μητέρα της αδικοχαμένης φοιτήτριας επανήλθε με μια νέα συγκλονιστική ανάρτηση . «Κάθε άνθρωπος δυστυχώς σ’ αυτό το μικρό ταξίδι της ζωής σηκώνει από έναν Σταυρό. Σε άλλους ανθρώπους αυτός ο Σταυρός είναι πολύ βαρύς και σε άλλους πιο ελαφρύς. Η πορεία προς το Γολγοθά είναι δρόμος που σου κόβει την ανάσα. Λιγοψυχείς, πέφτεις σηκώνεσαι ,ξαναπέφτεις, ξανασηκώνεσαι και στο τέλος πέφτεις εντελώς και τότε χρειάζεσαι πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να μπορέσεις να κουβαλήσεις αυτόν τον μαρτυρικό Σταυρό του μαρτυρίου. Δεν υπάρχουν βοηθοί, συμβοηθοι, συνέταιροι σ’ αυτόν τον μαρτυρικό ανήφορο, σ’ αυτόν τον κακοτράχαλο δρόμο μόνο εσύ και ο πόνος σου παρέα. Κανένας μέτοχος στον πόνο. Όλοι είναι από μακριά. Κανείς δεν τον αντέχει αυτόν τον πόνο. Για αυτό ίσως η Ανάσταση να κρύβει την Ελπίδα.

Ίσως η Ανάσταση να φέρει το φως στις ψυχές μας. Ίσως η Ανάσταση δεν επελέγη τυχαία να γιορτάζεται μέσα στην Άνοιξη. Ίσως με την Αναγέννηση της φύσης να έρθει και η Αναγέννηση στις ψυχές μας. Κόσμε, κόσμε, ΖΕΙΣΤΕ,ΑΓΑΠΗΣΤΕ. Να ζείτε την κάθε στιγμή. Μην αφήνετε τίποτε για το αύριο. Το αύριο μπορεί να νομίζετε ότι είναι κοντά σας ,δεν είναι, φαντάζει πολύ μακρινό. Αγαπήστε με όλη τη δύναμη της ψυχής σας. Μην αναβάλλετε τίποτε για το αύριο. Ότι σας έρθει στο μυαλό σας ,κάντε το πράξη. Πείτε σε όλα τα αγαπημένα σας πρόσωπα ότι είναι μοναδικά και αναντικατάστατα. Πιστέψτε με… Ίσως έρθει μια μέρα που άλλοι αποφάσισαν για σένα χωρίς εσένα και να αφήσεις στη μέση πολλά που δεν ολοκληρώθηκαν» έγραψε η Κούλα Αρμουτίδου.

Πηγή: ethnos.gr