Οι ορειβάτες ξεχωρίζουν αυτό το σύμπλεγμα βουνών στο κέντρο της Ρούμελης, που καλύπτει κυρίως τον νομό Φωκίδας με μόνο ένα μικρό μέρος του στη Φθιώτιδα.
Το ανάγλυφο κερδίζει το βλέμμα και κεντρίζει τους ορειβάτες και τους αναρριχητές: απόκρημνες πλαγιές, δύσβατες κορυφές, αλπικά οροπέδια είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που δίνουν στα Βαρδούσια τον χαρακτήρα του αλπικού βουνού, παραπέμποντας σε τοπία και ορεινούς όγκους της κεντρικής Ευρώπης.
Τα Βαρδούσια, δεύτερο ψηλότερο βουνό της Ρούμελης μετά την Γκιώνα, χωρίζονται σε τρία συγκροτήματα κορυφών με την υψηλότερη, τον Κόρακα στα 2.495 μέτρα, να εντοπίζεται στο νότιο. Επιβλητικές ανεξάρτητες μεταξύ τους κορυφές χαράζουν την κορυφογραμμή στο δυτικό συγκρότημα ενώ πιο ήπιο είναι το σκηνικό στο βόρειο.
Καλυμμένο από έλατα και βελανιδιές σε μεγάλο τμήμα του, το βουνό έχει πλούσια χλωρίδα. Το μεγάλο ελατόδασος ξεκινά περίπου από τα 1000 μέτρα ενώ πάνω από τα 1500 μέτρα αρχίζουν εκτεταμένοι βοσκότοποι με λιβάδια που θυμίζουν στέπα.
Πολλά σημεία του είναι κατάλληλα για ορειβασία και διαθέτει δύο καταφύγια. Για αφετηρία χρησιμοποιείται κυρίως το χωριό Αθανάσιος Διάκος.
Αυτά συναντά κανείς στα «ψηλά» των Βαρδουσίων, στις κορυφές. Γιατί πιο χαμηλά εντοπίζονται τα Μουσουνιώτικα λιβάδια (παλιά το χωριό Αθανάσιος Διάκος λεγόταν Άνω Μουσουνίτσα) όπου ανθεί η κτηνοτροφία.
Από τα Βαρδούσια πηγάζει ο Εύηνος αλλά και ο Μόρνος.
Παλαιότερη ονομασία του είναι «Κόραξ», όπως ακόμα αποκαλείται η ψηλότερη κορυφή του. Ο Στράβωνας το χαρακτήριζε «μέγιστον όρος» λόγω του μεγέθους του και η μυθολογία λέει πως εκεί κατοικούσαν Λάμιες και Μούσες που άρπαζαν ανθρώπους και τους έπαιρναν μαζί τους κάτω από τη γη.
