Το συγκεκριμένο είδος ψαριού είναι τοξικό, πέρασε στη Μεσόγειο από τη διώρυγα του Σουέζ και περιλαμβάνεται στα είδη που αποκαλούνται «λεσεψιανοί μετανάστες»
Το πρώτο – ίσως – περιστατικό που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις επιπτώσεις και στα ζώα από το επικίνδυνο αυτό ψάρι
‘Ένα μικρό σκυλάκι, η Φλο, διεκομίσθη σε κτηνιατρικό κέντρο στο Ρέθυμνο σε πολύ κακή κατάσταση καθώς, όπως προέκυψε, είχε βρει μικρούς λαγοκέφαλους πρόχειρα θαμμένους και τους έφαγε, με αποτέλεσμα να προσβληθεί από την θανατηφόρα τοξίνη που έχουν.
Το περιστατικό δημοσιοποίησαν οι υπεύθυνοι του Κτηνιατρικού Κέντρου Θεοδωράκη – Γερακάκης, κρούωντας τον κώδωνα του κινδύνου για την αναγκαιότητα άμεσης λήψης μέτρων διαχείρισης των επικίνδυνων λαγοκέφαλων που κατακλύζουν πλέον και τα Κρητικά πελάγη.
Στην ανάρτηση του κτηνιατρικού κέντρου αναγράφονται τα εξής:
«Ένα πολύ ξεχωριστό περιστατικό ήρθε στο ιατρείο μας τις προηγούμενες ημέρες, το οποίο απ’όσο τουλάχιστον γνωρίζουμε αποτελεί πανελλήνια πρωτιά, πιθανότατα και πανευρωπαική.
Είναι πλέον γνωστό σε όλους οτι στις θάλασσες μας έχουν επεκταθεί μέσω της διώρυγας του Σουέζ από την Ερυθρά θάλασσα ξενικά είδη ψαριών. Όσοι ασχολούνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με τη θάλασσα ξέρουν καλά οτι η επίδραση τους στους πληθυσμούς των ντόπιων ειδών είναι καταστροφική.
Ο πιο διαβόητος από τους “μετανάστες” αυτούς είναι ο λαγοκέφαλος. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα είδος αλλά για 5 περίπου είδη της οικογένειας Tetraodontidae (στον πίνακα τα είδη 3,4,5,6,7).
Το πιο κοινό από αυτά είναι το lagocephalus sceleratus το οποίο μάλιστα μπορεί να φτάσει ακόμα και τα 7 κιλά.
Τα είδη αυτά είναι πολύ τοξικά λόγω της τοξίνης tetradotoxin η οποία υπάρχει σε πολλά μέρη του ψαριού, η οποία προκαλεί μεταξύ άλλων γαστρεντερικά συμπτώματα που συνεχίζουν με ολοκληρωτική παράλυση. Ο θάνατος λόγω ασφυξίας ή καρδιακής ανεπάρκειας μπορεί να επέλθει απο 20 λεπτά μέχρι και 24 ώρες μετά την κατανάλωση του ψαριού.
Θέλει τεράστια προσοχή γιατί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΝΤΙΔΟΤΟ (!!!), η θεραπεία είναι αποκλειστικά συμπτωματική. Επί της ουσίας είναι θέμα μεγάλης τύχης το να επιβιώσει κανείς μετά από κατανάλωση της τοξίνης αυτής.
Εφόσον πλέον το ψάρι αυτό έχει κατακλύσει τις θάλασσες μας, ήταν θέμα χρόνου να τύχει κάποιο ζώο να δηλητηριαστεί από αυτό.
Έτσι, η μικρή Φλο, θεώρησε καλή ιδέα να ξεθάψει και να φάει 1-2 μικρούς λαγοκέφαλους που έπιασαν ψαρεύοντας και στη συνέχεια έθαψαν (μάλλον επιφανειακά) οι ιδιοκτήτες της.
Προσκομίστηκε σε μας με συμπτώματα κοιλιακού πόνου, ταχύπνοιας και εξαιρετικά έντονου στρες, ενώ είχε ήδη περάσει από κρίση γαστρεντερικών συμπτωμάτων (ευτυχώς έκανε εμετό πιθανότατα τα ψάρια που έφαγε και άρα και μεγάλο μέρος της τοξίνης) και λιποθυμικό επεισόδιο λόγω υπότασης ενώ στο ιατρείο της παρασχέθηκε υποστηρικτική θεραπεία.
Τελικά η Φλο είχε την τύχη με το μέρος της και αρκετές ώρες μετά ξεπέρασε οριστικά τον κίνδυνο.
Το παραπάνω περιστατικό εγείρει μεγάλη ανησυχία για το τι θα γίνει από δω και πέρα, μιας και τα εν λόγω ψάρια θα αλιεύονται όλο και περισσότερο και δυστυχώς θα απορρίπτονται χωρίς μέριμνα είτε επί τόπου στις παραλίες είτε σε απλούς κάδους, όπου και εύκολα θα καταναλώνονται από αδέσποτα και δεσποζόμενα γατιά και σκυλιά.
Εφόσον δεν υπάρχει επίσημη οδηγία περί αυτού από το κράτος, είναι στο δικό μας χέρι να διαδώσουμε την πληροφόρηση για να μην υπάρξουν άλλα ζωάκια θύματα.
Στην Ιαπωνία πάντως που αλιεύουν ανέκαθεν παρόμοια είδη μεταχειρίζονται τα απομεινάρια των ψαριών αυτών πολύ αυστηρά σαν τοξικά απόβλητα, αποθηκεύονται σε ειδικούς ασφαλισμένους κάδους και καταστρέφονται επί πληρωμή σε ειδικούς κλιβάνους.
Στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη οδηγία για το πως μπορούμε να απορρίπτουμε με ασφάλεια τα απομεινάρια των ψαριών αυτών, είναι όμως πολύ σημαντικό να υπάρξει άμεσα γιατί εκτός του κινδύνου κατανάλωσης από ανθρώπους ή ζώα, εγκυμονούν και κίνδυνοι για την δημόσια υγεία λόγω πιθανής μόλυνσης του περιβάλλοντος με την τοξίνη αυτή.
Πρόκειται για νέο και σε μεγάλο βαθμό άγνωστο κίνδυνο, οπότε είναι σημαντικό να είμαστε ενημερωμένοι και όσοι έχουμε ζώα πολύ προσεκτικοί γιατί μπορεί να τύχει στον καθένα!»
