Μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, μήπως ήρθε η ώρα να αναλύσουμε τις φυλές των υποψηφίων; Ας αρχίσουμε λοιπόν με την κατηγορία αυτών που φέρουν την ετικέτα “Καλό Παιδί”.
Θα έχετε ακούσει και εσείς, κυρίως για πρωτοεμφανιζόμενα στην εκλογική μάχη πρόσωπα, την τυπική αποστομωτική απάντηση.
-Και τι μέρος του λόγου είναι αυτός ο υποψήφιος;
-Καλό παιδί.
Έτσι σκέτα. Καλό παιδί. Λες και μιλάμε για προξενιό…
Αρκεί όμως κάποιος που διεκδικεί την ψήφο μας με σκοπό να πάρει το τιμόνι -της πόλης, του νομού, της περιφέρειας, της χώρας- στα χέρια του, να είναι “Καλό Παιδί”;
Ακούγοντας τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό ανοίγει το συρταράκι της μνήμης μου με τις αναμνήσεις από το 1ο Λύκειο. Βλέπω μπροστά μου τον μαθηματικό να κοιτάζει αμήχανα τη μητέρα μου όταν τον ρωτάει πως τα πάω στα μαθηματικά. Της ψελλίζει βιαστικά κοιτάζοντας κάπου αόριστα “Καλό παιδί η κόρη σας, καλό παιδί”. Στον έλεγχο τριμήνου ο βαθμός εμού του καλού παιδιού φλερτάριζε μόνιμα με τη βάση. Συμπέρασμα βγαλμένο από τη ζωή. Το καλό παιδί δεν βοηθάει καθόλου στα μαθηματικά. Ούτε στα αποτελέσματα των εξετάσεων…
Ας δούμε όμως τι συμβαίνει με τα καλά παιδιά και την εξουσία
Τα καλά παιδιά συνήθως έχουν καλές και αγαθές προθέσεις, μια ευγενική παρουσία και μια ήπιων τόνων προσωπικότητα. Σαν καλά παιδιά, αποζητούν να είναι αρεστά και να εισπράττουν την αποδοχή των άλλων. Συνήθως είναι ετερόφωτα. Χρειάζονται “φωτεινούς” συνεργάτες για να αντανακλούν λίγο από το φως των άλλων. Ίσως είναι εργατικά, είναι όμως διεκδικητικά; Έχουν τσαγανό; Στροφάρουν γρήγορα; Μπορούν να συγκρουστούν για να διεκδικήσουν λύσεις; Έχουν το θάρρος ίσως και το θράσος να συγκρουστούν με συμφέροντα; Έχουν την πυγμή να τραβήξουν μπροστά για να συμπαρασύρουν και την περιοχή τους προς τα πάνω; Μπορούν να εμπνεύσουν τους υφιστάμενους αλλά και τους πολίτες να αλλάξουν τις κακώς κείμενες νοοτροπίες που μας έχουν τελματώσει;
Κατά βάση όχι.
Αν συμφωνούμε στο ότι ζούμε σε μια περιοχή που όλοι διαπιστώνουμε καθημερινά ότι έχει μετατραπεί σε “καμμένη γη”, άραγε αυτό που μας χρειάζεται είναι μόνο “καλά παιδιά” για να γυρίσουμε σελίδα; Αρκούν οι καλές προθέσεις για τους ανθρώπους που θα αναλάβουν να μας οδηγήσουν στην ανάπτυξη; Ας μην ξεχνάμε ότι καλές προθέσεις είχε και ο καπετάνιος του Τιτανικού. Αλλά δεν μπόρεσε ούτε να προβλέψει τη σύγκρουση με το παγόβουνο ούτε να οργανώσει τους ναύτες του…
Ένας “ηγέτης” ακόμα και της πιο μικρής κοινωνίας θα πρέπει σίγουρα να είναι ηθικός και δίκαιος, αξιόπιστος και υπεύθυνος. Αλλά θα πρέπει να είναι και θαρραλέος, επίμονος, επικοινωνιακός και ανοιχτόμυαλος. Θα μου πείτε αν βρω άνθρωπο που να συγκεντρώνει τόσα πλεονεκτήματα, όσα ψηφοδέλτια και να ψάξω, να σας τρυπήσω τη μύτη. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν εκεί έξω άνθρωποι με όλα τα προσόντα ενός “καλού ηγέτη”.
Αλλά γιατί να ασχοληθούν με τις εκλογές αφού στην πολιτική για να επιβιώσεις από το αδηφάγο και απαξιωμένο πολιτικό σύστημα πρέπει να το παίξουν…καλά και υπάκουα παιδιά;
