Σε ένα κομμάτι από το υπέροχο stand up του Στα Πλάγια, στο τέλος για την ακρίβεια, ο Μιχάλης Μαθιουδάκης περιγράφει τη διαφορά ανάμεσα στο πάρτι και τη μάζωξη. Ένα χαρακτηριστικό για να ορίσει τη δεύτερη, είναι το “θα μαζευτούμε κι ό,τι ήθελε προκύψει”.
Ακριβώς αυτός είναι κι ο ορισμός του πλανήτη αυτή τη στιγμή, χωρίς το “μαζευτούμε”. Ειναι μια μάζωξη χειρότερη κι απ΄αυτή που περιέγραψε ο Μαθιουδάκης, γιατί δεν ζεις τη μιζέρια με παρέα, αλλά…ΜΟΝΟΣ.
Κι ό,τι ήθελε προκύψει λοιπόν. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τον καθένα μας ατομικά. Ισχύει και για κάθε επαγγελματία. Ισχύει για την κινηματογραφική βιομηχανία που μαζί με το θέατρο, είναι αυτές που βιώνουν τη μεγαλύτερη αβεβαιότητα, καθώς ο κορωνοϊός δεν τις επηρεάζει μόνο τώρα. Τις επηρεάζει και στο μετά. Οι αίθουσες σινεμά και θεάτρου ήδη βάλλονταν από το streaming. Τώρα που για το δεύτερο η ζημιά είναι πολύ μικρή, για το σινεμά η ζημιά είναι μεγάλη.
Πολύ περισσότερο σε ένα πρώτο εξάμηνο του 2020 που ετοιμαζόταν να προσφέρει franchises, μα και τρεις ταινίες που ενδεχομένως να ήταν βαριά χαρτιά στα επόμενα Όσκαρ. Απ΄αυτές, το Tenet του Νόλαν και το Dune του Βιλνέβ δεν έχουν αλλάξει προς το παρόν τα πλάνα τους, μιας και είναι προγραμματισμένα για το δεύτερο μισό του χρόνου, αλλά ποιος μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά πως θα έχουν αλλάξει τόσο δραματικά τα πράγματα τον Αύγουστο και πώς θα έχει βγει από τις στάχτες της η Αμερική, που καθορίζει τα πάντα;
Αυτό που χρειάζεται να τονιστεί, είναι πως το πρόγραμμα δεν αλλοιώθηκε μόνο για φέτος. Πολλά μεγάλα στούντιο έχουν αγοράσει συγκεκριμένες ημερομηνίες, είχαν προετοιμάσει στοχευμένα το μάρκετινγκ, επομένως δημιουργείται ένα ντόμινο που επηρεάζει και κυκλοφορίες του 2021, ειδικά της Disney.
