Την απόρριψη της προσφυγής της ΛΑΡΚΟ κατά της χρονολογούμενης από το 2014 απόφασης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την κρατική ενίσχυση που χορήγησε η Ελλάδα προς την εταιρεία αποφάσισε το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ΛΑΡΚΟ είχε προσφύγει στο ΓΔΕΕ επικαλούμενη ότι η Κομισιόν δεν έλαβε την απόφαση του 2014 έχοντας στη διάθεσή της αρκούντως αξιόπιστα και συνεπή στοιχεία για να αποδειχθεί αν οι ελεγχθείσες ενισχύσεις συνιστούσαν παράβαση του σχετικού πλαισίου περί κρατικών ενισχύσεων.
Με την εν λόγω απόφαση, έκλεισε οριστικά η υπόθεση, παρεπόμενο της οποίας ήταν η υποχρέωση που επέβαλε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καταβληθεί από την Ελλάδα στην Κομισιόν κατ’ αποκοπήν ποσό ύψους 5,5 εκατ. ευρώ και χρηματική ποινή ύψους άνω των 4 εκατ. ευρώ ανά εξάμηνο καθυστέρησης, διότι δεν ανέκτησε τις κρατικές ενισχύσεις που χορηγήθηκαν στη ΛΑΡΚΟ, σε συνέχεια απόφασής του του 2017 περί παράβασης υποχρεώσεων σχετικά με την ανάκτηση των παράνομων και μη συμβατών με την εσωτερική αγορά ενισχύσεων.
Το ιστορικό της υπόθεσης
Η υπόθεση προέκυψε ως αποτέλεσμα του προκαταρκτικού ελέγχουν που κίνησε αυτεπαγγέλτως η Κομισιόν τον Απρίλιο του 2012 σύμφωνα με τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων, ένα μήνα αφότου το ΤΑΙΠΕΔ είχε γνωστοποιήσει στην Επιτροπή την ύπαρξη σχεδίου ιδιωτικοποίησης της εταιρείας.
Αφότου οι υπηρεσίες της Κομισιόν έλεγξαν τα στοιχεία που τους προσκόμισαν οι ελληνικές αρχές και μετά από επανειλημμένες συναντήσεις και συσκέψεις για την αποσαφήνιση ζητημάτων, το Μάρτιο του 2013 η Επιτροπή κίνησε την επίσημη διαδικασία ελέγχου.
Με την απόφαση στην οποία κατέληξε το 2014, η Επιτροπή έκρινε ότι η ΛΑΡΚΟ ήταν προβληματική επιχείρηση κατά την έννοια των σημείων 9 έως 11 των κοινοτικών κατευθυντήριων γραμμών όσον αφορά τις κρατικές ενισχύσεις για τη διάσωση και την αναδιάρθρωση προβληματικών επιχειρήσεων και θεώρησε ότι μια δέσμη μέτρων τα οποία είχε λάβει το ελληνικό κράτος αποτελούσαν μη αποδεκτές κρατικές ενισχύσεις, κατά παράβαση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το ευρωενωσιακό πλαίσιο και μη συμβατές με την εσωτερική αγορά, που πρέπει να ανακτηθούν.
Συγκεκριμένα, η απόφαση του 2014 αφορούσε τα εξής μέτρα:
-Εγγύηση εκ μέρους του Ελληνικού Δημοσίου το 2008 για δάνειο ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ, το οποίο χορήγησε στη ΛΑΡΚΟ η Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία κάλυπτε το σύνολο του δανείου για μέγιστη χρονική διάρκεια τριών ετών και συνεπαγόταν προμήθεια εγγυήσεως ύψους 1 % σε ετήσια βάση
-Αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου κατά 134 εκατ. ευρώ, η οποία προτάθηκε το 2009 από το διοικητικό συμβούλιο της Λάρκο, εγκρίθηκε από τους τρεις μετόχους της και ως προς την οποία άσκησε τα δικαιώματά του στο ακέραιο το Ελληνικό Δημόσιο και εν μέρει η ΕΤΕ
-Εγγύηση αορίστου διαρκείας την οποία χορήγησε το Δημόσιο το 2010, προκειμένου να καλύψει πλήρως εγγυητική επιστολή που θα χορηγούσε η ΕΤΕ στη Λάρκο για ποσό ύψους περίπου 10,8 εκατομμυρίων ευρώ, και η οποία προέβλεπε προμήθεια εγγυήσεως ποσοστού 2% σε ετήσια βάση(σημ: η επίμαχη εγγυητική επιστολή διασφάλιζε την αναστολή εκτελέσεως, εκ μέρους του Αρείου Πάγου, αποφάσεως με την οποία το Εφετείο Αθηνών δεχόταν την ύπαρξη οφειλής της ΛΑΡΚΟ προς δανειστή της ύψους 10,8 εκατ. ευρώ)
-Δύο εγγυήσεις που χορήγησε το Δημόσιο το 2011 για δύο δάνεια τα οποία χορήγησε η Αγροτική Τράπεζα, ύψους 30 εκατ. ευρώ και 20 εκατ. ευρώ αντίστοιχα, οι οποίες παρείχαν κάλυψη για το συνολικό ποσό των επίμαχων δανείων και η προμήθεια για αυτές ανερχόταν σε ποσοστό 1% σε ετήσια βάση.
Η απόφαση όριζε ότι η αφορούσα τα παραπάνω μέτρα κρατική ενίσχυση που ανέρχεται συνολικά σε 135.820.824,35 ευρώ, με τη μορφή κρατικών εγγυήσεων προς τη ΛΑΡΚΟ το 2008, το 2010 και το 2011 και συμμετοχής του Δημοσίου στην αύξηση του κεφαλαίου της εταιρίας το 2009, και που χορηγήθηκε παρανόμως από την Ελλάδα είναι ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά.
Υποχρεώνε, δε, την Ελλάδα να ανακτήσει τη μη συμβιβάσιμη ενίσχυση, ορίζοντας ότι ανακτώμενα ποσά περιλαμβάνουν τόκους παραγόμενους από την ημερομηνία κατά την οποία τέθηκαν στη διάθεση των δικαιούχων έως την ημερομηνία της πραγματικής τους ανάκτησης.
Η ΛΑΡΚΟ άσκησε προσφυγή κατά της απόφασης αυτής τον Ιούνιο του 2014, με το ΓΔΕΕ να απορρίπτει την προσφυγή αυτή με απόφαση που εκδόθηκε την 1 Φεβρουαρίου 2018, με τη ΛΑΡΚΟ να ασκεί αίτηση αναίρεσης της απορριπτικής απόφασης τον Απρίλιο του 2018.
Με απόφασή του το Μάρτιο του 2020 το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναίρεσε μερικώς την απόφαση του Απριλίου του 2018, με τη ΛΑΡΚΟ στη συνέχεια να προσφεύγει εκ νέου, ζητώντας να γίνει αποδεκτή η αρχική προσφυγή της στο σύνολό της.
Η οριστική κατάληξη της υπόθεσης δόθηκε με την απόφαση του τρίτου τμήματος του Γενικού Δικαστηρίου, η οποία απέρριψε την προσφυγή της ΛΑΡΚΟ.
energypress.gr
