Εκδήλωση μνήμης και τιμής στον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και τους ήρωες του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, πραγματοποιήθηκε σήμερα το πρωί στη Λαμία, από το σύλλογο Κυπρίων Φθιώτιδας Φωκίδας και Ευρυτανίας.
Κάτω από τις σημαίες της Κύπρου και της Ελλάδας που κυμάτιζαν υψωμένες πάνω από την προτομή του ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη, τελέστηκε η ετήσια επιμνημόσυνη δέηση για τους πεσόντες του Απελευθερωτικού Αγώνα της Κύπρου (1955-1959) και έγινε η κατάθεση στεφάνου προς τιμήν τους. Τον πανηγυρικό της ημέρας εκφώνησε ο Γεώργιος Σαγιάς, επικεφαλής της παράταξης Πορτοκαλί Πόλη, παιδαγωγός με μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης στην Ορθόδοξη Θεολογία.
Ποιος ήταν ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης, η προτομή του οποίου βρίσκεται στη Λαμία στη συμβολή των οδών Όθωνος και Καποδιστρίου
Ο 18χρονος ήρωας από την Τσάδα γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1938 στην Κύπρο.
Ο γενναίος αυτός πατριώτης, σύμφωνα με τις σημειώσεις που κρατούσε ο διαβόητος δήμιος της βρετανικής αποικιοκρατίας, Harry Allen, κατά τη διάρκεια των απαγχονισμών των ηρώων της ΕΟΚΑ, ξεψύχησε ηρωικά 9 δευτερόλεπτα μετά από τη στιγμή που άνοιξε η ξύλινη καταπακτή της αγχόνης. Ο Άλλεν είχε κρατήσει «ενθύμιο» της αιματοβαμμένης θητείας του στις φυλακές Λευκωσίας.
«Μια φορά κανείς πεθαίνει.Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα» Ο δήμιος συνέδεσε το όνομά του με τους απαγχονισμούς εννέα πατριωτών που οδηγήθηκαν στον θάνατο για τη συμμετοχή τους στην ΕΟΚΑ, η οποία τη δεκαετία του ΄50 ανέλαβε ένοπλη δράση για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στο νησί και την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Ο Παλληκαρίδης ήταν ο νεότερος από τους εκτελεσθέντες και η θυσία του συγκίνησε το πανελλήνιο. Πιάστηκε να μεταφέρει οπλοπολυβόλο μπρεν και τρεις γεμιστήρες στη Λευκωσία. Στη δίκη του τον ρώτησε ο δικαστής: «Έχεις να είπης τι, διατί να μην σου επιβληθεί ποινή;». Παραδέχτηκε την ενοχή του και είπε: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.» (Διαβάστε εδώ όλο το άρθρο) Στο τελευταίο γράμμα του έγραψε: «Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να’ ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί»….
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά, θα πάρω μονοπάτια, να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά».
Ευαγόρας Παλληκαρίδης.
