Μέρα μεσημέρι σε πολυσύχναστο δρόμο της πόλης, έχοντας ολοκληρώσει τις αγορές μου σε μεγάλο σούπερ μάρκετ μπαίνω στο αυτοκίνητο και ακολουθώ την οδό Ανδρέα Παπανδρέου.
Μπροστά μου –και μπροστά στον κάθε διερχόμενο- ένας ρομά με κατεβασμένα παντελόνια επιλέγει με το μάτι σημείο να «ανακουφιστεί». Δεν χρειάζεται να ψάξει και πολύ αφού δευτερόλεπτα μετά, κάθεται μπροστά στο πεζοδρόμιο ανάμεσα στο σούπερ μάρκετ και το εμβληματικό κτίριο της ΔΕΥΑΛ και ολοκληρώνει την βιολογική του ανάγκη σφυρίζοντας αδιάφορα.
Απογοητευμένος –για πολλοστή φορά- με την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη που γεννήθηκα και ζω, αναρωτιέμαι τι πάει λάθος τόσα χρόνια και δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τις εικόνες ντροπής του κάθε παραβατικού.
Κατά καιρούς έχουμε «απολαύσει» ρομά να πηδάνε σε συντριβάνια, να παίρνουν τσίτσιδοι το μπάνιο τους μπροστά σε ανυποψίαστους πολίτες και αθώα παιδικά μάτια, να «κατασκηνώνουν» σε πλατείες μετατρέποντας δημόσιους χώρους σε τσαντίρια..
Αναρωτιέμαι τι απέγιναν εκείνα τα φιλόδοξα σχέδια πρώην και νυν δημοτικής αρχής για την δημιουργία ενός ανθρώπινου καταυλισμού στην Καμηλόβρυση που θα τους παρείχε κάλυψη βασικών τους αναγκών ώστε να μειωθούν αυτές οι εικόνες ντροπής στην πόλη.
Από λόγια χορτάσαμε. Έργα δεν βλέπουμε. Στο ίδιο έργο θεατές…
Υ.Γ. 1. Σημειολογικά αν το δούμε, το μέρος που διάλεξε να αφοδεύσει ο ρομά στην οδό Ανδρέα Παπανδρέου και μπροστά στο βιοκλιματικό κτίριο της ΔΕΥΑΛ είναι σαν να δηλώνει εν αγνοία του «Χ@@@στηκα και για την πολιτική σας και για την αειφόρο ανάπτυξη»
Υ.Γ 2, Χαρτί υγείας να πάρεις…
Ένας απογοητευμένος αναγνώστης…
