Βράδυ Τρίτης… Μια δύσκολη ημέρα τελειώνει στο γραφείο και ανυπομονώ να γυρίσω σπίτι και να ξεκουραστώ. Μια ακόμη μέρα γεμάτη με «κορωναϊκές ειδήσεις», «κρούσματα» αλλά και μια ελπίδα για το νέο εμβόλιο φτάνει στο τέλος της.
Μπαίνοντας στο αυτοκίνητο έχει αρχίσει να βρέχει για τα καλά. Μια βροχή που μακάρι να λειτουργούσε ως «απολυμαντική» για τον ιό που έχει πέσει και στην πόλη μας, βυθίζοντάς την σε μια νυχτερινή σιωπή.
Μόνη «παραφωνία» το «σκουπιδιάρικο» που ξαφνικά βλέπω μπροστά μου. Δυο γυναίκες γαντζωμένες πάνω του, με «μαεστρικές» κινήσεις κατεβαίνουν, αρπάζουν έναν κάδο, τον αδειάζουν και τον ξαναβάζουν στη θέση του. Κινήσεις που έχουν μια περίεργη αρμονία, σχεδόν σαν ένας χορός στη βροχή, με τα προβλεπόμενα κίτρινα ανακλαστικά ανοράκ τους. ΄
Και εγώ μέσα από την «ασφάλεια» του αυτοκινήτου, δεν τολμώ καν να βγω στη βροχή. Τις τραβώ μερικές φωτογραφίες σπασμωδικά με το κινητό μου, αποθανατίζοντας τη σκηνή που έτσι και αλλιώς επαναλαμβάνεται κάθε μέρα.
Αισθάνομαι «μικρός»… Πολύ «μικρός». Πως να συγκριθούν οι σπουδές, το δημοσιογραφικό επάγγελμα, η είδηση, ένα γραφείο, μπροστά στο μεγαλείο αυτών των γυναικών. Θέλουμε -τρομάρα μας- να το αποκαλούμε και λειτούργημα. Αν η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα τότε πως να ονομάσουμε αυτό που κάνουν αυτές οι δύο Κυρίες (με Κ κεφαλαίο) αλλά και οι τόσοι συνάδελφοί τους; Ναι, αυτή είναι κοινωνική προσφορά ! Πράγματι αυτό είναι λειτούργημα ! Αυτό είναι κόπος, κούραση αλλά και δύναμη και κουράγιο.
Το σκουπιδιάρικο σταματά, ξαναξεκινά, και εγώ εκεί από πίσω να επιμένω λες και πρόκειται να δω κάτι διαφορετικό. Η σκηνή επαναλαμβάνεται… ξανά και ξανά. Απέραντος θαυμασμός… Το lockdown για αυτούς τους ανθρώπους δεν διαφοροποιεί προφανώς την καθημερινότητά τους. Το lockdown δεν κάνει το σίδερο του απορριματοφόρου λιγότερο ή περισσότερο παγωμένο. Ο ιός προφανώς είναι το λιγότερο που τους απασχολεί αυτή τη βροχερή νύχτα στην άδεια Λαμία.
Γυρνάω σπίτι και απόψε λέω να μην διαμαρτυρηθώ ότι κουράστηκα. Δεν δικαιούμαι άλλωστε να διαμαρτυρηθώ… Οι δύο Κυρίες μου το δίδαξαν καλά, χωρίς καν να μου μιλήσουν. Χωρίς καν να στρέψουν το βλέμμα τους σε ένα ακόμη αυτοκίνητο που έτυχε βραδιάτικα να βρεθεί πίσω τους…
Πολυ καλο ας τα δουν οι τοπικοι αρχοντες οι που λαμπουν δια της απουσια τους
Αν ολοι οι δημοσιογραφοι ασχολουνταν με παρομοια θεματα τοτε αυτος ο τοπος θα ειχε κάνει τουλαχιστον ενα βημα προς τα μπροστα.
Δουλεψα σε εναν δημο (δεν έχει σημασια σε ποιο) από το 95 εως το 98.
Ποτε δεν ακουστηκε μια καλη κουβεντα. Ημασταν παντα οι βρωμιαρηδες ιδιοι με τα σκουπιδια που μαζευαμε
Εστω και μετα απο τοσα χρονια κατι ενοιωσα ως δικαιωση.
Πρωτη φορα ακουω λογια θαυμασμου για αυτους τους ανθρωπους.Μπραβο σας.Συνηθως τους βριζουν σκουπιδιαρηδες.Βεβαια αυτοι που το κανουν ειναι τα μεγαλυτερα σκουπιδια που υπαρχουν στη Γη.
Παντού διοριζουν γυνεκαιες οι άντρες ψιφοφοροι τους θα πεθάνουν από την είναι πεινα
Συγχαρητήρια κύριε είχα χρόνια να διαβάσω κάτι τόσο αληθινό και ουσιαστικό… Μπράβο σας
Συγχαρητήρια στον Πάνο Κατσώνη για το ωραίο του άρθρο να πω όμως πως όλες οι κυβερνήσεις θέλανε να κόψουν από αυτούς τους εργαζόμενους το επίδομα την ανθυγιεινής και επικίνδυνης εργασίας!!ΥΓ.Μισή ωρίτσα θέλω να δω έναν πολιτικό πίσω από απορριμματοφόρο και μετά να δω αν θα ξανά τολμήσουν να θέσουν τέτοιο αίτημα!!
Συγχαρητήρια για το άρθρο σας.
Πολλές φορές ασχολούμαστε με τα παχυλά θέματα της πολιτικής κ οικονομικής ζωής κ ξεχνάμε τα σημαντικά στην ζωή.
Η αναδείξει του καθημερινού ήρωα,είτε αυτός είναι νοσηλευτης,τραπεζοκομος,η εργάτης καθαριότητας, νεκροθάφτης…όλοι αυτοί κ άλλοι πολλοί είναι οι καθημερινοί ήρωες.
Για χίλιους λόγους βρέθηκαν σε αυτά τα επαγγέλματα.Σε καθαρίζουν,σε ξεσκατιζουν…κ το ποιο σπουδαίο είναι ότι αποζητούν,όχι απαραίτητα χρήματα,αλλα την καλημέρα σου,την ευθεία μάτια σου,οτι είναι ίσοι στα μάτια σου ασχετους στάτους!
Μην γυρνάς το πρόσωπο σου,αλλά κοίταξε τους στα μάτια,κ πες “καλημέρα,καλή δουλειά”
This means humanity…great article and a big respect to those people who are doing this kind of jobs… the unknown heroes of our daily life.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και μπράβο στις γυναίκες αυτές που αψηφούν το κρύο τη ζέστη τις μυρωδιές από τα σκουπίδια :
Να λέμε μπράβο και στα αυτονόητα γιατί σ’ αυτή την χώρα θέλει κοτσια και χαρακτήρα για το”αυτονόητο”.Μπραβο.
Μπράβο!!!Πολύ ωραίο άρθρο.
Ωραίο το άρθρο-σχόλιο,όμως πρέπει να ανοίξετε και μια στήλη με σχόλια-παρατηρήσεις-υποδείξεις ή παράπονα των αναγνωστών σας, που όμως θα τα αναδεικνύετε -δημοσιεύετε και όχι να τα “πνίγετε” όπως κάνουν κάποιοι που τώρα για κάποιο λόγο το παίζουν ανοιχτά υπέρ των νύν ήτοι και με το χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα, ενώ πρίν με όλους τους προηγούμενους ?????
Συγχαρητήρια στο νεαρό δημοσιογράφο που η ευαισθησία του αναδεικνύει
το μεγαλείο μιας καθημερινότητας που μας προσπερνά με αδιαφορία και
μερικές φορές το αντιμετωπίζουμε με υποτιμητικό τρόπο..
Συγχαρητηρια τετοιους δημοσιογραφος θελω και οχι τα πληρωμενα φερεφωνα της καθε Κυβερνησης.
Το δικό σας θέλω κ. Παπασταμούλη ….είναι και δικό μου θέλω !!!
Υπάρχουν πολλοί ακόμη που έχουν την ίδια άποψη !!!
Συγχαρητήρια στον κ.Κατσώνη !!!