Μοναδικός παίκτης, που καλείται να σώσει την παρτίδα της αλλαντοβιομηχανίας Νίκας, παραμένει ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος, μετά τις αποχωρήσεις της Global Finance και της Impala Invest.
Όμως ακόμη και σήμερα, δύο χρόνια μετά την ανακοίνωση του, το deal δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί.
Εχει μεσολαβήσει ένα επιχειρηματικό σχέδιο «ανασυγκρότησης», το οποίο δημοσιοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2016 και προέβλεπε την εισφορά «ζεστού» χρήματος από την πλευρά των Chipita-Impala, αλλά και haircut των τραπεζικών υποχρεώσεων που έχει σχηματίσει η αλλαντοβιομηχανία από τις βασικές πιστώτριες τράπεζες, Alpha και Eurobank.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως η απομείωση δανείων της Νίκας κυμαίνεται από 20% έως 25%, ενώ σχετικά με την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου αυτή αφορά σε 30 εκατ. ευρώ.
Πέρα από το οικονομικό σκέλος, το σχέδιο προβλέπει και την παραγωγική ανασυγκρότηση της Νίκας, μεταφέροντας την υφιστάμενη παραγωγή της από τον Αγιο Στέφανο στη Λαμία.
Πάντως η καθυστέρηση όμως στην ολοκλήρωση του deal, έχει επιβαρύνει περαιτέρω την χρηματοοικονομική κατάσταση της Νίκας.
Είναι ενδεικτικό ότι τo 2004 o όμιλος είχε τζίρο 100 εκατ. ευρώ και καθαρά κέρδη 8 εκατ. ευρώ, ενώ το 2015, 11 χρόνια μετά, οι πωλήσεις διαμορφώθηκαν στα 48,9 εκατ ευρώ και το καθαρό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε σε ζημιές 14,7 εκατ. ευρώ.
Η Νίκας, ανήκει στον Άγγελο Πλακόπητας, της Global Finance, την οποία εξαγόρασε το 2003, από τον Παναγιώτη Νίκα, έναντι 60 εκατ. ευρώ, με προοπτική να την πουλήσει το αργότερο ως το 2008. Κάτι τέτοιο ωστόσο δεν έγινε.
Το 2005 έμελε να είναι χρονιά ορόσημο για την πορεία της αλλαντοβιομηχανίας.
Ο εντοπισμός από τον ΕΦΕΤ και η κατάσχεση από τη μονάδα της Θεσσαλονίκης πάνω από 8,5 τόνους ακατάλληλων αλλαντικών έκανε τους καταναλωτές να χάσουν την εμπιστοσύνη τους.
Έκτοτε ξεκίνησε η πτώση των πωλήσεων και η εμφάνιση ζημιών που έμελλε να είναι καθοριστική για την μετέπειτα χρηματοοικονομική πορεία του Ομίλου.
