Ένας έφηβος οραματίζεται μια νέα Λαμία

 Ονομάζομαι Άγγελος Γώγος, είμαι 17 ετών μαθητής της Γ’ Λυκείου. Έχω γεννηθεί στη Λαμία από γονείς γέννημα θρέμμα Λαμιώτες. Διαμένω με την οικογένειά μου στη νότια πλευρά της πόλης και φοιτώ στο 5^ο ΓΕΛ Λαμίας.  Είμαι μέλος του 5μελούς συμβουλίου του τμήματός μου καθώς και μέλος του 15μελούς μαθητικού συμβουλίου του σχολείου μου. 

-Advertisement-

Γνωρίζω την ιστορία του τόπου μου από πολύ μικρός. Για την ιστορική γέφυρα του Γοργοποτάμου, για την μάχη των Θερμοπυλών, για την κορυφαία αναμέτρηση των Ελλήνων μαχητών με τους Ιταλούς στην Παύλιανη. Έχω περπατήσει την πόλη μου από άκρη σε άκρη.  Έχω παίξει σε πάρκα και σε παιδικές χαρές, έχω εξερευνήσει άγνωστα μονοπάτια της γειτονιάς μου, έχω περάσει ατελείωτες ώρες στις όμορφες Πλατείες μας, στον γραφικό Άγιο Λουκά. Έχω επισκεφτεί το Κάστρο που δεσπόζει στην κορυφή της πόλης, το αρχαιολογικό μουσείο καθώς και τις όμορφες Κοινότητες του Δήμου μας. Τοπία που προσφέρουν μια διαχρονική και απαράμιλλη φυσική ομορφιά αλλά και τόσο ξεχωριστά στοιχεία πολιτισμού. 

Με αφορμή τις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές θα ήθελα να εκφράσω την άποψη μου ως έφηβος αλλά και ως ψηφοφόρος για μια πόλη που αγαπώ και που οραματίζομαι να ζήσω σ’ αυτήν και ως ενήλικας. 

Το πρώτο μέλημά όλων θα πρέπει να είναι τα σχολικά συγκροτήματα της πόλης. Έχω φοιτήσει σε τέσσερα δημόσια σχολεία και γνωρίζω τις ελλείψεις και τα προβλήματα τους από κοντά. Η άποψή μου είναι ότι τα παιδιά όλων των ηλικιών θα πρέπει να φοιτούν σε ένα περιβάλλον ασφαλές και λειτουργικό αλλά και σε έναν χώρο καλαίσθητο που θα κάνει την διαμονή τους στο σχολείο ευχάριστη. 

Δεν επιτρέπεται εν έτη 2023 οι μαθητές να φοιτούν σε ασυντήρητα κτίρια, με σπασμένα παράθυρα και πόρτες με ελλιπή θέρμανση, να κινδυνεύει καθημερινά η σωματική και η ψυχική τους ακεραιότητα και να αναγκάζονται να προχωρούν σε κατάληψη του σχολείου για να κερδίσουν τα αυτονόητα.  

Επιπλέον θα ήθελα να δω στην πόλη μου πιο πολλές και πιο σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις. Υπάρχουν χώροι ανεκμετάλλευτοι όπως οικόπεδα ή αλάνες που θα μπορούσαν να μετατραπούν άνετα σε χώρους άθλησης των νέων. 

Οραματίζομαι μια πόλη που θα φροντίζει καθημερινά για τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση επίτευγμα την τοποθέτηση μιας ράμπας ή μιας θέσης parking για τα ΑμεΑ αλλά καθήκον όλων των αρμοδίων φορέων και της πολιτείας. 

Με λύπη μου ακούω καθημερινά συμμαθητές και φίλους να λένε πως οι γονείς τους έμειναν άνεργοι είτε γιατί έκλεισε το κατάστημα στο οποίο εργαζόταν είτε επειδή έβαλε λουκέτο η δική τους επιχείρηση. Θλίβομαι ειλικρινά όταν ακούω φίλους μου φοιτητές να θεωρούν δεδομένο ότι θα παραμείνουν στα μεγάλα αστικά κέντρα ή θα φύγουν στο εξωτερικό για την αναζήτηση εργασίας. Αρνούμαι να βλέπω την πόλη μου να μαραζώνει.  Αρνούμαι να βλέπω τα «παιδιά» της να την εγκαταλείπουν επειδή δεν μπορεί να τα στηρίξει. 

Θέλω να δω την Λαμία μας να ανθίζει οικονομικά. Με μια πιο ανοιχτή αγορά, με υγιείς επιχειρήσεις, με καταστήματα που θα δίνουν ζωή στο κέντρο της πόλης ενώ παράλληλα θα προσφέρουν θέσεις εργασίας στους νέους ώστε να παραμένουν στον τόπο τους και να μην αναγκάζονται να γίνουν μετανάστες.  Θέλω να δω την πόλη μου με χρώμα και χαμόγελο.

Κουράστηκα να ακούω πολίτες και υποψηφίους να ασχολούνται με το τσιμέντο της Πλατείας Πάρκου. Μα μόνο αυτό βλέπουν σαν πρόβλημα; Ή μήπως βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος τελικά;

Όσο αφορά την αποχή των νέων από την όλη εκλογική διαδικασία με βρίσκει κάθετα αντίθετο. Η αποχή που μπορεί να ερμηνευτεί ως απογοήτευση, απάθεια ή αδιαφορία είναι σε κάποιες περιπτώσεις δικαιολογημένη για τους νέους αλλά δεν αποτελεί λύση για την ανάπτυξη του τόπου μας. Είμαστε όλοι υπεύθυνοι πολίτες έχουμε όλοι δικαίωμα να κρίνουμε αλλά και υποχρέωση να αποφασίζουμε και όχι να αφήνουμε τους άλλους να αποφασίζουν για την δική μας μοίρα. Ακόμα και μια λάθος επιλογή μας είναι μια εμπειρία ώστε την επόμενη φορά που θα κλιθούμε να επιλέξουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί. 

Ας μην ξεχνάμε ότι οι νέοι είναι η κοινωνική ομάδα της προόδου, της αλλαγής, του οράματος αλλά και των καινοτόμων ιδεών που μπορούν πολλές φορές να δείξουν τον δρόμο και στους μεγαλύτερους.       

Τέλος η μεγαλύτερη προσδοκία μου είναι να είμαστε όλοι οι δημότες ενωμένοι και αλληλέγγυοι. Να καταλάβουμε πως μόνο ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ θα καταφέρουμε να πετύχουμε τον στόχο μας που δεν είναι άλλος από το κοινό καλό αφήνοντας στην άκρη έχθρες, πολιτικές αντιπαραθέσεις και προσωπικά οφέλη. 

Ας αφήσουμε το χθες και το σήμερα και ας κοιτάξουμε όλοι ενωμένοι το κοινό αύριο.. 

Γώγος Άγγελος