Πολλά έχουν γραφτεί για το ΔΝΤ και την ελληνική κρίση: Για την είσοδό του στο πρόγραµµα, τον ρόλο του στον σχεδιασµό των µνηµονίων, την ευθύνη του, για τα λάθη στους υπολογισµούς και την αποτελεσµατικότητα των µέτρων που λήφθηκαν στα πέτρινα χρόνια της κρίσης (πώς να ξεχάσει κανείς το «σίριαλ» των πολλαπλασιαστών), για τα «παιχνίδια» που πολλοί του καταλογίζουν αλλά και για τις «εµµονές» κορυφαίων στελεχών του, όπως ο Πολ Τόµσεν.
Σήµερα και ενώ µετράµε 3.265 µέρες µετά το ιστορικό διάγγελµα του Γιώργου Παπανδρέου από το Καστελόριζο, πυκνώνουν οι ενδείξεις πως η σχέση της Ελλάδας µε το ∆ΝΤ οδεύει σε νέα εποχή. Το σχέδιο που εξυφαίνεται στο παρασκήνιο εδώ και χρόνια -ήδη από την εποχή της κυβέρνησης Σαµαρά- για πρόωρη αποπληρωµή των δανείων του Ταµείου φαίνεται πως βρίσκεται στην πρώτη γραµµή.
Χωρίς να έχει ακόµη ξεκαθαρίσει εάν θα αποπληρωθεί το σύνολο του υπολοίπου των δανείων του Ταµείου, περίπου 10 δισ. ευρώ, ή µέρος αυτών και συγκεκριµένα των 5 – 6 δισ. ευρώ, που είναι τα πιο ακριβά δάνεια, το βέβαιο είναι πως ο καπνός «φουντώνει» και οι τελικές αποφάσεις ίσως πλησιάζουν.
Ενδεχόµενη πρόωρη αποπληρωµή του συνόλου ή µέρους των δανείων προς το Ταµείο θα είναι σίγουρα µια εξέλιξη µε έντονο πολιτικό χαρακτήρα. Το σύνθηµα «αποπληρώστε το ∆ΝΤ» βρίσκει ακόµη απήχηση σε µέρος του εκλογικού σώµατος, ενώ και αντικειµενικά είναι µια απόφαση που θωρακίζει την αποκοπή της χώρας από το πρόσφατο δύσκολο και επώδυνο παρελθόν της.
Το µέγα ερώτηµα είναι πώς θα αντιδράσει το Eurogroup, και κυρίως οι ισχυροί του Eurogroup, σε µια τέτοια προοπτική.
Θα συναινέσουν στην πλήρη ή έστω µερική αποπληρωµή των δανείων του ∆ΝΤ;
Η δεύτερη επιλογή για ορισµένους στην Ευρώπη ίσως αποδειχθεί πιο ελκυστική. Αλλωστε, για τους ισχυρούς του Eurogroup, ειδικά για τη Γερµανία, το ∆ΝΤ -το οποίο ακούν οι αγορέςείχε πολλαπλή χρησιµότητα. Παρά τις κατά καιρούς διαφωνίες µεταξύ Ταµείου και Ευρωζώνης, το ∆ΝΤ πολλές φορές έλεγε αλλά κυρίως απαιτούσε πράγµατα που εντέλει ήταν βολικά και για το Eurogroup, ενώ η συµµετοχή του στο ελληνικό πρόγραµµα ήταν πάντα ένα επιχείρηµα για πολλούς Ευρωπαίους ηγέτες όταν λογοδοτούσαν στο δικό τους κοινό για τη «γενναιοδωρία» στη χρεοκοπηµένη Ελλάδα.
ethnos.gr
