Τη διαφωνία του για το επώνυμο “Ντε Γκρες” που επέλεξε η τέως βασιλική οικογένεια εκφράζει μέσα από άρθρό του στην κυριακάτικη Καθημερινή ο ομότιμος καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ, Νίκος Αλιβιζάτος.
Συγκεκριμένα, στο άρθρό του επισημαίνει πως “ο “de Grèce” ή “ντε Γκρες” που, σύµφωνα µε το ρεπορτάζ των εφηµερίδων, δήλωσαν ως επώνυµο οι ενδιαφερόµενοι, δεν είναι βέβαια κανονικό επώνυµο. Είναι δηλωτικό τόπου καταγωγής. Ως τέτοιο όµως το “ντε Γκρες” – δηλαδή “της Ελλάδος” και µάλιστα µε κενό ανάµεσα στις δυο λέξεις, κατά το γαλλικό “de” ή το γερµανικό “von” – το εν λόγω “επώνυµο” δεν προσδιορίζει, ούτε µπορεί να προσδιορίσει την ταυτότητα των συγκεκριµένων προσώπων, όπως θα έπρεπε. ∆ιότι χιλιάδες συµπατριώτες µας µε το όνοµα “Παύλος” ή “Νικόλαος”, θα µπορούσαν, επικαλούµενοι την αρχή της ισότητας, να διεκδικήσουν αντί άλλου επωνύµου το “της Ελλάδος” (ή “της Ηλείας” ή “της Καρδίτσας”) και να το χρησιµοποιήσουν, προκαλώντας αληθινό χάος στις συναλλαγές. Από αυτή την άποψη, η αίτηση των ανωτέρω δεν πληροί, κατά τη γνώµη µου, τις προϋποθέσεις του ν. 2215/1994, ο οποίος ζητεί από αυτούς να δηλώσουν επώνυµο της επιλογής τους και όχι κάτι που δεν µοιάζει καν µε επώνυµο“.
Ακόμα, ο ίδιος προσθέτει: “Το κυριότερο, ωστόσο, είναι ότι το Σύνταγµα δεν απαγορεύει µόνο την απονοµή τίτλων ευγενείας, αλλά και τίτλων “διάκρισης” (άρθρο 4 παρ. 7). ∆εν συνιστά, όµως, κατ’ εξοχήν διάκριση η χρήση από έναν Ελληνα πολίτη, αντί επωνύµου, του δηλωτικού του τόπου καταγωγής του, όπως έκαναν παλαιότερα οι βασιλείς και, γενικότερα, οι ευγενείς; Με όλο τον σεβασµό, λοιπόν, υποβάλλω τις παρατηρήσεις αυτές στον υπουργό Εσωτερικών, στον οποίο ανήκει ο τελευταίος λόγος, εν προκειµένω. Ως παλαιό µαθητή, µάλιστα, Ηλία Νικολακόπουλου και, ως εκ τούτου, καλό γνώστη της νεότερης ιστορίας µας, θα του συνιστούσα και κάτι ακόµη: Να θυµηθεί τον Τιµολέοντα Φιλήµονα, τον γνωστό δηµοσιογράφο, πολιτικό και διανοούµενο, ο οποίος, το 1868, είχε αντιταχθεί στην απονοµή του τίτλου του “δούκα της Σπάρτης” στον µετέπειτα βασιλιά Κωνσταντίνο. Γιατί; ∆ιότι το απαγόρευε ήδη από τότε ρητά το Σύνταγµα“.
Στο άρθρό του ομότιμος καθηγητής απευθύνει προτροπή προς την τέως βασιλική οικογένεια τονίζοντας ότι: “όσο για τους άµεσα ενδιαφερόµενους, θα τους προέτρεπα να χρησιµοποιήσουν ως επώνυµο το πολύ συγγενές “∆εγρές” ή, ακόµη, σωστότερα “∆αγρές”, δανειζόµενοι το επώνυµο ενός γνωστού πολιτικού του 19ου αιώνα: του Κωνσταντίνου ∆αγρέ (1821-1898), επανειληµµένα βουλευτή Μεσσηνίας, ο οποίος καταγόταν από το χωριό Βρωµόβρυση της Αλφείας“.
thetoc.gr
