Το 2010 ένας 19χρονος εργάτης άφησε το Μεξικό για να συναντήσει καλύτερη τύχη στην Λουϊζιάνα των ΗΠΑ. Είχε βρει δουλειά σε μία φυτεία ζαχαροκάλαμου και ανυπομονούσε να ξεκινήσει ελπίζοντας ότι οι οικονομικές συνθήκες θα ήταν ευνοϊκότερες σε σχέση με την πατρίδα του. Αυτό που δεν είχε υπολογίσει ήταν ότι ήταν φορέας ενός θανατηφόρου ιού. Τα συμπτώματά του αρχικά ήταν ήπια: Κόπωση, πόνος στον ώμο και μούδιασμα στο ένα του χέρι. Καθώς η κατάστασή του επιδεινώθηκε, εισήχθη σε νοσοκομείο της Νέας Ορλεάνης. Ο πυρετός ανέβηκε, οι πνεύμονες γέμισαν υγρό και σύντομα δεν ανταποκρινόταν. Οι γιατροί, όπως αναφέρει το Wired, υποψιάστηκαν φλεγμονή στον εγκέφαλο και τον εξέτασαν για την παρουσία αντισωμάτων του ιού της λύσσας στο αίμα του. Η ασθένεια είναι σχεδόν πάντα θανατηφόρα για τον άνθρωπο αν δεν αντιμετωπιστεί και, σε αυτή την περίπτωση, ήταν πολύ αργά. Ο νεαρός άνδρας πέθανε λίγο αργότερα. H νεκροψία αποκάλυψε ότι ο ιός βρισκόταν στον εγκεφαλικό ιστό και οι γιατροί έμαθαν ότι πριν φύγει από το Μεξικό τον είχε δαγκώσει… νυχτερίδα-βαμπίρ.
Φόβοι ότι ανάλογα περιστατικά μπορεί να επαναληφθούν εκφράζουν οι ειδικοί καθώς παρατηρείται ότι οι νυχτερίδες-βαμπίρ της οικογένειας Desmodontinae που τρέφονται με αίμα, σταδιακά κατευθύνονται προς τις ΗΠΑ αφήνοντας τη Λατινική Αμερική και το Μεξικό.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Ecography, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κλιματική αλλαγή ωθεί τις νυχτερίδες προς τα βόρεια και υπολογίζεται ότι μέσα σε περίπου δύο δεκαετίες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να αποτελέσουν ιδανικό καταφύγιο για τις νυχτερίδες. Μαζί με αυτές, όμως, έρχεται και ο κίνδυνος του ιού της λύσσας.
«Αυτό που διαπιστώσαμε ήταν ότι η κατανομή των νυχτερίδων-βαμπίρ διαχρονικά μετακινείται προς τα βόρεια εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, η οποία αντιστοιχεί σε αύξηση των κρουσμάτων λύσσας σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής», δήλωσε η ερευνήτρια Πέιτζ Βαν Ντε Βουρστ, διδακτορική φοιτήτρια στο Πολυτεχνείο της Βιρτζίνια και επικεφαλής της έρευνας.
Η Βαν Ντε Βουρστ επισημαίνει πως η κλιματική αλλαγή και συγκεκριμένα οι έντονες εναλλαγές στη θερμοκρασία έχουν οδηγήσει τις νυχτερίδες να αναζητήσουν πιο σταθερό κλίμα.
Αυτή η μετακίνηση θα έχει ως συνέπεια το ενδεχόμενο μετάδοσης της λύσσας, καθώς η νυχτερίδα είναι ο καλύτερος ξενιστής λόγω της ικανότητάς της να εξαπλώνει τον ιό σε μεγάλες αποστάσεις.
Τα ποσοστά θνησιμότητας είναι υψηλά για τους φορείς της λύσσας, η οποία θεωρείται το παλαιότερο παθογόνο που γνωρίζει ο άνθρωπος, καθώς χρονολογείται πριν από 3.000 χρόνια.
Προς το παρόν, όπως αναφέρει η ερευνητική ομάδα, η λύσσα έχει επηρεάσει τη Λατινική Αμερική καθώς έχουν σημειωθεί απώλειες στο ζωικό κεφάλαιο, εντούτοις επικρατεί ανησυχία καθώς το μεταναστευτικό μοτίβο της νυχτερίδας αλλάζει. Για το λόγο αυτό, η ομάδα των επιστημόνων πρόκειται να ταξιδέψει στην Κολομβία (η χώρα με το μεγαλύτερο αριθμό νυχτερίδων εξαιτίας του κλίματος και της εγγύτητας στον Ισημερινό) με σκοπό να εντοπίσει και να παρατηρήσει τις νυχτερίδες για να βοηθήσει στον περιορισμό της εξάπλωσης σε άλλες χώρες.
Ο επίκουρος καθηγητής προστασίας της άγριας ζωής στο Πολυτεχνείο της Βιρτζίνια, Λουίς Εσκομπάρ, εξήγησε πως «η εισβολή αυτού του είδους στις ΗΠΑ αναμένεται μέσα σε πέντε έως 20 χρόνια», με πιθανό προορισμό το Τέξας και τη Φλόριντα.
Σχετικά με τη λύσσα ο Εσκομπάρ «βλέπει» κάτι θετικό: Η λύσσα βοηθά στον έλεγχο του αριθμού του πληθυσμού τους.
«Η λύσσα μειώνει τον πληθυσμό των νυχτερίδων κατά 10-80%. Φανταστείτε ότι θα είχαμε πάρα πολλές νυχτερίδες βαμπίρ αν δεν υπήρχε ο ιός», αναφέρει ο καθηγητής.
Οι νυχτερίδες είναι κοινωνικά ζώα που τείνουν να κουρνιάζουν μαζί και να σχηματίζουν αποικίες. Για αυτό το λόγο η λύσσα εξαπλώνεται εύκολα μεταξύ τους. Αλλά η ασθένεια δεν εξοντώνει όλα τα άτομα.
Το πρόβλημα είναι όταν ο ιός εξαπλώνεται σε κατοικίδια ζώα ή ανθρώπους. Η λύσσα μεταδίδεται από πολλά είδη, όπως ρακούν, αλεπούδες, κουνάβια και σκύλους. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα κρούσματα σε άνθρωπο είναι σπάνια, μόνο ένα έως τρία το χρόνο. Όμως, ολοένα περισσότερο η νυχτερίδα αποτελεί την κύρια αιτία. Βέβαια, ακόμα και εκείνες με λύσσα σπάνια δαγκώνουν ανθρώπους και αν επιτεθούν σημαίνει ότι θα έχουν νιώσει ότι απειλούνται.
Οι νυχτερίδες-βαμπίρ τρέφονται με αίμα. Τα συνήθη θύματά τους είναι ζώα και, περιστασιακά, άγρια θηλαστικά και πτηνά. Με τα κοφτερά μπροστινά τους δόντια, κάνουν μια μικρή τομή στο δέρμα του θύματός τους και ρουφάνε ένα ή δύο κουταλάκια του γλυκού αίμα με τη γλώσσα τους. Οι δαγκωνιές δεν σκοτώνουν το θύμα τους, αλλά αν μια νυχτερίδα-βαμπίρ φέρει λύσσα, το ζώο θα καταλήξει.
Αν και δεν είναι σαφές ποιες αισθήσεις χρησιμοποιεί η νυχτερίδα για να βρει τη λεία της, αρκετές μελέτες υποδεικνύουν ότι η ακοή, η όσφρηση, η όραση και ο εντοπισμός μέσω ηχητικών κυμάτων είναι μερικές από αυτές. Λέγεται, μάλιστα, πως μπορεί να ακούσει την αναπνοή μίας αγελάδας σε κοντινή απόσταση και να μυρίσει το αίμα της σε απόσταση περίπου 60 εκατοστών.
Ερευνητές προσπαθούν να αναπτύξουν εμβόλια για τις νυχτερίδες με τη μορφή τζελ, το οποίο θα καταπίνουν και θα το μεταφέρουν σε άλλα μέλη της αποικίας τους τη στιγμή που περιποιούνται το ένα το άλλο.
Όμως ο Εσκομπάρ υποστηρίζει ότι οι προσπάθειες εμβολιασμού των νυχτερίδων θα πρέπει να γίνονται με προσοχή.
«Δεν γνωρίζουμε ποιες θα είναι οι οικολογικές επιπτώσεις της διακοπής της μετάδοσης αυτού του ιού», υποστηρίζει και εξηγεί ότι ο εμβολιασμός θα οδηγήσει σε μεγαλύτερο αριθμό νυχτερίδων, αφού ο πληθυσμός τους δε θα μετριάζεται. Ενώ, ακόμα και αν αντιμετωπιστεί η λύσσα, αυτό δε σημαίνει ότι θα πάψουν να μεταφέρουν άλλες μεταδοτικές ασθένειες. Επιπλέον, οι δαγκωνιές τους θα συνεχίζουν να προβληματίζουν τους αγρότες, καθώς θα εξασθενούν τα ζώα και θα τα καταστήσουν ευάλωτα σε άλλες λοιμώξεις.
newmoney.gr
