Στο εφηβικό της δωμάτιο στην Κάτω Τιθορέα της Φθιώτιδας, υπάρχει ακόμη στον τοίχο μια αφίσα του Αλέξη Γεωργούλη από την εποχή του ‘Είσαι το ταίρι μου’, κάτω από την οποία κάποτε κοιμόταν. Ανάμνηση από την εποχή που ήταν ακόμη μια έφηβη που ονειρευόταν να φύγει από την επαρχία. Η πασαδόρος της τοπικής ομάδας βόλεϊ όχι μόνο κατάφερε να σπουδάσει οικονομικά στην Αθήνα, να εργαστεί σε λογιστικό γραφείο και στη συνέχεια σε πολυεθνική αλλά τελικά άνοιξε τα φτερά της στην τέχνη.
Το μικρόβιο της υποκριτικής μπήκε μέσα της, όσο σπούδαζε στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Και αυτό εν μέσω κρίσης. Ένδειξη του ταλέντου της και της προσιτής ομορφιάς της που γράφει εξαίσια στο σανίδι και την μικρή οθόνη.
Με εμφανίσεις σε παραστάσεις όπως το “Μαουτχάουζεν” και το “Μίκης Θεοδωράκης: Ποιος τη ζωή μου”» συστήθηκε στο κοινό μέχρι που μπήκε στη ζωή της το «Μπρούσκο», ο ρόλος της Μελίνας, η μετακίνηση στην Κύπρο και η δημοσιότητα που φέρνει μια μεγάλη καθημερινή σειρά.
«Δεν είμαι το κορίτσι που μεγάλωσε με «γαλλικά και πιάνο». «Δεν είχαμε στην Κάτω Τιθορέα για να πάω να μάθω. Φεύγαμε με τα παιδιά τη μέρα με τα ποδήλατα και γυρνούσαμε τη νύχτα. Έπαθα σοκ, όταν ήρθα στην Αθήνα, αλλά με την καλή έννοια. Τρελάθηκα. Ήθελα πάρα πολύ να έρθω Αθήνα»
Η Ελένη Βαΐτσου τη φετινή τηλεοπτική σεζόν βρίσκεται στη σειρά του OPEN «Η δική μας οικογένεια» αλλά εξομολογείται ότι στο μυαλό της δεν έχει κυκλοφορήσει η ιδέα της δικής της οικογένειας.
Όταν ο Γρηγόρης Αρναούτογλου την ρώτησε για το «καμπανάκι» της μητρότητας, η Ελένη Βαΐτσου σημείωσε: «Δεν πιστεύω σε καμπανάκια! Καμπάνα είναι αυτά τα «πρέπει» των άλλων που σου πιπιλάνε τα αυτιά και σου λένε «πόσο χρονών είσαι», «έχεις μεγαλώσει», «πότε θα κάνεις παιδιά» και «πότε κάνεις οικογένεια» και «πότε θα δούμε εγγονάκια». Αυτά είναι τα καμπανάκια. Δεν υπάρχει, πιστεύω, βιολογικό καμπανάκι. Μέσα μου δεν έχω νιώσει καθόλου ότι θέλω γιατί μέχρι τώρα δεν έχει συμβεί και να είμαι με κάποιον που να μου βγάλει αυτό και να πω ναι».
