Η περιουσία και οι παραγωγικές δυνατότητες και η προοπτική της ΛΑΡΚΟ, αποτελούν ένα ακόμη “φιλέτο” του δημόσιου πλούτου και της περιουσίας του εργαζόμενου λαού, που ετοιμάζεται να παραχωρηθεί στο μεγάλο κεφάλαιο και στα επιχειρηματικά μονοπώλια, προκειμένου να διασφαλίσουν και να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Η πολιτική, η διοίκηση και η διαχείριση που άσκησαν στη ΛΑΡΚΟ, εδώ και τρεις δεκαετίες όλες οι κυβερνήσεις και συνεχίζει η σημερινή κυβέρνηση, ήταν φανερό ότι οδηγούσε στην απαξίωση της εταιρείας.
Σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομίας, η ΛΑΡΚΟ, λειτούργησε ουσιαστικά προς όφελος των μεγάλων μονοπωλίων του χάλυβα, που έβρισκαν ποιοτική και φτηνή πρώτη ύλη. Λειτούργησε με μικροκομματικά κριτήρια στο πεδίο βολέματος των λεγομένων “γκόλντεν μπόις” και “δικών” μας παιδιών. Αφέθηκε χωρίς επενδύσεις, χωρίς συντήρηση των εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού, χωρίς προοπτική.
Η δυσκολία που προκύπτει από την μακροχρόνια καπιταλιστική κρίση, η ισχνή ανάκαμψη της οικονομίας και η διαρκής ανάγκη του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται και να “καταβροχθίζει” πλουτοπαραγωγικές πηγές, φαίνεται ότι έφεραν τη ΛΑΡΚΟ στο κατώφλι του ξεπουλήματος και της ιδιωτικοποίησης.
Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εξέλιξη, έπαιξε η στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην υπόθεση των “κρατικών ενισχύσεων” και στην επιβολή προστίμου από την ΕΕ ύψους 135 εκατομμύρια ευρω. Ωστόσο η απαίτηση του προστίμου από την ΕΕ δεν ισχύει, στην περίπτωση που η ΛΑΡΚΟ πουληθεί σε ιδιώτη. Με τέτοια μεθόδευση η Ευρωπαϊκή Ένωση, προωθεί το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ.
Στο πλαίσιο αυτό είναι ενταγμένη και η επίθεση που γίνεται τα τελευταία χρόνια στους εργαζόμενους, για το ότι δήθεν παίρνουν υψηλούς μισθούς. Η αλήθεια όμως είναι, ότι η πλειοψηφία των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ είτε προέρχεται από το μόνιμο προσωπικό είτε πολύ περισσότερο από το σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών, αμείβεται με ψυχούλα σε σχέση με την επικινδυνότητα και τις ιδιαιτερότητες της εργασίας που εκτελούν.
Εντελώς διαφορετική είναι ωστόσο η αλήθεια και η πραγματικότητα γύρω από τις παραγωγικές δυνατότητες της ΛΑΡΚΟ και τη σημασία της για την ελληνική οικονομία. Διαθέτει τεράστιο ορυκτό πλούτο, αξιοποιήσιμες εγκαταστάσεις, λιμάνι, άδειες για παραγωγή ενέργειας κ.α., που την καθιστούν μια από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στο είδος της στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο και παράλληλα της προσδίδουν τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και προοπτικές .
Δυνατότητες και προοπτικές, που γίνονται ακόμη μεγαλύτερες, όταν βρίσκονται στα χέρια των εργαζομένων και αξιοποιούνται προς όφελος του λαού.
Ως Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαμίας, τονίζουμε ξεκάθαρα, ότι ο δημόσιος χαρακτήρας της ΛΑΡΚΟ είναι αδιαπραγμάτευτος. Και στο πλαίσιο αυτό στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων για:
Ενιαίο Κρατικό Φορέα Μεταλλευτικής Βιομηχανίας με κριτήριο παραγωγής την κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών. Οι εγχώριες πλουτοπαραγωγικής πηγές έχουν δυνατότητα να καλύψουν τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες και η ΛΑΡΚΟ ως μοναδικός φορέας αξιοποίησης του σιδηρονικελίου στην Ελλάδα και μοναδικός παραγωγός στην Ευρώπη, μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο σε μια τέτοια ανάπτυξη.
Η Ελλάδα διαθέτει σημαντικά αποθέματα χρωμίου που μαζί με το σιδηρονικέλιο μπορεί να αξιοποιηθεί για την παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα, προϊόν που μέχρι σήμερα εισάγουμε.
Η αξιοποίηση του ανοξείδωτου χάλυβα και η μετέπειτα χρήση του ως πρώτη ύλη στη βιομηχανία, μπορεί να καλύψει ένα μεγάλο μέρος λαϊκών αναγκών, παρέχοντας απαραίτητο εξοπλισμό στη βιομηχανία, ιατρικά ήδη, ήδη οικιακής χρήσης, υλικό για σύγχρονες κατασκευές, πρώτες ύλες για μεταφορικά μέσα και άλλα.
Ταυτόχρονα η εκτεταμένη έρευνα επιστημονικού προσωπικού σε συνεργασία με πανεπιστημιακούς φορείς που κατεύθυνση θα έχουν την επίλυση βιομηχανικών προβλημάτων, μπορεί να οδηγήσει σε νέες εφαρμογές και στη διεύρυνση της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών.
Η προοπτική αυτή και το συγκεκριμένο πλαίσιο αιτημάτων και διεκδικήσεων, θα πρέπει να συντροφεύουν τον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, κατά του ξεπουλήματος της εταιρείας και της περιουσίας της. Να γίνει δική τους προοπτική. Η δική τους πρόταση για το μέλλον.
Το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Λαμίας, χαιρετίζει και στηρίζει τις πρωτοβουλίες του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας για υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας στη ΛΑΡΚΟ με δικαιώματα και αυξήσεις. Στηρίζει τη συμμετοχή του στην 24ωρη απεργία που έχει προκηρύξει ο κλάδος για τις 25 Απριλίου και καλεί τους εργαζόμενους, μόνιμους και εργολαβικούς να συσπειρωθούν στις τάξεις τους.
Ταυτόχρονα οφείλουμε να επισημάνουμε στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, το ρόλο και την στάση που κράτησαν τα προηγούμενα χρόνια οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ, ως πλειοψηφία στο επιχειρησιακό σωματείο της Λάρυμνας.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα, η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο αναπτυξιακό συνέδριο της κυβέρνησης τον Ιούλιο του 17 στη Λαμία, όπου σε συνεργασία με το Εργατικό Κέντρο Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας, εξαπάτησαν τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ. Τους έκρυψαν σε ένα στενό και αφού συναντήθηκαν και τα “βρήκαν” με τον πρωθυπουργό, οι μεν “συνδικαλιστές” της ΛΑΡΚΟ πήραν τους εργαζόμενους και έφυγαν, οι δε “συνδικαλιστές” του ΕΚΠΕΦ μπήκαν στην αίθουσα και έγιναν το ακροατήριο του πρωθυπουργού.
Όχι στο ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ.
