«Η φωτογραφία είναι το πιο σημαντικό έγγραφο και δεν υπάρχει τίποτε πιο καταδικαστικό από ένα ανόητο χαμόγελο που θα μείνει εκεί για πάντα» είχε γράψει ο Αμερικανός συγγραφέας Mark Twain. Την άποψη αυτή του Twain υποστήριζαν φυσικά και άλλοι στην εποχή του, οι οποίοι πίστευαν ότι το χαμόγελο κάνει τον άνθρωπο να δείχνει… γελοίος.
Όπως και παλαιότερα στους πίνακες – πορτραίτα (παράδοση την οποία «κληρονόμησε» η φωτογραφία) δύσκολα θα δει κανείς κάποιον με μειδίαμα στο πρόσωπο. «Τον 17ο αιώνα στην Ευρώπη ήταν διαδεδομένη η άποψη ότι αυτοί που χαμογελούσαν πλατιά ήταν οι φτωχοί, οι έκφυλοι, οι μεθυσμένοι και όσοι ήταν στο χώρο της διασκέδασης» ανέφερε σε άρθρο του ο καλλιτέχνης, συγγραφέας και λέκτορας στη Σχολή Καλών Τεχνών του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ Nicholas Jeeves. Τα χαμόγελα θεωρούνταν ότι παραβίαζαν τα όρια της ευπρέπειας.
Το 1703 ένας Γάλλος συγγραφέας είχε γράψει περιφρονητικά για «ανθρώπους που σηκώνουν το πάνω τους χείλος τόσο ψηλά, που… σχεδόν φαίνονται τα δόντια τους». «Και όχι μόνο είναι αγενές –συνέχισε- αλλά γιατί να το κάνουν; Αφού η Φύση μάς έδωσε χείλια για να τα κλείνουμε». Το γέλιο ήταν για τους… φτωχούς, τους έκφυλους και τους μεθυσμένους…
Πηγή: perierga.gr
