Ήταν η 8η Φεβρουαρίου του 1981. Ήταν αυτή η… μαύρη μέρα. Αυτή η μεγάλη μαύρη σελίδα που κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει όσα χρόνια και εάν περάσουν. Πέρασαν 40 χρόνια και όμως ο κόμπος στον λαιμό δεν φεύγει και τα δάκρυα δεν στέγνωσαν ποτέ.
Είκοσι ένα παιδιά ήταν που χάθηκαν τόσο άδικα στις 8 Φλεβάρη του 1981 αλλά δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ. Ήταν η ιστορία που κλόνισε τον Ολυμπιακό και αποτέλεσε μία ημέρα θρήνου και μνήμης. Η τραγωδία της Θύρας 7 στις 8/2/1981 σε ένα ματς της 20ής αγωνιστικής με αντίπαλο τότε την ΑΕΚ. Με τον Ολυμπιακό να παίζει τότε στην αρχική του 11άδα με τους Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο.
Επικράτησε με το επιβλητικό 6-0 της ΑΕΚ, όμως εκείνο που θα ακολουθούσε δεν το περίμενε κανείς. Δεν μπορούσε να το φανταστεί κανείς και ήταν πιο οδυνηρό και από τον χειρότερο εφιάλτη. Ο κόσμος του Ολυμπιακού άρχισε να τρέχει πριν τελειώσει ο αγώνας για να βγει από το γήπεδο, με προορισμό την έξοδο της Θύρα 1, απ’ όπου οι παίκτες θα αποχωρούσαν μετά το παιχνίδι για τα σπίτια τους. Είχε τη χαρά και την προσμονή για να πανηγυρίσει. Η πόρτα της Θύρα 7 όμως ήταν μισάνοιχτη. Κάποιος γλίστρησε και μετά όλοι άρχισαν να πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλο.
Πολλοί τραυματίες και είκοσι ένας νεκροί. Άνθρωποι που δεν θα λησμονηθούν ποτέ και είναι πάντα στο Καραϊσκάκη «στεκούμενοι» στα 21 μαύρα καθίσματα που έχουν τοποθετηθεί στο νέο στάδιο. Οι 21 αδικοχαμένες ψυχές ήταν οι: Παναγιώτης Τουμανίδης, 14, Κώστας Σκλαβούνης, 16, Ηλίας Παναγούλης, 17, Γεράσιμος Αμίτσης, 18 – οπαδός της ΑΕΚ, Γιάννης Κανελλόπουλος, 18, Σπύρος Λεωνιδάκης, 18, Γιάννης Σπηλιόπουλος, 19, Νίκος Φίλος, 19, Γιάννης Διαλυνάς, 20, Βασίλης Μάχας, 20, Ευστράτιος Λούπος, 20, Μιχάλης Κωστόπουλος, 21, Ζωγραφούλα Χαϊρατίδου, 23, Σπύρος Ανδριώτης, 24, Κώστας Καρανικόλας, 26, Μιχάλης Μάρκου, 27, Κώστας Μπίλας, 28, Αναστάσιος Πιτσόλης, 30, Αντώνης Κουρουπάκης, 34, Χρήστος Χατζηγεωργίου, 34 και Δημήτριος Αδαμόπουλος, 41.
Για αυτά τα παιδιά υπάρχει το «αδέρφια ζείτε εσείς μας οδηγείτε». Ένα σύνθημα που ακούγεται από τότε και που παραδοσιακά κάθε χρόνο συνδέεται με την πορεία και τις επιτυχίες της ομάδας.
Πως φτάσαμε στην τραγωδία της Θύρας 7
Ήταν η μέρα που η χαρά και η λατρεία για τους παίκτες & τον κόσμο του Ολυμπιακού για τη νίκη με την ΑΕΚ έγιναν θλίψη, απορία, απόγνωση, δάκρυα και κραυγές πόνου…
Για τον αγώνα είχαν εκδοθεί 35.450 εισιτήρια. Και είχαν όλα τους… εξαφανιστεί. Το ματς θα άρχιζε στις 15:15… Από τις 12 το μεσημέρι ο κόσμος είχε αρχίσει να συρρέει στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Κασκόλ, σημαίες και τύμπανα… Γιορτινό κλίμα παντού. Περίπου μία ώρα πριν από τη σέντρα το γήπεδο γέμισε. Στις 15:15 οι ομάδες ήταν έτοιμες, μπροστά στον διαιτητή Κουτούλα, για να ξεκινήσουν το μεγάλο ματς.
Ο Ολυμπιακός – όπως αναφέραμε και πιο πάνω – είχε παραταχθεί με τους: Σαργκάνη, Κυράστα, Βαμβακούλα, Παπαδόπουλο, Νοβοσέλατς, Κουσουλάκη, Περσία, Νικολούδη, Αναστόπουλο, Ορφανό και Γαλάκο. Απέναντι του η ΑΕΚ με τους: Οικονομόπουλο, Αρδίζογλου, Μανωλά, Καραβίτη, Παραπραστανίτη, Θώδη, Βλάχο, Ελευθεράκη, Κώττη, Μπάγεβιτς και Μαύρο. Μετά το θριαμβευτικό σκορ πολλοί από τους φιλάθλους του που βρίσκονταν στη Θύρα 7, έτρεξαν πριν από τη λήξη του αγώνα να βγουν έξω, προκειμένου να πάνε στην Θύρα 1 για να υποδεχτούν τους θριαμβευτές.
Η ώρα ήταν 16:58 και το παιχνίδι ήθελε δύο λεπτά για να τελειώσει. Κάποιος από τους φιλάθλους που έτρεχαν χαρούμενοι, πάτησε κάποιο μαξιλαράκι και γλίστρησε στα σκαλοπάτια που οδηγούν στην έξοδο. Η μοιραία πόρτα ήταν κλειστή ή μισάνοιχτη, σύμφωνα με άλλους, και το κακό δεν άργησε να γίνει, καθώς δεκάδες άτομα έπεσαν το ένα πάνω στο άλλο και ποδοπατήθηκαν, αφού από πίσω έρχονταν ανυποψίαστοι φίλαθλοι κατά κύματα.
Το χρονικό όπως έχει καταγραφεί:
17:03: Κάποιοι αστυνομικοί καταφέρνουν να βγάλουν ένα από τα τουρνικέ και να απεγκλωβίσουν έτσι αρκετό κόσμο.
17:15: Νεκροί και τραυματίες μεταφέρονται με περιπολικά και πάνω από 10 ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ στο Τζάνειο στον Πειραιά και ενώ έχει σημάνει γενική κινητοποίηση στην αστυνομία και τα νοσοκομεία.
17:29: Αρκετοί φίλαθλοι συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο γεμάτοι αγωνία.
17:49: Τα τηλεοπτικά δίκτυα εκείνης της εποχής (ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ) μεταδίδουν το γεγονός, κάνοντας έκκληση σε γιατρούς να προσέλθουν στο Τζάνειο, προκειμένου να βοηθήσουν τους εφημερεύοντες αλλά και για αιμοδότες. Κινητοποιείται επιπλέον προσωπικό και στο Κρατικό Πειραιώς όπου μεταφέρονται κάποιοι βαριά τραυματισμένοι.
18:19: Φτάνουν στο Τζάνειο ο Υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών κ. Δοξιάδης και οι Υφυπουργοί κ. Τσουκαντάς και κ. Αποστολάτος. Υπάρχουν εντολές για ακόμα πιο μεγάλη κινητοποίηση γιατρών και αιμοδοτών.
18:29: Το Κέντρο Άμεσης Δράσεως ζητάει από τα πληρώματα των περιπολικών και τους αστυνομικούς εθελοντές αιμοδότες να σπεύσουν στα δύο νοσοκομεία. Πάρα πολλοί είναι οι αστυνομικοί που επίσης προσφέρουν αίμα.
18:49: Στο Τζάνειο πηγαίνει ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Δαβάκης. Το ίδιο κάνει και ο Υφυπουργός Προεδρίας Κυβερνήσεως κ. Αχιλλέας Καραμανλής, ανώτεροι αξιωματικοί της Αστυνομίας και παράγοντες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ.
19:00: Με εντολή του διευθυντή του ΚΑΒ κ. Καραβά ζητείται να τεθεί σε επιφυλακή και το ΚΑΤ, για να δεχτεί τραυματίες που έχουν ανάγκη νευροχειρουργικής επεμβάσεως.
19:14: Εκατοντάδες άτομα συγκεντρώνονται έξω από το Τζάνειο. Θέλουν να μάθουν τα ονόματα των νεκρών παιδιών και των τραυματιών. Ψάχνουν τους δικούς τους ανθρώπους.
19:30: Αθρόα είναι η προσέλευση γιατρών και αιμοδοτών και ενώ δεκάδες γυναίκες και γονείς λιποθυμούν από την αγωνία.
19:40: Ο Υπουργός κ. Δοξιάδης ενημερώνει τον Πρωθυπουργό κ. Ράλλη, ο οποίος με τη σειρά του δίνει εντολή να
ληφθούν τα αναγκαία μέτρα και ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κ. Καραμανλή.
19:45: Χρειάζεται να… μπλοκάρουν το Τζάνειο δυνάμεις των ΜΑΤ προκειμένου να απομακρύνουν τον κόσμο από την κεντρική είσοδο για να γίνει πιο εύκολη η πρόσβαση στους γιατρούς και στους αιμοδότες.
20:00: Σκηνές αλλοφροσύνης διαδραματίζονται στο Τζάνειο από τους συγγενείς. Αναγνωρίζονται τα τρία πρώτα θύματα. Πρόκειται για τους Γιάννη Κανελλόπουλο, Γιάννη Διαλυνά και Βασίλη Μάχα. Δυστυχώς ακολούθησαν και άλλοι και ο αριθμός των νεκρών φτάνει τους 21.
20:15: Οι αστυνομικοί του 7ου αστυνομικού τμήματος αρχίζουν την πραγματογνωμοσύνη στη Θύρα 7, αναζητώντας τις αιτίες του τραγικού συμβάντος.
20:29: Στο Τζάνειο μεταβαίνει ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης.
20:30: Οι σοβαρά τραυματίες μεταφέρονται στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Γιατροί και νοσοκόμες βγαίνουν με καταματωμένες τις μπλούζες στους διαδρόμους και φωνάζουν ονόματα τραυματιών. Αρκετοί από τους συγγενείς λιποθυμούν.
20:49: Τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα αρχίζουν να μεταδίδουν πένθιμη μουσική & ενώ παράλληλα σε ένδειξη πένθους έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους.
21:00: Γύρω στα 300 με 400 άτομα με άγριες διαθέσεις προσπαθούν να μπουν στο στάδιο Καραϊσκάκη και να βρουν τους υπεύθυνους. Απομακρύνονται από μια διμοιρία των ΜΑΤ.
21:15: Ο διοικητής του Τζανείου κ. Απέργης βγαίνει στον διάδρομο και κάνει έκκληση στον κόσμο να απομακρυνθεί από την είσοδο του νοσοκομείου γιατί εμποδίζουν με την παρουσία τους την κυκλοφορία περιπολικών και ασθενοφόρων & ενώ εκκλήσεις για τον ίδιο λόγο γίνονται και από τα τηλεοπτικά και τα ραδιοφωνικά δίκτυα.
22:00: Ο κόσμος αρχίζει να απομακρύνεται σιγά – σιγά από τα δύο νοσοκομεία…
22:07: Οι μαρτυρίες που συγκλονίζουν είναι πολλές και θα προκύψουν και άλλες μέσα στα επόμενα χρόνια. Μαρτυρίες όπως τα λόγια του 18χρονου τότε, Ηλία Λύτρα, ο οποίος ήταν από τους πρώτους που έπεσαν στα σκαλοπάτια της Θύρας 7 και ως εκ τούτου χτύπησε: «Η πόρτα ήταν μισάνοιχτη. Όταν έφτασα όμως στα τελευταία σκαλοπάτια, γλίστρησα και έπεσα. Πριν καταλάβω καλά-καλά τι έγινε, άρχισαν να πέφτουν από πάνω μας ένας, δύο, τρεις, δέκα… εκατό»…
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως πρόκειται για την πιο μεγάλη τραγωδία στον ελληνικό αθλητισμό. Όπως επίσης είναι ξεκάθαρο πως αυτά τα παιδιά δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ. Δεν θα ξεχαστούν ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν ούτε από τον Ολυμπιακό και από τους φιλάθλους του αλλά ούτε και από τον κόσμο που θυμάται εκείνη την πολύ άσχημη μέρα…
Πηγή:www.gazzetta.gr
