Είναι κάποιες στιγμές που αιχμαλωτίζονται ενστικτωδώς από τον φακό. Στιγμές μοναδικές, στιγμές με ένα βαθύτερο νόημα, στιγμές που μπορούν να σου αφήσουν ελπίδα ακόμη και μέσα σε ένα τοπίο βιβλικής καταστροφής. Αυτές οι στιγμές – εικόνες, πολλές φορές καταγράφονται πάνω στην… “φούρια” του ρεπορτάζ.
Αργότερα όμως όταν ξανακοιτάς την φωτογραφική σου μηχανή η το κινητό σου τηλέφωνο αντιλαμβάνεσαι την μοναδικότητα και μεγαλοπρέπεια που αναβλύζουν. Μια τέτοια όμορφη, συγκινητική στιγμή -μέσα σε ένα πολεμικό τοπίο- καταγράψαμε το πρωί του Σαββάτου στο δοκιμασμένο Ζηλευτό όπου ο “Ιανός” σάρωσε τα πάντα.
Δύο κύριοι -εκ των πληγέντων- αντίκρισαν το εκκλησάκι το οποίο ήταν βυθισμένο στην λάσπη. Αφού κοιτάχθηκαν και χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα, έχοντας προφανώς το ίδιο στο μυαλό τους, έβαλαν όλη τους την δύναμη προκειμένου να το ξεκολλήσουν, από τη λάσπη. Όπερ και εγένετο.
Εκείνη την στιγμή τουλάχιστον σε εμένα που κατέγραφα το στιγμιότυπο ήταν σαν η Ελπίδα και η Πίστη για την Αναστήλωση του πληγώμενου αυτού χωριού να εμφανίστηκε μπροστά μου…
