Στη φυλακή βρίσκεται ξανά από τη νύχτα της Παρασκευής ο Αριστείδης Φλώρος μετά τον επανέλεγχο των πιστοποιητικών που είχε προσκομίσει για να αποφυλακιστεί. Από τον δευτεροβάθμιο έλεγχο που έκανε η διοίκηση του ΕΦΚΑ προέκυψε ότι τα έγγραφα των γνωματεύσεων του κ. Φλώρου δέν ανταποκρίνονταν στο γράμμα του νόμου. Μάλιστα ο ελεγχος των πιστοποιητικών από τη διοίκηση του νοσοκομείου Ευαγγελισμός έδειξε οτι είχαν πλαστογραφηθεί στοιχεία τους (τιμές μέτρησης, υπογραφές), ενώ είχαν χρησιμοποιηθεί αποτελέσματα άλλων ασθενών.
Κατά την μετρηση της υπνικής απνοιας ―μια απο τις παθήσεις του κ. Φλώρου με βάση το εγγραφο του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας στο δικαστικό συμβούλιο της Χαλκίδας― οι ασθενείς βιντεοσκοπούνται. Οταν ο επικεφαλής της κλινικής αναζήτησε το βίντεο της εξέτασης Φλώρου είδε με έκπληξη, άλλον πολύ γηραιότερο ασθενή να εξετάζεται.
Σημειώνεται ότι με τον νόμο 4322/2015, πιο γνωστό ως νόμο Παρασκευόπουλου, ο ρόλος των 62 Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), και κατά συνέπεια και των γιατρών που γνωματεύουν, γίνεται πανίσχυρος. Σύμφωνα με την ερμηνεία των δικαστικών ενώσεων και όλων των νομικών με τους οποίους συνομίλησε η «Κ» τις προηγούμενες ημέρες, γνωματεύοντες γιατροί και ΚΕΠΑ καθορίζουν πλέον ποιος κρατούμενος θα απολυθεί και ποιος όχι.
Τα ποσοστά αναπηρίας καθορίζονται στον νόμο 4591/27.12.2017 (ενιαίος πίνακας προσδιορισμού ποσοστού αναπηρίας) που συνυπογράφουν οι υπουργοί Χουλιαράκης και Πετρόπουλος. Αφορούν τις αναπηρικές συντάξεις. Η αίτηση του κ. Φλώρου περιλαμβάνει, όπως γίνεται συχνά, γνωματεύσεις για διαφορετικά ευρήματα. Κύριο ήταν μια ψυχογενής διαταραχή που δεν μετριέται με τη «ζυγαριά» και σταθμίσθηκε με 35% αναπηρία, ποσοστό που επιτρέπει ο πίνακας. Στη γνωμάτευση ο καθηγητής Αθανάσιος Δουζένης χαρακτήρισε την πάθηση «υποτροπιάζουσα».
Το πρότυπο του «εισηγητικού φακέλου» για ασθενή με ψυχικές διαταραχές επιβάλλει να περιγραφεί η κύρια ψυχική διαταραχή, το ατομικό ιστορικό με ενδείξεις όπως απαλλαγή στράτευσης (δεν ισχύει στην περίπτωση του Αρ. Φλώρου), νοσηλείες (στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού), φαρμακευτική αγωγή (ερευνάται από τον ΕΦΚΑ με βάση τη συνταγογράφηση – φαίνεται ότι δεν υπάρχει) και ο εργαστηριακός έλεγχος (δεν υπάρχει συνήθως για αυτού του είδους τις ασθένειες) που να τεκμηριώνει την πάθηση και τις λεγόμενες συνυπάρχουσες παθήσεις. Οπως και στην περίπτωση του βουλεύματος 76/2017, η κύρια πάθηση του Αρ. Φλώρου αθροίστηκε με άλλες ώστε να προκύψει το ποσοστό 70%.
Η δεύτερη πάθηση είναι ένα αναπνευστικό σύνδρομο το οποίο στη μορφή που ανιχνεύθηκε στον κ. Φλώρο, σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας, επιτρέπει με βάση το ΦΕΚ ορισμό ποσοστού αναπηρίας 25% (βαρύ σύνδρομο πρώτου επιπέδου, δηλαδή χωρίς άλλες επιβαρυντικές παθήσεις).
Ομως η ιατρός που έπρεπε να έχει κάνει τη σχετική μέτρηση δήλωσε στην «Κ» ότι ουδέποτε είδε τον Φλώρο που πάντως εισήχθη στο εργαστήριο ύπνου του Ευαγγελισμού τον Οκτώβριο του 2017. Μάλιστα, στις 23 Οκτωβρίου του 2017 ο προϊστάμενός της γνωματεύει σε άλλο έγγραφο ότι ο κ. Φλώρος παρουσιάζει συμπτώματα που δικαιολογούν το ποσοστό αναπηρίας.
Ωστόσο και οι δύο γιατροί δήλωσαν οτι οι υπογραφές τους είναι πλαστές αλλά και η μέτρηση (σπειρογραφημα) ανήκει σε αλλον ασθενή. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ» απο την ερευνα προέκυψε οτι την «εξέταση» εκανε τρίτος γιατρός της Α’ ΜΕΘ του Ευαγγελισμου.
Η τρίτη πάθηση αφορά μια παροξυσμική διαταραχή που ο ίδιος ο νομοθέτης ομολογεί ότι σε πολλές περιπτώσεις προκαλείται χωρίς να «ενοχοποιείται κάποια ταυτοποιήσιμη βλάβη». Ο πίνακας επιτρέπει χορήγηση ποσοστού αναπηρίας έως 35%. Εδώ φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα με τη φαρμακευτική αγωγή του κ. Φλώρου αλλά και με το εγκεφαλογράφημά του.
Η επιτροπή του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας με τον φάκελο ανά χείρας επισκέφθηκε τον αιτούντα στο ψυχιατρείο των φυλακών και αποκόμισε τον Μάιο μια κλινική εικόνα προτού αθροίσει τα ποσοστά κάθε πάθησης σε ένα συνολικό ποσοστό αναπηρίας. Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης άφησε ερωτήματα για αυτήν την άθροιση, που στη συνέχεια εξετάστηκε από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Χαλκίδας.
Μπορούσε το συμβούλιο να αμφισβητήσει τη βεβαίωση του ΚΕΠΑ; Ο καθηγητής του Ποινικού Δικαίου στο ΑΠΘ Λάμπρος Μαργαρίτης λέει ότι κάτι τέτοιο μπορούσε να γίνει «μόνο κατ’ εξαίρεση και εφόσον υπήρχαν ενδείξεις ότι κάτι δεν πάει καλά με τη βεβαίωση». Tέτοιες ενδείξεις δεν φαίνεται να υπήρχαν. Για παράδειγμα, στην υπόθεση των κλεμμένων αντικαρκινικών φαρμάκων ένας από τους κατηγορουμένους με φαρμακείο στη νότια Αθήνα προσκόμισε βεβαίωση αναπηρίας 80% στην ανακρίτρια. Εξαιτίας της, ανακρίτρια και εισαγγελέας διαφώνησαν για το αν θα έπρεπε να προφυλακιστεί, με αποτέλεσμα η διαφωνία να αχθεί ενώπιον του δικαστικού συμβουλίου. Το τελευταίο διέταξε έρευνα για τον τρόπο έκδοσης των γνωματεύσεων αλλά και του σχετικού πιστοποιητικού από το αρμόδιο ΚΕΠΑ (και στη συγκεκριμένη περίπτωση η ψυχιατρική πάθηση έπαιζε βαρύνοντα ρόλο και συμπληρωνόταν από άλλα ευρήματα ώστε να σχηματιστεί το ποσοστό αναπηρίας).
Οι κίνδυνοι
Ο κ. Μαργαρίτης θεωρεί ότι αν τα συμβούλια αμφισβητούν κάθε δημόσιο έγγραφο, θα στραφούμε σε μια λογική αποτίμησης της επικινδυνότητας του δράστη («εγκληματική προσωπικότητα») την οποία χαρακτηρίζει επικίνδυνη, «καθώς ο νομοθέτης κρίνει από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 για την υφ’ όρον απόλυση μόνο από τη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια έκτισης της ποινής». Μπορούν ωστόσο να υπάρξουν διορθώσεις, παραδέχεται, με την εξαίρεση εγκλημάτων από το πλαίσιο της υφ’ όρον απόλυσης και τη μείωση της ελάχιστης ποινής που με «οποιονδήποτε τρόπο» εκτίει ο κρατούμενος. Αυτή τη δυνατότητα δίνει σήμερα ο νόμος στην υφ’ όρον απόλυση.
