Βόμβα από τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών, Μισέλ Σαπέν, σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο περιθώριο της σημερινής συνεδρίασης του ΕCOFIN.
Αποκάλυψε, ότι το ΔΝΤ ζητάει να δεσμευθεί και η αντιπολίτευση στην Ελλάδα σε σχέση με το περιεχόμενο της συμφωνίας που θα αφορά την περίοδο μετά το 2019, δηλαδή την εφαρμογή των δημοσιονομικών μέτρων για τη διασφάλιση πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ ετησίως.
«Αυτό που μου φαίνεται περίεργο στη στάση του ΔΝΤ είναι ότι ζητά από την αντιπολίτευση (στην Ελλάδα) να δώσει διαβεβαιώσεις πάνω στο ποια θα είναι η θέση της μετά το 2019, την περίοδο που ξεπερνά, δηλαδή, τη θητεία αυτής της κυβέρνησης» δήλωσε.
O Γάλος υπουργός κάλεσε το ΔΝΤ να αναλάβει τις ευθύνες του απέναντι στο ελληνικό πρόγραμμα, καθώς οι όποιες καθυστερήσεις μπορούν να κοστίσουν πολύ στην Ελλάδα. Όπως είπε ο κ. Σαπέν, ο ίδιος δεν θεώρησε ποτέ απαραίτητη τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, κάτι που έγινε από άλλους για λόγους τεχνογνωσίας και αξιοπιστίας. Ωστόσο, πλέον, είναι παρόν, ανέφερε, προσθέτοντας ότι πρέπει να βρεθεί μία λύση μαζί με το ΔΝΤ.
Επίσης, χαρακτήρισε «εμμονή» του ΔΝΤ τα εργασιακά, όχι μόνο σε ό,τι αφορά την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες. «Το ίδιο συμβαίνει και με τις απαιτήσεις για το δημοσιονομικό σύστημα και κυρίως τις συντάξεις», σημείωσε, τονίζοντας ότι το «περίεργο» στη στάση του ΔΝΤ, είναι ότι «ζητά από την ελληνική αντιπολίτευση να δώσει διαβεβαιώσεις πάνω στο ποια θα είναι η θέση της μετά το 2019, την περίοδο που ξεπερνά, δηλαδή, τη θητεία αυτής της κυβέρνησης». «Πρέπει να είμαστε λογικοί από πολιτικής απόψεως», υπογράμμισε, συμπληρώνοντας ότι δεν μπορεί καν να φανταστεί την περίπτωση να ζητούσε κάποιος το ίδιο από τη Γαλλία.
Ερωτηθείς σχετικά με την περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους που ζητά το ΔΝΤ, ο κ. Σαπέν απάντησε πως προτεραιότητα είναι η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, προκειμένου να διασφαλιστούν η ανάκαμψη και οι επενδύσεις. Στη συνέχεια, πρόσθεσε, θα συζητηθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι για την περίοδο μετά το 2018 και το χρέος. Χαρακτήρισε, μάλιστα, «μη σοβαρό» το αίτημα για διατήρηση του στόχου για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% για μία δεκαετία.
