Η βόλτα στο βουνό του Ηρακλή συνεχίζεται… Στάση στο καταφύγιο Οίτη. Κάτω από το μπλε του ουρανού, το χιόνι στολίζει περίτεχνα το τοπίο.
Τα άλογα περήφανα μα και φιλικά, μας κλέβουν την καρδιά… Κοιτάζοντας γύρω, όλη αυτή την ομορφιά του τοπίου, ξεχνάς -έστω για λίγο- την κακοφτιαγμένη πόλη, την ξέφρενη καθημερινότητα. Και νιώθεις και εσύ σαν τα άλογα.
Υπερήφανος για το έργο της φύσης. Και σίγουρα δικαιολογείς τον Ηρακλή γιατί διάλεξε ακριβώς αυτόν τον τόπο για “σπίτι” του…. Ημίθεη Οίτη….
Αφιερωμένο σε όσους βλέπουν το δάσος…και όχι το δέντρο.
Της Λίλιαν Χαχοπούλου
Teleio!!! Ti katapliktika meri exoume dipla mas kai den ta kseroume. Mpravo paidia pou anadiknietai tis omorfies tis perioxis mas.