Της Ρομίνας Ξύδα
Την λένε Αναστασία. Στα τρία της χρόνια έχασε το φως της. Θέλησε να δει όσα και οι άλλοι. Κατάφερε ν’ «αντικρίσει» περισσότερα. Δεν πίστεψε στα «δεν γίνεται», ορκίστηκε στο «όλα είναι δυνατά». Απέναντι σε ένα τέτοιο παιδί δεν μπορείς παρά να υποκλιθείς με τα μάτια κλειστά και την ψυχή ορθάνοιχτη…
Τρία χρόνια πριν. Σε μια σχολή χορού στην περιοχή Αχαράβη της Κέρκυρας, μία μητέρα, συνοδεύει τον μικρό της γιο για το καθιερωμένο μάθημα χορού. Μάνα και γιος δεν είναι μόνοι. Μαζί τους βρίσκεται και η 13χρονη τότε Αναστασία, το πρώτο παιδί της οικογένειας. Το κοριτσάκι δεν βλέπει. Ήταν λίγο μετά τα τρία της χρόνια όταν έχασε το φως της για πάντα. Ο μικρός ακολουθεί τη δασκάλα του στο μάθημα, μάνα και κόρη κάθονται σε μια γωνιά της αίθουσας. Κάποια στιγμή η μάνα σηκώνει την κόρη της για έναν χορό, παράταιρο ζευγάρι σε μία προσωπική πίστα αγάπης. Η ιδιοκτήτρια της Σχολής, κυρία Νίκη Ασπιώτη, τις παρακολουθεί από μακριά. Η μικρή, έχει ρυθμό, η δασκάλα σκέφτεται πως η δύναμή της ψυχής αυτού του παιδιού είναι ικανή να «ακολουθήσει» με σωστό βηματισμό κάθε χορογραφία.
Όταν το μάθημα τελειώνει, η πρόταση να γίνει μαθήτρια της Σχολής κάνει τη μικρή Αναστασία κάτι παραπάνω από ευτυχισμένη. Τα μαθήματα ξεκινούν και το 13χρονο κορίτσι είναι πάντα εκεί ακολουθώντας κι αυτή τη φορά τους ρυθμούς της αξιοζήλευτης θέλησής της. Μέσα στα χρόνια που ακολουθούν συμμετέχει σε παραστάσεις καθώς σε δύο Πανελλήνιους διαγωνισμούς όπου με τον παρτενέρ της Γιώργο Κεφαλληνο ανοίγουν κατηγορία Α.Μ.Ε.Α για πρώτη φορα σε κανονική διοργάνωση, ενθαρρύνοντας έτσι κι άλλα παιδιά με τυχόν παρόμοια προβλήματα να στροβιλιστούν στο ρυθμό του «Δεν υπάρχει δεν γίνεται. Όλα είναι δυνατά…»
«Να χαμογελάς παιδί μας, για να φωτίζεις τον δρόμο μας…»
Ο χορός δεν ήταν το μόνο επίτευγμα της 16χρονης σήμερα Αναστασίας, η οποία όπως λένε οι γονείς της: «Έχει βάλει τόσο χρώμα στη ζωή της που φτάνει να χρωματίσει όλο τον κόσμο». Το κορίτσι αυτό έχει δώσει πολλούς αγώνες καταφέρνοντας να βγαίνει νικήτρια σε όλους τους τομείς. Αναφορικά με το εκπαιδευτικό κομμάτι κατάφερε στην τρίτη γυμνασίου να κρατήσει την ελληνική σημαία έχοντας δουλέψει πάρα πολύ και κατακτώντας βαθμούς που άγγιζαν το είκοσι! Στόχος της και όνειρό της είναι να γίνει Ιστορικός και ό,τι άλλο ποθήσει η ψυχή της στο μελλον. Όπως επισημαίνει η μητέρα της: «Σ’αυτό το σημείο πρέπει να δωθούν συγχαρητήρια στους εκπαιδευτικούς, από το Νηπιαγωγείο μέχρι και το Λύκειο, καθώς και σε εκείνους που την πλαισίωσαν μέχρι σήμερα στα ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι. Πέρα από τα μαθήματα, η Αναστασία έκανε για δύο χρόνια πιάνο και για έναν χρόνο φωνητική ενώ η ιππασία αποτέλεσε ένα ουσιαστικό κομμάτι της ζωής της. Έχει συμμετάσχει μάλιστα σε δύο θεατρικές παραστάσεις υποστηριζόμενη από αξιόλογους δασκάλους θεραπευτικής ιππασίας. Λατρεύει τα Γαλλικά, έχει πάρει το Α1 και Α2 και αβίαστα θέλει κι εκεί να προχωρήσει. Η μεγαλύτερη της όμως αγάπη είναι ο χορός! Πολλά συγχαρητήρια, άπειρα μπραβο, και μεγάλες ευχαριστίες στη σχολή «Dance Academy by Νiki Aspioti» στην Κέρκυρα για την ευκαιρία ζωής που έδωσε στην κόρη μας έτσι ώστε να μπορεί τώρα να εκφράζεται μέσα από τον χορό. Η χαρά της και η διάθεση της όταν χορεύει είναι απερίγραπτες. Ως άνθρωπος είναι ταπεινή, λιγομιλητη, επιλεκτική, σοβαρή με υψηλή αίσθηση του χιούμορ. Ο,τι βάλει στο μυαλό της δεν υπάρχει περίπτωση να μην το πραγματοποιήσει, την διακρίνει έντονα η εργατικότητα, το πείσμα, η πειθαρχία και η αισιοδοξία, με αποτέλεσμα να δίνει η ίδια δύναμη και θετική ενέργεια σε όλους εμάς τους οικείους της αλλά και σε όσους την γνωρίζουν για πρώτη φορά. Τι να πούμε σ’ αυτό το παιδί; Στην κόρη μας που γεμίζει κάθε μέρα τη ζωή μας με φως; Αναστασία μας, πάντα και παντού μαζί σου, δεν μας σταματά τίποτα, με τη βοήθεια του Θεού και έχοντας την υγεία μας και ανθρώπους που ξέρουμε πόσο μας αγαπάνε, μας στηρίζουν και μας νοιάζονται θα προχωρήσουμε δυνατά για να πραγματοποιήσεις ό,τι ονειρευτείς και ό,τι βάλεις στόχο. Μόνο να χαμογελάς θέλουμε από τα βάθη της καρδιάς σου για να φωτιζεις τον δρόμο μας κι εμείς θα είμαστε κοντά σου όπως εσύ επιθυμείς, λατρεμένη μας! Σ’αγαπαμε τόσο πολύ, μεχρι εκεί που δεν υπάρχει τέλος, σου χαρίζουμε το «κι όμως γελάς πιο δυνατά», ξέρεις εσύ…»
«Σε κάθε μάθημα, μάθαινα κάτι από την Αναστασία…»
Ένα μεγάλο «μπράβο» δικαιούται και η καθηγήτρια χορού της Αναστασίας, κυρία Νίκη Ασπιώτη, μία γυναίκα που όλα αυτά τα χρόνια δεν την ξεχώρισε ποτέ από τα υπόλοιπα παιδιά και που πίστεψε βαθιά σε εκείνη και στα όνειρά της: «Αυτά που νιώθω ως δασκάλα της είναι τόσα πολλά…Η Αναστασία είναι μία μεγάλη αγωνίστρια της ζωής, τίποτα δεν της χαρίστηκε, κατακτά ό,τι στόχο βάζει στη ζωή της και κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει…Το παιδί αυτό αποτελεί ένα φωτεινό παράδειγμα για όλους εμάς που θεωρούμε τα πάντα δεδομένα και που γκρινιάζουμε για το παραμικρό όντας ανίκανοι να εκτιμήσουμε τις μικρές χαρές της ζωής. Εδώ και τρία χρόνια που η Αναστασία είναι μαθήτρια της Σχολής μας δεν δίστασα στιγμή και ούτε θα διστάσω ποτέ να κρατήσω το χέρι της και να προχωρήσουμε μαζί. Πάντα θα αγκαλιάζω όλου του κόσμου τα παιδιά χωρίς διακρίσεις, χωρίς ταμπού, χωρίς «πρέπει»! Δεν θα ξεχασω ποτέ τον ενθουσιασμό της όταν της πρότεινα να ξεκινήσει μαζί μου, δεν θα φύγει ποτέ από τη μνήμη μου η ευτυχία εκείνου «ναι»! Σε κάθε μάθημα μαζί της πάντα μου μάθαινε και κάτι και συνεχίζει ακόμη να μου μαθαίνει. Θα είμαι πάντα δίπλα της και χαίρομαι που κατάφερα να την κάνω να αγαπήσει τόσο πολύ τη δική μου μεγάλη αγάπη, τον χορό! Είμαι περήφανη για όλα όσα έχει καταφέρει έως σήμερα και είμαι βέβαιη ότι στο μέλλον θα κατακτήσει πολλά περισσότερα…»
«Ό,τι πρόβλημα κι αν έχετε, μη φοβάστε να ρισκάρετε»
Ο επίλογος αυτού του κειμένου δεν θα μπορούσε να ανήκει σε κανέναν άλλον παρά μόνο στην «πρωταγωνίστρια» του, την Αναστασία. Ένα παιδί που παρότι δεν βλέπει έχει τη δύναμη να κοιτάζει πολύ μακριά: «Θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή σε όσους τυχον με διαβάσουν. Μία συμβουλή, η οποία με βοήθησε πάρα πολύ ώστε να καταφέρω να πετύχω τους στόχους μου. Να αντιμετωπίζετε με αισιοδοξία τα πράγματα και να μην απελπιζεστε με το κάθετι που σας συμβαίνει. Επίσης μην αφήνετε τις ευκαιρίες να χάνονται έτσι μέσα από τα χερια σας, μη φοβάστε να ρισκάρετε εάν έχετε το οποιοδήποτε πρόβλημα, γιατί όταν τελικά τα καταφέρετε θα νιώσετε μια απερίγραπτη χαρά και ικανοποίηση. Τελος, μην διστάσετε να κοπιάσετε, γιατί χωρίς κόπο δεν θα κατορθώσετε να πετύχετε τους δικούς σας στόχους! Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσουν όλους όσους έχουν σταθεί δίπλα μου ιδιαιτέρως τους γονείς μου». Ευχαριστούμε κι εμείς Αναστασία που μας έδωσες την ευκαιρία να κοιτάξουμε τη ζωή με άλλη ματιά…
