Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Και δεν αλλάζουν παρά τις όποιες-τηλεοπτικές- προσπάθειες κάνουν να μας πείσουν περί του αντιθέτου. Κάθισα κι εγώ χθες όπως και το 35% των τηλεθεατών να δει μετά από πέντε χρόνια απουσίας την Τζούλια Αλεξανδράτου. Με μαλλί ξασμένο ξανθό, ντεκαπάζ και 40άρι οξυζενέ και στιλ που θύμιζε γκαρσόνα σε κοσμικό καφέ στην Μονμάρτη, η λίγο πορνοστάρ, λίγο μοντέλο, λίγο Μαρκετίερ, λίγο ξενοδοχοϋπάλληλος, λίγο show woman και λίγο τραγουδίστρια, προσπάθησε να μεταλάβει στην τρύπια κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Συγνώμη του Αρναούτογλου. Και αυτό που κατάφερε; Ήταν μια τρύπα στο νερό.
Στην απέλπιδα προσπάθεια της να το παίξει θύμα απέδωσε για μια ακόμη φορά την ευθύνη των δικών της πράξεων στους «άλλους» και όχι στην ίδια, στους κακούς δημοσιογράφους και στα ψέματα που γράφουν σε εφημερίδες και blogs, ενώ είπε ανάμεσα σε πολλά χαριτωμένα, ότι χρωστάει συγνώμη μόνο στον εαυτό της. Ποιος χέστηκε γι΄ αυτό.
Πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η αντιμετώπισή της περσόνας Τζούλιας αν είχε τ΄αρχίδια να πει «Παιδιά έκανα μια δουλειά. Έπαιξα σε δυο ταινίες, πήρα τόσα χιλιάρικα και αποφάσισα με τα λεφτά να ξεκινήσω και πάλι την ζωή μου στο εξωτερικό»; Δεν θα το μάθουμε ποτέ.
Πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η αντιμετώπιση της περσόνας Τζούλιας αν δεν μας έλεγε ότι «Όλες έκαναν μια ταινία, όπως η Πάρις, η Καρντάσιαν αλλά η Ελλάδα έχει μικρή αγορά και δεν μπορείς να κάνεις πολλά».Μόνο που οι παραπάνω σελεμπριτις πέρα από την αγορά στην οποία κινούνται πούλησαν μια προσωπική στιγμή τους και δεν έπαιξαν σε κανονική ταινία. Όχι μια αλλά δυο φορές όπως εσύ.
Πόσο διαφορετική θα ήταν η αντιμετώπιση της Τζούλιας αν έβγαινε χθες και έλεγε «Έκλαψα λίγο στην αρχή αλλά μετά κάθισα».
Κι αν είχε τόσο μεγάλο θέμα με τον πουριτανισμό των Ελλήνων για όσα έκανε πριν από 800 χρόνια όπως λέει… και ξαναλέει, για πιο λόγο επέστρεψε στην Ελλάδα να δώσει συνέντευξη; Και τι εννοούσε όταν έλεγε πώς το επίθετό της «Αλεξανδράτου» το χρησιμοποιεί μόνο όταν έρχεται στην Ελλάδα για δουλειά. Τι είδους δουλειά; Αντικατάσταση ταπετσαρίας σε ξενοδοχεία τριών αστέρων;
Δεν φταίνε Τζούλια οι κακοί δημοσιογράφοι ή οι κακές παρέες που είχες την εποχή εκείνη. Φταίει η υπέρμετρη ανάγκη σου ν΄απασχολείς. Ζεις από αυτό. Είσαι εθισμένη στην δημοσιότητα και «πρεζάκι» των φώτων και των καμερών. Αν όντως είχες μετανιώσει, δεν θα επέστρεφες στην Ελλάδα, την οποία είχες σκυλοβρίσει φεύγοντας, δεν θα έριχνες σπόντες σε καρφιά σε άλλους και σε καμία περίπτωση δεν θα προκαλούσες λύπηση στον γράφοντα.
Κι ας της μάθει κάποιος την διαφορά της λέξης «αποπλάνηση» με την «παραπλάνηση»… Προφανώς και η λέξη είναι από εκείνη την μαύρη εποχή που «έκλαψε λίγο στην αρχή και μετά έκατσε».
