«Άμα πυρώσει το τσιμέντο, γίνονται δύσκολες οι νυχτερινές ώρες» έλεγε προχθές στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ ο μετεωρολόγος των ειδήσεων σχολιάζοντας τον καύσωνα αυτών των ημερών. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό. Και ποιος μπορεί να αμφισβητήσει επίσης την αλήθεια ότι, αν οι πόλεις έδιναν προτεραιότητα στα πάρκα και στο πράσινο, στις δεντροστοιχίες και τις αλέες, μειώνοντας το τσιμέντο, θα μειώνονταν οι θερμοκρασίες και άρα θα είχαμε λιγότερη ταλαιπωρία των κατοίκων τη θερινή περίοδο και λιγότερη σπατάλη ενέργειας με τα air condition. Οι πράσινες ταράτσες, τα πάρκα, οι κήποι, αν δεν δίνουν μεγάλη ανάσα στο σύνολο της πόλης, σίγουρα επηρεάζουν το μικροκλίμα σε ευρύτερες περιοχές, σε τετράγωνα και συνοικίες.
Ποια όμως είναι η «μέση» αντίδραση των δημοτών και η συμπεριφορά; «Τσιμέντο να γίνει», «δεν θέλω λάσπες!» και «λεφτά να δίνει» Η δημοτική αρχή, η κάθε δημοτική αρχή για να μην αδικούμε κανέναν – καθρέφτης της κοινωνίας, υποχείρια των ψηφοφόρων – για να «τσιμεντάρει» την επόμενη εκλογή, τι λέει; «Τσιμέντο εσείς πατριώτες; δυο φορές τσιμέντο εγώ!». Αφού οι εργολάβοι παρακαλάνε… Αποτέλεσμα; τσιμεντουπόλεις και υψηλές θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια της ημέρας∙ αλλά τις βραδινές ώρες, που χρειάζεται να ξεκουραστούμε, μικροί και μεγάλοι, το τσιμέντο διατηρεί τη μεγαλύτερη θερμότητα που δέχεται την ημέρα, πυρώνει, και ανεβάζει τη θερμοκρασία. Προκαλείται έτσι αυτό το δύσκολο αίσθημα της δυσφορίας και οδηγούμαστε στην υποχρεωτική λειτουργία των κλιματιστικών. Κι αυτό όσοι το διαθέτουν… Με λίγα λόγια, το τσιμέντο λειτουργεί ως μία «παγίδα», η οποία απορροφάει τη θερμότητα του ήλιου και τη θερμότητα που παράγουν τα αυτοκίνητα και τα κλιματιστικά και μοιραία κάνει την ατμόσφαιρα ακόμα πιο ζεστή. Και «ενός κακού μύρια έπονται…».
Να το χοντρύνουμε λίγο και για να μην πάει ο νους σας μόνο στις τσιμεντοπλατείες, στην Πλατεία Πάρκου ας πούμε, και στο «τσιμέντο να γίνει»: “Αν η τσιμεντοβιομηχανία ήταν χώρα, θα ήταν η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός διοξειδίου του άνθρακα στον πλανήτη” διαβάζουμε σε άρθρο της Guardian πριν δύο χρόνια. Και ακόμα: «στο τσιμέντο οφείλεται το 8% ετησίως των αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου και το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής». Πόσοι είναι αυτοί που συζητάνε γι’ αυτό; Πόσοι είναι οι δήμοι που έχουν στόχους για μείωση του τσιμέντου; Πότε ένα Υπουργείο, μια κυβέρνηση, έβαλε κίνητρα για τη μείωση του τσιμέντου;
Η μείωση των εκπομπών CO2 από την παραγωγή τσιμέντου είναι επομένως ένα σημαντικό στοιχείο/παράγοντας στη συζήτηση για την ενέργεια και την κλιματική αλλαγή. Το CO2 εκπέμπεται σε δύο φάσεις κυρίως της παραγωγής του τσιμέντου: κατά την καύση του καυσίμου και κατά την πύρωση στον κλίβανο. Διαβάζουμε επίσης: «Μετά το νερό, το σκυρόδεμα είναι η πιο ευρέως χρησιμοποιούμενη ουσία στον πλανήτη. Αλλά τα οφέλη του καλύπτουν τεράστιους κινδύνους για τον πλανήτη, για την ανθρώπινη υγεία – και για τον ίδιο τον πολιτισμό» και «στο σενάριο μηδενικών εκπομπών μέχρι το 2050, το κόστος παραγωγής τσιμέντου εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά 70-115%»
Η αδράνεια εδώ ανάγεται ως κύριο πρόβλημα πια. Όλη αυτή η υπερβολή και η σπατάλη δεν προσφέρει τίποτα άλλο, από του να καταστρέφει οικοσυστήματα, εύφορα εδάφη, μακρόβια δάση, και γενικά στοιχεία της φύσης, που αποτελούν δικλείδα ασφαλείας απέναντι στις αρνητικές εξελίξεις και τα δυσάρεστα φαινόμενα. Δεν προσφέρει τίποτα άλλο από του να μας κάνει τη ζωή δυσκολότερη!
Λαμία, Ιούνης 2021
