Έχει καταντήσει πλέον γραφικό… Μια ιστορία που σέρνεται χρόνια και ζαμάνια. Μια ιστορία θλίψης και απόγνωσης που κανείς δεν αγγίζει -επί της ουσίας- αλλά όλοι προσπαθούν να αποκομίσουν οφέλη από την τάχα μου δήθεν αξιοποίηση και τις προτάσεις – ενέργειες που έχουν… έτοιμες! Όλοι έχουν πλάνο για το πως θα ξεκολλήσει, θα αποτελματωθεί θα βγει και πάλι στην επιφάνεια αποτελώντας πόλο έλξης και οικονομική ένεση για την περιοχή. Όλοι θέλουν, μα κανένας δεν μπορεί; Όλοι ε; Εντάξει οι περισσότεροι…
Του Πάνου Κατσώνη
Ίσως η πιο μεγάλη ευκαιρία αυτής της πόλης να αποκτήσει ζωντάνια και να επιβιώσει οικονομικά παραμένει “κλειδωμένη¨ στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εκεί στην είσοδο της πόλης.
-Τι ακούς και διαβάζεις φίλε αναγνώστη σχεδόν καθημερινά τα τελευταία χρόνια για την ΠΕΛ;
Κυρίως αστυνομικό ρεπορτάζ: Ρομά κάνουν κάμπινγκ. ρομά έκλεψαν σίδερα, ρομά το ένα, ρομά το άλλο. Εντάξει φτάνει! Νισάφι…
Η αρχική αγωνία για το μέλλον ενός χώρου 160 και πλέον στρεμμάτων πέρασε στο “Καλά, τα ακούσαμε ξανά. Σιγά μην γίνει τίποτα”… Έτσι είναι. Αληθές! Και πως να μην το πουν οι πολίτες αυτό;
Το τρίπτυχο: Θερμοπύλες, Ιαματικά, Π.Ε.Λ, “φορέθηκε” πολύ στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές και Βουλευτικές Εκλογές αλλά η αλήθεια είναι πως ακούμε αλλά ακόμη τουλάχιστον δεν βλέπουμε γρι.
Για κάποιους μπορεί να γίνομαι κακός, το γνωρίζω. Συγγνώμη που θα το πω, ποσώς με απασχολεί. Στο επάγγελμα που επέλεξα συνήθως γίνομαι “κακός”.
Για το συγκεκριμένο άρθρο, την αφορμή μου έδωσαν οι τελευταίες τοποθετήσεις του Γιάννη Οικονόμου -που είχε παρουσιάσει πριν κάποιους μήνες και ένα σχέδιο για Φάρμα Καινοτομίας στην ΠΕΛ- όσο και το σημερινό δελτίο Τύπου του “Λαμία στο Κέντρο” το οποίο εκφράζει την αγωνία του για την επόμενη μέρα. Τοποθετήσεις, συζητήσεις, αναλύσεις, πλάνα πολλά! Ουσία;
Συζητούσαμε χθες με τον Ιδιοκτήτη Τουριστικού Πρακτορείου Πέτρο Κατσίμπρα στο ΡΑΔΙΟ Λαμία για τον Τουρισμό στην περιοχή. Ξέρετε τι κράτησα από αυτά που έλεγε ο Πέτρος; “Η Λαμία στις οργανωμένες εκδρομές είναι συνήθως η στάση για… ούρηση”! Μας κακοφαίνεται; Σαφώς! Και τι κάνουμε για να το αλλάξουμε; Τίποτα! Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για την ΠΕΛ. Μας προβληματίζει; Σαφώς! Και τι κάνουμε για να το αλλάξουμε; ΤΙΠΟΤΑ! Τουλάχιστον μέχρι τώρα!
O υπό-παραίτηση (τελικά έγινε αποδεκτή(;), έχει κανά δύο χρόνια που σέρνεται) πρόεδρος της ΠΕΛ Λεωνίδας Κωστόπουλος σε ένα άρθρο – παρέμβαση που είχε δημοσιεύσει πριν 1.5 χρόνο ανέφερε χαρακτηριστικά: “…έχω την αντίληψη με κάθε επίγνωση της σημερινής κατάστασης του φορέα, ότι δεν δίνεται η δυνατότητα και ο ευρύτερος ορίζοντας βιωσιμότητας και εύρυθμης λειτουργίας του νέου σχήματος, όπως περιγράφεται ο τίτλος του στον νόμο”. Μάλλον κάτι θα ήξερε παραπάνω από τους υπόλοιπους οι οποίοι πανηγύριζαν για τη σύσταση του νέου… σχήματος και την “μετάβαση” στην τοπική αυτοδιοίκηση. Πάμε παρακάτω να κλείσω και να μην κουράζω…
Τα μικροσυμφέροντα και οι μικροπολιτικές μας βασανίζουν χρόνια σε αυτή την περιοχή. Και ειλικρινά θλίβομαι κάνοντας συγκρίσεις με γειτονικές πόλεις. Απορώ πραγματικά με το ποιόν των ψηφοφόρων ώρες – ώρες. Ειλικρινά το λέω, βάζοντας μέσα και τον εαυτό μου. Το παραμύθι επαναλαμβάνεται και δεν έχει και δράκο. Έχει το ίδιο τέλος. Πόσο βαρετό;
Κύριοι Βουλευτές της περιοχής μας, κυρίες και κύριοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αφήστε κατά μέρους τα πανηγύρια για τις -ανούσιες- επί το πλείστον ερωτήσεις που κάνετε στην Βουλή, αφήστε στην άκρη τις φωτογραφίες και τις λεζάντες που απλά περιγράφουν την δουλειά σας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και ασχοληθείτε με πείσμα για την βελτίωση αυτού του τόπου. Το οφείλετε σε αυτόν τον τόπο!
Σκεφτείτε το εξής απλό: Αν συμμετάσχετε στην επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος που ταλανίζει τους συμπολίτες μας θα καρπωθείτε λιγότερο ή περισσότερα οφέλη εν’οψει της επόμενης κάλπης;
Αλλά ξέχασα εδώ έχουμε και το προσωπικό όφελος. Κάπου εκεί χάνεται το παιχνίδι για το ποιος είναι πιο φοβερός από τον άλλο.
Καλοί και χρυσοί οι κόμβοι και οι πεζοδρομήσεις, καλά τα “γιοφύρια” και οι φιέστες. Όλα χρειάζονται. Τι λέτε όμως δεν πάμε παρακάτω; Δεν πάμε στο επόμενο στάδιο; Στο Στάδιο των σημαντικών παρεμβάσεων για τον τόπο! Εκτός και αν οι “δακρύβρεχτες¨ συμπλεύσεις και συνεργασίες για να προχωρήσουμε μπροστά τον τόπο ήταν μόνο προεκλογικές ατάκες. Προσωπικά γνωρίζω την απάντηση.
Διαψεύστε μας, μπορείτε;
Το ελπίζω! Όλος ο τόπος το ελπίζει…
Αγαπητέ κ. Κατσώνη, όπως πάντα βάζετε την επιτυχημένη «πινελιά» σας, σ΄ ένα θέμα που αφορά την πόλη και τον νομό.
Η προϊστορία βοηθά όμως, για να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Εδώ και δεκαετίες με πολιτικούς από τον τόπο μας (Υπουργούς, Υφυπουργούς, Βουλευτές + Δήμαρχοι, Δημοτικά Συμβούλια, Νομάρχες, Νομαρχιακά Συμβούλια, Επιμελητήρια, Σύλλογοι πάσης φύσεως, κ.λ.π), οι οποίοι συμμετείχαν στις εκάστοτε Κυβερνήσεις δεν έπραξαν τίποτε…
Μέχρι & το καταστατικό της λειτουργίας (όχι μόνο Γεωργική), άλλαξε με προσπάθεια «ξένων» υπευθύνων (Γρανίτσας, Γιακουμάτος), με σφοδρές αντιδράσεις τοπικών παραγόντων.
Σήμερα, έχω την άποψη ότι, πρέπει να μεταμορφωθεί σε πάκο αναψυχής – ψυχαγωγίας, μόνιμου χαρακτήρα, με κήπους, λιμνούλες, ζώα, ηλεκτρικά παιχνίδια, καταστήματα (πρατήρια), με τοπικά προϊόντα, καφέ, γλυκίσματα ,θεματικά πάρκα, χώροι για διάφορες εκθέσεις, διαλέξεις, κ.λ.π . Έτσι πιστεύω θα «πιάσουμε», όλες τις ηλικίες + την θέση του χώρου (ΝΕΟ) + κέντρο της Ελλάδος.
Ekthesi, Agios Loukas, Isiadaki, Thermopyles, Iamatika, gorgopotamos, alamana ktl ktl anekmetalleuta. Blepete kati na doulevi sosta sthn perioxi? Ti psaxnete loipon? Den iparxei kamia logiki se ayton to topo
Στην Έκθεση μπορουν να γίνουν τα πάντα. Από θεματικο πάρκο μέχρι και διαγωνισμοί σκύλων οι οποίοι παρεμπιπτόντως έχουν διεξαχθεί με μεγάλη επιτυχία στο παρελθόν. Το θέμα είναι ποιος θα την ξεκλειδώσει. Για την ώρα δεν βλέπω κανέναν ικανό.
Mono o xristos staikouras mporei na dosei lisi. Gia tous ipoloipous amfivalo kata poli
Τι είχες Γιάννη τι είχα πάντα.
Η απαξίωση μιας περιοχής μπορεί να περιγραφεί και από την απαξίωση της ΠΕΛ. Η προσέγγιση των τοπικών αρχών και των βουλευτών χρόνια τώρα ήταν επιδερμική. Ερωτησεις, επερώτησεις και παμε πάλι από την αρχή. Κύριοι σας πήραμε χαμπάρι. Είναι θέμα χρόνου ο τόπος να βυθιστεί ακόμη περισσότερο. Με τα πεζοδρόμια δεν γίνεται δουλειά. Ασχοληθείτε με τίποτα ποιο σοβαρό. Που είναι η πυγμή σας. Που είναι οι διεκδικήσεις;
Όταν κάποτε, μετά από χρόνια ξανανοίξει η Έκθεση θα έχουν αφήσει τίποτα όρθιο οι Ρομά;