Του Παναγιώτη Ιακωβή / Τα πειράματα της Μυκόνου, της Εκάλης και της Ηρώδου Αττικού

Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα στενάζει υπό το βάρος ασύμμετρων περιστατικών σε δομές φιλοξενίας ευάλωτων ομάδων, την ίδια στιγμή που ο Έβρος και το Ανατολικό Αιγαίο δέχονται εισβολή από την Τουρκία, την ίδια στιγμή που το σύνολο της Πατρίδας κλείνεται στα σπίτια του και βλέπει τις δουλειές του να καταστρέφονται, ορισμένοι ονειρεύονται την δική τους Ουτοπία. Περιοχές «καθαρές» από την Επιδημία, με ειδικές συνθήκες και ελέγχους για τους προνομιούχους. Και ζητούν και τη στήριξη της Κυβέρνησης.

-Advertisement-

Αντί να συμβάλλουν στην Εθνική προσπάθεια, αντί να μαζεύουν χρήματα για αναπνευστήρες , μάσκες και στολές Νοσηλευτών και Γιατρών , αντί να τρέχουν στις Αιμοδοσίες να δώσουν αίμα, αντί να βοηθάνε τις  τους Αστυνομικούς, Στρατιωτικούς και Λιμενικούς που δίνουν καθημερινές μάχες, σκαρφίζονται τεχνάσματα για να μετατραπούν σε άβατα. 

Χρηματοδοτούν τον εαυτό τους. Την ίδια στιγμή που όλοι χρηματοδοτούμε και προσπαθούμε να βοηθήσουμε την Πατρίδα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, «στρατολογούν» επιστήμονες που με το υστέρημά του σπούδασε ο Ελληνικός Λαός για ιδιωτική τους «χρήση». 

Κάθε προνομιούχος Πολίτης αυτής της Χώρας οφείλει αυτή τη στιγμή να σταθεί στην Πατρίδα στο σύνολό της. Όχι να κοιτάει δίκην αρουραίου να πηδήξει από το καράβι. Τα πήγαμε καλά μέχρι τώρα, διότι δεν ξεχωρίσαμε την Μύκονο, την Εκάλη και την Ηρώδου Αττικού από την υπόλοιπη Ελλάδα. Στηρίξαμε όλοι τα Νοσοκομεία μας και τις ευάλωτες ομάδες. Όταν το κοινωνικό σύνολο διασπάται , κανείς μας να μη νομίσει ότι θα είναι η εξαίρεση, ότι μόνο αυτός θα γλυτώσει από την «αγέλη». Τίποτα δεν μας δίδαξε η περιπέτεια του Βρετανού Πρωθυπουργού που θεωρούσε «αγέλη» τους Πολίτες; Δεν κατανοούν πόσο «συνδεδεμένοι» είμαστε;  Ότι τα «άβατα» πληρώνονται πανάκριβα;

Ως εκ των ανωτέρω, οι αγαπητοί Συμπολίτες ας ασχοληθούν με την Πατρίδα. Και οι Επιστήμονες που από το υστέρημά του μας σπούδασε ο Έλληνας Πολίτης, έχουμε υποχρέωση να ασχοληθούμε με τους πάσχοντες, τους ταλαίπωρους  και τους ανήμπορους. Όχι να καταναλώνουμε τον πολύτιμο χρόνο μας στις ιδιωτικές φαντασιώσεις «αποστειρωμένης» Ουτοπίας του καθενός. Ειδικά όσοι εκ των Επιστημόνων εργάζονται στο Δημόσιο.