Το πεπρωμένο της Λαμίας είναι πάντα, να ματώνει μέσα στο ΔΑΚ ανεξαρτήτως αντιπάλου. Το πεπρωμένο του Ελληνικού ποδοσφαίρου είναι να υπάρχει πάντα κάποιος “Διαμαντόπουλος” να χαλά την ομορφιά του απρόσμενου. Του αουτσάιντερ. Και δυστυχώς “Πεπρωμένον φυγείν αδύνατον”!
Γράφει ο Νίκος Μώκος
Πρεμιέρα χθες για την Λαμία στην έδρα της. Μπροστά στον κόσμο της ο οποίος επέστρεψε (έστω και κατά το ήμισυ) στο “Αθανάσιος Διάκος” έπειτα από 572 ημέρες. Και η ομάδα φρόντισε να τους ανταμείψει.
Για να μείνουμε στο αγωνιστικό, ο Μιχάλης Γρηγορίου παρουσίασε μια ομάδα στον αγωνιστικό χώρο με ελάχιστες αλλαγές στη σύνθεσή της αλλά πάρα πολλές αγωνιστικά. Μια εντελώς διαφορετική Λαμία σε σχέση με αυτή που είδαμε στο Βόλο πριν από μια εβδομάδα!
Με πάθος από το πρώτο λεπτό, σωστά τοποθετημένη στο γήπεδο, άψογα διαβασμένη στον αντίπαλό της. Τα δυο γκολ στις δύο ουσιαστικά ευκαιρίες των φιλοξενούμενων ήταν τόσο φθηνά, όσο και αρκετά τυχερά για τον Ολυμπιακό δίνοντας του ισχυρό προβάδισμα, την ώρα που ο Ταϊρόν έχει χάσει απίστευτη ευκαιρία να δώσει προβάδισμα στη Λαμία. Στο πρώτο γκολ του Ολυμπιακού ο Σισέ δεν είχε αντίπαλο στον αέρα, το δεύτερο προήλθε από επιθετικό φάουλ στην αρχή της φάσης και από κόντρα στο….κακό σουτ του Μπουχαλάκη, αιφνιδιάζοντας τον Σαράνοφ.
Η Λαμία πάτησε γκάζι στο δεύτερο, πέταξε τον Ολυμπιακό στα σχοινιά ανεβάζοντας τις γραμμές της και παίρνοντας πολλά πράγματα από τις πτέρυγες. Ο Καραμάνος βλέπει την ατυχία για την ομάδα του να συνεχίζεται στέλνοντας τη μπάλα στο δοκάρι και λίγο μετά, ρέφαρε σημαδεύοντας το βάθος της εστίας του Βάτσλικ. Όλα αυτά την ώρα που ο ρέφερι της συνάντησης με τους βοηθούς του συνέχισαν να τα κάνουν….μαντάρα προκαλώντας και δικαίως τον εκνευρισμό της κερκίδας…
ΤΑ ΚΕΡΔΗ
Μια τέτοια εμφάνιση, μπορεί να μην έφερε το θετικό αποτέλεσμα για την Λαμία, είχε όμως πολλαπλά κέρδη για το συγκρότημα του Μιχάλη Γρηγορίου. Πρώτο και κυριότερο κέρδος, είναι να βλέπεις τον πρωταθλητή Ολυμπιακό, να κάνει καθυστερήσεις από το 78′ προκειμένου να διαφυλάξει το υπέρ του σκορ. Και μάλιστα έναν Ολυμπιακό που είναι υπέρμαχος (έτσι δηλώνει τουλάχιστον όταν το ίδιο συμβαίνει στον εκάστοτε αντίπαλό του) του καθαρού παιχνιδιού και κατά των καθυστερήσεων!
Κέρδος επίσης οι σχεδόν διπλάσιες τελικές της Λαμίας, η κατοχή και το γήπεδο που στο δεύτερο ημίχρονο ιδιαίτερα, έγερνε προς τον Βάτσλικ!
Κέρδος ήταν η εμφάνιση του Μαζουλουξή ο οποίος ήταν αλάνθαστος χθες και μοιάζει σαν να έχει χρόνια στην ομάδα, ο Μαρτίνεθ ο οποίος έκανε πολλή δουλειά τόσο ανασταλτικά με τον Ονιεκούρου στο πρώτο ημίχρονο όσο και επιθετικά στο δεύτερο ( 4/4 εύστοχα γεμίσματα) , ο Τζανδάρης που μέχρι την αναγκαστική αλλαγή του είχε τρέξει την Εθνική Αθηνών Λαμίας 2 φορές, ο Νούνιες που και σαν 8αρι ήταν άψογος, ο Ταϊρόν ο οποίος δημιουργικά βοήθησε αρκετά την ομάδα, ο Μανουσάκης και ο Ρόμανιτς στις πτέρυγες που αρκετές φορές βολιδοσκόπησαν την αντίπαλη περιοχή, αλλά και οι αλλαγές.
Ο Βύντρα (έφτασε τον Ολυμπιακό μία.. εξ επαφής προβολή μακριά από τη δεύτερη συνεχόμενη γκέλα του στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, κάτι που θα συνέβαινε για πρώτη φορά μετά το 1993!) και ο Ελευθεριάδης έδωσαν ταχύτητα και φρεσκάδα στην δεξιά πλευρά από την οποία ήρθε το γκολ και ακόμη 2-3 κλασσικές ευκαιρίες για γκολ.
Το τρίλεπτο των καθυστερήσεων στο τέλος μετά από ένα γκολ, διακοπές και 8 αλλαγές επιβεβαιώνει τα γραφόμενα στην εισαγωγή για την προκλητική σε μεγάλο βαθμό διαιτησία του Διαμαντόπουλου.
Ο ΤΡΑΓΕΛΑΦΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ
Ε, να αφήσουμε ασχολίαστα τα όσα είδαμε εκτός γηπέδου χθες βράδυ; Αν και τα είπαμε σε ξεχωριστό άρθρο, ήταν ίσως η πιο τραγελαφική εικόνα που έχω ( και πιστεύω και εσείς) συναντήσει όσα χρόνια ασχολούμαι με το ρεπορτάζ της ομάδας. Ήρθαν οι φίλοι του Ολυμπιακού, προφανώς και δεν μπόρεσαν να εισέλθουν στο γήπεδο, πήγαν στο γειτονικό ταρατσάκι όπου βρίσκονταν φίλαθλοι της Λαμίας, ξεκρέμασαν τα πανιά τους, τους πήραν και την μισή θέση και είδαν το ματς σε απόσταση αναπνοής. Όλα αυτά παρουσία μιας ολόκληρης διμοιρίας των ΜΑΤ! Τώρα τι θα γινόταν αν ξέφευγε η κατάσταση πάνω στην ένταση του ματς, πως θα μπορούσαν οι αστυνομικές δυνάμεις να επέμβουν, ας το αφήσουμε να αιωρείται σαν ερώτημα με την ελπίδα ότι δεν θα ξαναδούμε κάτι αντίστοιχο…
Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη τις επαρχιακές ομάδες. Έχει ανάγκη τις ανατροπές, το απρόβλεπτο, τα αουτσάιντερ. Έχει ανάγκη τη Λαμία, τα Γιάννενα, τον ΟΦΗ, τον Παναιτωλικό, τον Αστέρα.
Και επειδή είναι καλύτερα καμία φορά να ακούμε τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, διαβάστε τις παρακάτω δηλώσεις του Νίκου Νιόπλια και ταυτιστείτε:
«Κάναμε μία μεγάλη προσπάθεια. Αυτή είναι η έδρα και η καρδιά μας. Αν δεν είχαμε τον κόσμο όλα θα ήταν υποτονικά. Ο κόσμος μας έσπρωξε πάρα πολύ. Σε όλη τη διάρκεια δεν μας αποδοκίμασε.
Πολλές φορές μπορεί να γίνει αυτό γιατί είναι αρχή της σεζόν. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ, αλλά πρώτα πρέπει να πω ένα μεγάλο μπράβο στους παίκτες μου.
Πάλεψαν μέχρι το τελευταίο λεπτό, το πίστεψαν και είχαμε απέναντί μας μια ομάδα που μεσοεπιθετικά ξέραμε ότι είναι φανταστική και το απέδειξε. Εγώ θα το λέω πάντα. Αν θέλουμε να φτιάξουμε το ποδόσφαιρό μας… Έχουμε ωραίο ποδόσφαιρο. Είναι κρίμα, δεν είναι του πεταματού. Βλέπουμε ότι οι ομάδες που είναι μικρομεσαίες μπορούν να βάλουν δύσκολα.
Αν δεν βάζουν δύσκολα, δεν θα χάνει ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο Παναθηναϊκός, ο οποιοσδήποτε. Όχι, κερδίζει και ο ΟΦΗ, κερδίζουν και τα Γιάννινα. Κερδίζουν όλοι. Πρέπει να ιδρώσεις για να μας κερδίσεις.
ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΙΑΙΤΗΤΕΣ, «ΒΛΕΠΟΥΝ» ΑΛΛΙΩΣ ΤΙΣ «ΜΕΓΑΛΕΣ» ΟΜΑΔΕΣ, ΑΛΛΙΩΣ ΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΟΙ Η ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟ ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ….