Παρεξηγήθηκε η έννοια της συναίνεσης. Αναφέρομαι στην αυτονόητη τουλάχιστον για εμάς στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., συναίνεση που επιδεικνύει ένα κόμμα της Αντιπολίτευσης προς την οποιαδήποτε Κυβέρνηση, η οποία καλείται να δώσει για λογαριασμό της χώρας μία μάχη απέναντι σε μία ανθρωπιστική και υγειονομική απειλή. Μία Αντιπολίτευση της οποίας η υπεύθυνη και σοβαρή στάση απέχει παρασάγγας από αντίστοιχες προηγουμένων ετών. Μία στάση που είναι αντιληπτή από ολόκληρη την κοινωνία, χωρίς την παρέμβαση ελεγχόμενων Μ.Μ.Ε. για να ενσταλαχτεί αυτό στη συνείδηση της κοινής γνώμης.
Στάση η οποία συμπυκνώνεται στην επεξεργασία και την κατάθεση δέσμης οριζόντιων, κοστολογημένων και ρεαλιστικών μέτρων, στο πλαίσιο ενός προγράμματος που κρατάει την κοινωνία όρθια, όπως αυτό παρουσιάστηκε από τον ίδιο τον Πρόεδρο του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Αλέξη Τσίπρα. Ένα πρόγραμμα που θέτει στο επίκεντρο τους επιχειρηματίες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους αγρότες, τους κτηνοτρόφους, τον εργαζόμενο, που ήδη νιώθει την υποτιθέμενη κοινωνική ευαισθησία των πολιτικών του κ. Βρούτση και του κ. Γεωργιάδη. Αλλά ξέχασα, τι να τα κάνουν τα χρήματα τον καιρό της καραντίνας; Να γίνουν 300 κιλά;
Το ίδιο βέβαια ερώτημα, φαίνεται δεν απασχολεί τον Υπουργό Ανάπτυξης, όταν αφορά τη διάθεση εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας, του πολυσυζητημένου δηλαδή «μαξιλαριού», προς φίλους και ημετέρους. Ενός «μαξιλαριού», που δημιουργήθηκε από τον κόπο των Ελλήνων πολιτών και με την πολιτική πρόνοια της Κυβέρνησης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., που σήμερα οδηγεί εκ του ασφαλούς τους αρμόδιους Υπουργούς της Κυβέρνησης να δηλώνουν υπερήφανοι ότι: «Άλλες χώρες είναι σε δυσχερέστερη κατάσταση από ότι είναι η Ελλάδα. Η Ελλάδα έχει κάνει καλύτερα κουμάντα στην οικονομία της». Δηλαδή, τα «κουμάντα» προ Ιουλίου του 2019, για να καταλαβαινόμαστε…
Όμως ποιες είναι οι προτεραιότητες της σημερινής Κυβέρνησης ως προς τη διάθεση μέρους του «μαξιλαριού»; Αρχικά, το δώρο προς ελάχιστες ιδιωτικές κλινικές, ύψους 30 εκ. ευρώ για διενέργεια τεστ, την ώρα που τρία Ελληνικά Πανεπιστήμια πρότειναν να τα κάνουν δωρεάν. Δευτερευόντως, τα 11 εκ. ευρώ προς Μ.Μ.Ε. μέσω της εταιρείας Initiative για να παρακάμψουν τη δημοσιοποίηση των στοιχείων στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Έπειτα, η απαλλαγή των καναλαρχών από δόσεις 21 εκ. ευρώ που οφείλουν για την αδειοδότησή τους. Μετά η έγκριση προγραμμάτων επικοινωνιακής προβολής, ύψους άνω των 13 εκατ. ευρώ για επτά περιφέρειες της χώρας. Όμως εκεί που η μαεστρία των Κυβερνώντων, στην κατασπατάληση δημοσίου χρήματος χτύπησε κόκκινο, ήταν στην περίπτωση της υποτιθέμενης επιμόρφωσης επιστημόνων από αμφιβόλου αξίας Κέντρα Κατάρτισης, τα οποία αμείφθηκαν αδρά για τις υπηρεσίες τους αντί ποσού περίπου 80 εκ. ευρώ.
Όλα αυτά, την ώρα που μακροχρόνια (πλέον του ενός έτους, δηλαδή πέρα από αυτούς που καλύπτει η σχετική διάταξη) άνεργοι δεν καλύπτονται από τα μέτρα της Κυβέρνησης και εγκαταλείπονται από την Πολιτεία. Την ώρα που αγρότες και κτηνοτρόφοι δε στηρίζονται με κανένα μέτρο και βλέπουν την παραγωγή τους να απαξιώνεται και τα έσοδα τους να μηδενίζονται. Την ώρα που οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αγωνιούν για το αν θα καταφέρουν να ξανά ανοίξουν όταν λήξουν τα περιοριστικά μέτρα, με τη ΓΣΕΒΕΕ να κάνει λόγο για περισσότερα από 100.000 λουκέτα. Την ώρα που επαγγελματικές ομάδες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης (π.χ. ένστολοι, «Βοήθεια στο Σπίτι», εργαζόμενοι στην καθαριότητα κ.α.) εισπράττουν άφθονο, πλην όμως υποκριτικό χειροκρότημα, χωρίς αυτό να αντανακλάται στο εισόδημα τους, με τη μορφή δώρου Πάσχα, το οποίο όλοι θυμούνται ποιοι το κατήργησαν.
Όλοι αυτοί ένα μέρος του μαξιλαριού χρειάζονταν. Ενός “μαξιλαριού”, που παρά τα περί του αντιθέτου, φαίνεται πως ήδη έχει «πειραχτεί», από τους μέχρι πρότινος πολέμιους του και υμνητές των πιστοληπτικών γραμμών που σήμερα έγιναν «καινοτόμα χρηματοοικονομικά εργαλεία». Σε αυτό συντείνουν και σχετικές δηλώσεις αρμοδίου Υπουργού: «Και μία σειρά από άλλες πρωτοβουλίες θα αναληφθούν, και που ήδη έχουν αναληφθεί σε εθνικό επίπεδο, γιατί μην ξεχνάμε υπάρχουν και οι δυνατότητες της κάθε χώρας μέσα από τα ταμειακά διαθέσιμα που η ίδια έχει».
Ωστόσο, είτε το «σκληρό», είτε το «μαλακό» μέρος του «μαξιλαριού» είναι προφανές ότι δεν προορίζεται για όλους. Όπως, λέει και ο σοφός κινεζικός λαός, το να κοιμάσαι στο ίδιο μαξιλάρι δε σημαίνει ότι βλέπεις και τα ίδια όνειρα…
(*) Βουλευτής Φθιώτισας ΣΥΡΙΖΑ, Δικηγόρος
