Από την θέση μου θέλω να ενημερώσω τους συμπολίτες μου τι αναφέρει το άρθρο 265 του Νέου Ποινικού Κώδικα, έχοντας ως τίτλο «Εμπρησμός σε δάση».
-Advertisement-
Κατ’ αρχήν πυρκαϊά θεωρείται έκρηξη φωτιάς σημαντικής και ασυνήθους έκτασης, που έχει τάση εξάπλωσης και δεν μπορεί να κατασβεσθεί εύκολα.
Αυτονόητο είναι ότι περιλαμβάνονται τα υποκειμενικά στοιχεία, δηλαδή η αμέλεια και ο δόλος, όπου στο στοιχείο του δόλου αρκεί και ο ενδεχόμενος δόλος του εμπρηστή, δηλαδή ενέχει την θέληση προξένησης πυρκαϊάς και γνώση ότι μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος σε άνθρωπο ή ξένα πράγματα.
Του Δημήτρη Κρούπη / Δικηγόρου
Στο αντικειμενικό στοιχείο του κανόνα είναι η πρόκληση κοινού κινδύνου, δηλαδή η δια της πυρκαϊάς διακινδύνευση ευρύτερου κύκλου αγαθών που είναι ανεπίδεκτος εκ των προτέρων προσδιορισμός.
Άρθρο 265 του νέου Ποινικού κώδικα
Εμπρησμός
- Advertisement -
1. Όποιος προξενεί πυρκαγιά σε δάσος ή δασική έκταση κατά την έννοια του νόμου ή σε έκταση που έχει νόμιμα κηρυχθεί δασωτέα ή αναδασωτέα, τιμωρείται: α) με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών και χρηματική ποινή, β) με κάθειρξη έως δέκα έτη αν από την πράξη προέκυψε κίνδυνος για άνθρωπο, γ) με κάθειρξη αν στην περίπτωση των στοιχείων α΄ ή β΄ η πράξη προκάλεσε σημαντική βλάβη σε εγκαταστάσεις κοινής ωφέλειας ή είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη ανθρώπου ή η φωτιά εξαπλώθηκε σε μεγάλη έκταση, δ) με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών αν στην περίπτωση του στοιχείου β΄ η πράξη είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.
2. Αν ο υπαίτιος σκόπευε να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο περιουσιακό όφελος επιβάλλεται κάθειρξη έως δέκα έτη και χρηματική ποινή.
3. Όποιος στις περιπτώσεις της πρώτης παραγράφου προκαλεί από αμέλεια την πυρκαγιά σε δάσος ή δασική έκταση κατά την έννοια του νόμου ή σε έκταση που έχει νόμιμα κηρυχθεί δασωτέα ή αναδασωτέα τιμωρείται με φυλάκιση
Ο δράστης κινητοποιεί δυνάμεις ιδίως φυσικές των οποίων τα αποτελέσματα δεν μπορούν να περιορισθούν σε ορισμένα μόνο πρόσωπα ή πράγματα και εντεύθεν εκλύεται μία ιδιαίτερη επικινδυνότητα.
Η Νομολογία του Αρείου Πάγου δέχεται ότι το αναφερόμενο αδίκημα στρέφεται ακόμη και κατά ιδιωτικού δάσους, αφού στην πατρίδα μας υπάρχουν και ιδιωτικά δάση.
Είναι γεγονός ότι τα δάση είναι η ίδια η ζωή μας, αφού συμβάλλει στη διατήρηση της φυσικής και βιολογικής ισορροπίας και εξυπηρετεί τη διαβίωσή μας εντός του φυσικού περιβάλλοντος.
Ας σκεφτούν, εάν έχουν φυσικά την δυνατότητα της σκέψης, οι σύγχρονοι Νέρωνες ότι και αυτοί αυτοκτονούν, αλλά συγχρόνως δολοφονούν τους συγγενείς τους, τα παιδιά τους και τον συνάνθρωπό τους.
Ας σκεφτούμε και εμείς, μετά την καταστροφή, τις ευθύνες μας, εάν θέλουμε ελπίδα και όχι λησμονιά, ίδιον των Ελλήνων.
