Μετά το εξιτήριο που έλαβε σήμερα το απόγευμα από το Νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», στο οποίο είχε εισαχθεί το πρωί της Πέμπτης 19 Νοεμβρίου με κορονοϊό, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έφθασε στην οικία του στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου και θα παραμείνει το επόμενο χρονικό διάστημα, παρακολουθούμενος από τους θεράποντες ιατρούς του.
Ο Αρχιεπίσκοπος στην δήλωση – εξομολόγηση από καρδιάς προς τους πιστούς μίλησε για όλα όσα πέρασε και αισθάνθηκε ακόμα και για τους φόβους του. Ευχαρίστησε έναν προς έναν τους γιατρούς που του στάθηκαν στην δοκιμασία του και κάλεσε όλους να αυτοπειθαρχήσουν για να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και τα συγγενικά τους πρόσωπα.
Με φράσεις όπως: «Δεν θέλω, όμως, να σας κρύψω ότι στη διάρκεια της δικής μου δοκιμασίας φοβήθηκα πολύ και πόνεσα πολύ, όπως όλοι οι άνθρωποι» και «Άφησα τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού και των ιατρών μου και έκανα τον Σταυρό μου με Πίστη στον Δημιουργό μου», ο Αρχιεπίσκοπος δείχνει πως κι εκείνος όπως πολλοί άλλοι συνάνθρωποί μας πέρασαν δύσκολες ώρες δίνοντας μάχη με τον κορονοϊό.
Όλο το συγκλονιστικό μήνυμα του Αρχιεπισκόπου
«Αυτή τη στιγμή ανάβω, στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Παύλου στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, ένα κερί για όλους τους Έλληνες και για όλες τις Ελληνίδες και για όλους τους συνανθρώπους μας, που δίνουν τον προσωπικό τους αγώνα απέναντι σε αυτόν τον επικίνδυνο και ύπουλο εχθρό. Έναν εχθρό τον οποίο θα υπερνικήσουμε με τη βοήθεια του Θεού και της Επιστήμης.
Θέλω όλοι να ξέρουν ότι προσεύχομαι για όλους κάθε στιγμή, για όλους ανεξαιρέτως, γιατί, πέρα και έξω από το τι είναι ο καθένας μας και σε τι πιστεύει και εάν πιστεύει, είμαστε όλοι άνθρωποι, δυνατοί και αδύναμοι συνάμα, πλάσματα, όμως, όλοι του Δημιουργού.
Θέλω όλοι να ξέρουν ότι κάθε στιγμή στο προσκεφάλι τους και στο πλευρό τους βρίσκονται οι αληθινοί ήρωες αυτής της μεγάλης δοκιμασίας για την Πατρίδα μας και για όλη την Οικουμένη. Οι ιατροί μας και οι νοσηλευτές μας και όλο το προσωπικό των νοσοκομείων μας, που θυσιάζουν κάθε έννοια του εγώ τους για να προστατεύσουν την υγεία και για να διασώσουν τη ζωή όλων μας, που ξεχνούν ότι υπάρχουν για να υπάρξουμε εμείς. Καμία κουβέντα δεν φθάνει, κανένας λόγος δεν είναι αρκετός, για να αποτυπώσει όσα, ξεπερνώντας τα ανθρώπινα όρια, κάνουν για εμάς τους συνανθρώπους τους.
Δεν θέλω, όμως, να σας κρύψω ότι στη διάρκεια της δικής μου δοκιμασίας φοβήθηκα πολύ και πόνεσα πολύ, όπως όλοι οι άνθρωποι. Περνώντας τη θύρα του ‘’Ευαγγελισμού”, ήμουν προετοιμασμένος για όλα και, ως κληρικός, πιο εξοικειωμένος με την ιδέα που όλοι αποδιώχνουμε, ότι δεν θα ξαναγυρίσουμε στο σπίτι μας, ότι δεν θα αγκαλιάσουμε ξανά τα αγαπημένα μας πρόσωπα, ότι δεν θα δώσουμε και δεν θα δεχθούμε αγάπη. Άφησα τον εαυτό μου στα χέρια του Θεού και των ιατρών μου και έκανα τον Σταυρό μου με Πίστη στον Δημιουργό μου. Δεν ήταν άλλωστε για μένα η πρώτη φορά…
Από τα βάθη της καρδιάς μου ευχαριστώ όλους και όλες όσοι στάθηκαν με τις προσευχές τους και με τα μηνύματά τους δίπλα μου. Ήταν βάλσαμο για τις πολύ δύσκολες ώρες που πέρασα. Ευχαριστώ όλο τον πιστό Λαό μας, τους κληρικούς και τους Ιεράρχες, και, ιδιαίτερα, τους θεράποντες ιατρούς μου, την κ. Αναστασία Κοτανίδου, τον κ. Σωτήρη Τσιόδρα και τη Γερόντισσα-ιατρό Παρασκευή Ρούσσου. Είμαι βαθύτατα ευγνώμων σε όλους.
Και σας παρακαλώ θερμά όλους για μία ακόμη φορά: τηρήστε ευλαβικά τους κανόνες και τα μέτρα των αρμοδίων υγειονομικών αρχών της Πολιτείας. Αυτοπεριοριστείτε, πειθαρχήστε και προστατεύστε, με τη στάση σας και με τη συμπεριφορά σας, την υγεία και τη ζωή τη δική σας και των αγαπημένων σας ανθρώπων και όλων των συνανθρώπων μας.
Ενωμένοι ως Λαός, να είστε βέβαιοι ότι δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ ο Θεός».
Μακαριώτατε, κάθε άνθρωπος στην κλίνη του «πόνου», τα ίδια αισθάνεται… εσείς όμως είστε Αρχιερέας & γνωρίζετε –διδάσκετε την Βασιλεία των Ουρανών, εδώ είμαστε πρόσκαιροι…το έχετε ξεχάσει αυτό???
Ο Μακαριστός Χριστόδουλος, παρότι πονούσε, ήταν με το χαμόγελο & μιλούσε για τον Χριστό…
Ως ένας απλός πιστός, είχα συστήσει, να υποβάλετε –από ετών- την παραίτησή σας, όχι για την ηλικία, αλλά για το ότι δεν τιμήσατε την θέση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, όπως ο προκάτοχος σας.
Κρίμα, γιατί δεν θα σας θυμάται κανείς, & σίγουρα οι πολιτικές & εκκλησιαστικές ηγεσίες που υπηρετήσατε πιστά (όχι τα της Εκκλησίας).